Łowcy głów

Nadeszła pora na zapoznanie się z pozostałą twórczością Jo Nesbø, tą poza Harrym-zapijaczoną gwiazdą policji-Hole.

Na pierwszy ogień wrzuciłam "Łowców głów". Zaskoczyło mnie trochę tło dla głównej historii – znany headhunter po godzinach kradnie dzieła sztuki, żeby zapewnić sobie środki na dostatnie życie? Powiedzmy, że to kupuję, ale dalsza historia wydała mi się już odrobinę przekombinowana. Nie żebym się jakoś specjalnie czepiała konkretów, po prostu nie do końca mogę w to wszystko uwierzyć. To nie czasy Sherlocka Holmesa czy Poirota, przy nowoczesnych metodach śledczych jakoś tak za łatwo to się wszystko poskładało w całość, takie mam wrażenie.

Jak się trochę przymknie na to oko, to "Łowcy głów" stanowią całkiem niezłą rozrywkę. Zamiast ciągłego śledzenia i rozwiązywania spraw, dobrze jest czasami popełnić kilka zbrodni, tak dla równowagi w przyrodzie.

Jak zwykle autor mnie nie zawiódł. Trochę grozy, trochę humoru, wartka i obfitująca w nagłe zwroty akcja. Przemyślana i dobrze zaplanowana intryga trzymająca w niepewności i prowadząca do zaskakującego rozwiązania.
Jedyna wada to objętość książki, 200 stron wystarczyło mi na niecałe 3h czytania :(

Gorąco polecam!

Jest to moje pierwsze spotkanie z Jo Nesbø o którym już wiele słyszałam.
Zaciekawił mnie tytuł, jednak miał on inne znaczenie niż te które sobie wyobrażałam.

Jednym z głównych wątków powieści jest norweska Firma i pracujący w niej tytułowy Łowca Głów - Roger Brown.
Nie podoba mi się motyw i cała ta otoczka korporacji - nie są to totalnie moje klimaty. Możliwe że dlatego też lektura średnio przypadła mi do gustu.

Praca policji/ śledczych - bardzo niekompetenta? aż ciężko czasem uwierzyć...

Niektóre momenty bywały ciekawe jednak na ogół książka totalnie mnie nie porwała.

Nie zawiodłam się, krótka ale trzymające w napięciu. Ciekawa historia i niezawodny styl pisania Jo Nesbo. Klasa sama w sobie.

 To nie jest gruba książka i akcja postępuje w niej dość wartko , więc czyta się szybko , ale już na wstępie powiem , iż seria z Harrym Hole tegoż samego autora zdecydowanie bardziej mi się podobała . Oczywiście nie można odmówić tej pozycji pewnych walorów , choćby tego że miejscami bywa nawet z lekka zabawna , mimo że opowieść snuje się dość '' krwisto ''. Niewątpliwym plusem są też miejscami przemycane w pigułce ciekawostki , jak na przykład ta , co to jest GPS , skąd się wziął i jak działa , albo ta ile ludzi (jak się okazało) wsadzono do więzienia niesłusznie , zanim wprowadzono identyfikowanie śladów z miejsc przestępstw za pomocą DNA . Minusy , jak już ktoś tutaj napisał , bohaterowie są tacy że żadnego nie da się choć trochę polubić , a główny bohater czyli Roger Brown , tytułowy '' łowca głów '' to zmanierowany , pyszałkowaty snob , który uważa się za Bóg wie kogo , chociaż ma kompleksy na punkcie swojego niskiego (jak na faceta) wzrostu . Kolejny minus , tak do połowy powieści autor '' wsadza '' (jak owocowy wsad do jogurtów) nazwy różnych super marek a to obuwia , a to zegarków , które to dane , dla mnie były irytujące i niepotrzebne . No i minus w moim odczuciu największy to to że taki ktoś jak Roger Brown , w sumie urzędnik wywiódł w pole i pokonał zaprawionego i wyszkolonego byłego żołnierza oddziałów specjalnych , trochę to dla mnie mało wiarygodne i naciągane . Mimo popełnienia przez autora tej książki , nie skreślam pana Jo Nesbø z listy pisarzy których ...