Co prawda z Warszawy wyprowadziłam się dwa lata temu i już nie mam takiego wewnętrznego nacisku na poszukiwanie książek dziejących się w... to jednak Wasze komentarze pod notką blogowa (https://nakanapie.pl/ziellona/blog/o-warszawie-ksiazek-kilka) oraz pod formalną publikacją w formie artykułu - (https://nakanapie.pl/a/dzieje-sie-w-warszawie-o-warszawie-ksiazek-kilka) zmusiły mnie niejako do zrobienia wpisu pt Druga edycja, czyli uzupełnienie książek warszawskich. (A miało być o Opolszczyźnie - cóż, Opolszczyzna będzie później :)) Wpis jest właściwie Wasz :) bo jest to czyste kopiuj - wklej z komentarzy. No, dobra. Podlinkowałam :)
Przy lekturze częstokroć zastanawiałam się, co mieli w głowach radni miejscy, wybierając niektóre osoby jako patronów stołecznych ulic. Autor interesująco, choć nieco zbyt skrótowo jak dla mnie, opowiada o książętach i księżnych (nielicznych), których uhonorowano nadaniem ich imienia ulicy w Warszawie, nie ukrywam, że zaciekawił mnie temat i warto byłoby przyjrzeć się także innym nazwom.
Wspomnienia o środowisku artystycznym i literackim Warszawy w latach międzywojennych - Ziemiańska, Cyrulik Warszawski, Marian Hemar, Kazimierz Wierzyński, Julian Tuwim.... Spotkania, rozmowy, żarty, zdjęcia, przepiękne wiersze zamieszczone w tekście, no i styl, język, wrażenie, że jest się tam z nimi, że się uczestniczy w ich życiu
Trzy wieki temu Jan Sobieski nabył dla swojej małżonki wspaniałą siedzibę nie opodal Warszawy położoną, a Wilanowem zwaną. W ciągu następnych stuleci pałac i otaczający go park zmieniał właścicieli - od czasów Marysieńki aż po koniec XIX wieku panowało w nim kolejno siedem pięknych i czcigodnych dam. O ich losach i roli, jaką spełniały w rozbudowie i upiększaniu rezydencji wilanowskiej, opowiada książka Hanny Muszyńskiej-Hoffmannowej. Portrety swych bohaterek maluje Autorka na bogatym tle obyczajowo-historycznym, nie szczędząc informacji, anegdot i ciekawostek o ludziach i wydarzeniach dawnych epok.
Kilkanaście książek dla dzieci i młodzieży, Adama Bahdaja, dzieje się w Warszawie.
Jaka była Warszawa międzywojnia? Czy romantyczny, ciepły obraz przedwojennego przestępcy ze stolicy ma coś wspólnego z ówczesną rzeczywistością?Opierając się na wielu szerzej nieznanych źródłach historycznych, Paweł Rzewuski kreśli żywy portret warszawskiego marginesu. Opisuje przyczyny biedy i niektórych przestępstw, problem prostytucji oraz handlu kobietami, a także najgłośniejsze morderstwa, przestępstwa i oszustwa rozgrywające się w „Paryżu Północy”. - z komentarza @eR_
Przeczytałam tę książkę, bo dowiedziałam się, że dzieje się na Żoliborzu na którym się wychowałam i który uwielbiam. I faktycznie, autorka zna tę dzielnicę, mogę wskazać palcem dom, w którym mieszka główna bohaterka, towarzyszyć jej w spacerze z kijkami nad Kanałek (oficjalnie Kępę Potocką), miliony razy chodziłam tymi ulicami i wciąż chodzę. Już to samo wystarczyłoby aby sięgnąć po "Starszą panią", ale spotkała mnie miła niespodzianka. Barwnie zarysowane, prawdziwe psychologicznie postaci, niezła fabuła, humor, a że pod koniec robi się makabrycznie? Jest to raczej czarna komedia.
Zabójstwa, porwania - to tło tego kryminału. Mam wrażenie, że autor bardziej chciał opisać Warszawę, jej topografię, historię, kluby piłkarskie i zespoły muzyczne - to są zainteresowania komisarza Adama Nowaka. - z komentarza @sandrajasona
Szwedzi w Warszawie to doskonała powieść historyczna. Walery Przyborowski pisał ją w czasach zaborów, kiedy to nie mógł mówić wprost o problemach nękających Polskę. Sięgnął więc, jak wielu pisarzy, do historii. W powieści pojawiają się takie postacie jak niejednokrotnie wspominany król polski Jan Kazimierz, król szwedzki Karol Gustaw i wielki bohater tamtych czasów – Czarniecki. Wielkim jej atutem są postacie chłopców – walecznych, młodych patriotów, ale jakże autentycznych we wzajemnych docinkach i szturchańcach... - z opisu książki
Poznaj konferansjera wszech czasów, reżysera i mistrza ówczesnych sław kabaretowych Fryderyka Járosego, który tak zachęcał ze sceny: ""Nasz teatr ma dwa felery. Pierwszy - że nie ma w nim dobrych miejsc, bo orkiestrę wszędzie słychać. Drugi, że na 17 numerów jest tylko 6 zapasowych wyjść. Natomiast plusem jest to, że większość aktorów ma złą dykcję. Publiczność nie rozumie, co aktorzy mówią i dlatego nie wygwizduje programu. Zresztą publiczność nie może gwizdać, kiedy ziewa. Pociechą jest kapelmistrz. On przypomina Beethovena. Także jest głuchy. Napisał kilka operetek, tylko nie wiadomo do dziś, czyja to muzyka (z opisu nakanapie.pl)
Z kolei @Nemo sugeruje zapoznanie się z książką ( Zachęcam, by samemu się o tym przekonać. )
Bohaterów Powstania Warszawskiego, ślady kul na ocalałych kamienicach i napisy na murach - opisują w Przewodniku po powstańczej Warszawie Jerzy S. Majewski i Tomasz Urzykowski. Książkę wydało Muzeum Powstania Warszawskiego przed zbliżającą się 63. rocznicą wybuchu walk Autorzy oprowadzają nas po współczesnej stolicy, w której odkrywają ocalałe ślady walk 1944 r. Robią to pieczołowicie, dzielnica po dzielnicy, dom po domu. Dociekają, analizują, porównują, a przede wszystkim docierają do świadków - uczestników Powstania. Większość rozmów z powstańcami autorzy odbyli w latach 2004-06. Jeszcze zdążyli - dziś niektórzy z ich rozmówców już, niestety, nie żyją. (z opisu nakanapie.pl)
Ode mnie zaś... Dwie serie wydawnictwa CM (Ciekawe Miejsca)
