Złodziejka dusz

Do sięgnięcia po książkę zachęciły mnie hasła przedmiotowe związane z biblioteką i perfekcjonizmem, ale chyba przede wszystkim postanowiłam się nie zamykać na ten rodzaj literatury, chociaż jak dla mnie zdecydowanie za dużo miejsca poświeciła na opis bardzo szczegółowy wilii kuzynostwa Anastazji Niebieskiej.
Na plus dla książki zdecydowanie przemawia ożywienie akcji po tym, jak główna bohaterka dostaje list od prababci, w którym ta prosi, aby jej prawnuczka dokończyła rozpoczętą przez nią misję, a potrzebne do jej rozwiązania wskazówki znajdzie w najstarszej księdze, która jest w domu. To określenie powoduje, że czytelnik znowu ma możliwość przypomnienia sobie najstarszych zabytków piśmiennictwa zarówno polskiego ( księga henrkowska) jak również światowego- Złota Księga Etrusków, Kodeks Synajski. Po przypomnieniu tych informacja miałam chęć by zajrzeć do wujka google i zobaczyć jak wyglądają :) Miłym akcentem są też cytaty z książek dla dzieci jak Muminki, Alicja w Krainie Czarów, czy Kubuś Puchatek, które Anastazja przywołuje w momentach stresu.
Na minus zdecydowanie główny wątek książki: rozwiazywanie misji, czy raczej zagadki pozostawianej przez prababcie w liście, taka bajeczka dla dorosłych, a już szczególnie wątek skarbu, którego częścią okazują się kamienie szlachetne znalezione w figurkach buddy.
Także mało prawdopodobne jest to, że tak jest pochłonięta poszukiwaniem rozwiazywania zagadki pozostawionej przez swoją przodkinie, że nie przeszkadzają je...

Niby wszystko ok, ale coś mi nie zagrało. Bohaterka jest sympatyczna, bawiła mnie swoją manią porządku połączoną z ogólnym roztrzepaniem.
Tajemnica rodzinna z przeszłości, powiązana z niewielkim miasteczkiem, to prawie samograj, nie ukrywam, że była interesująca, czytając chciało się dowiedzieć więcej, zgrabnie wpleciony wątek homofobii, zrównoważony postawą Anastazji, miało być o ezoteryce - trochę mi tego było mało, ale za to szalenie podobał mi się Pan Barnaba, więc się wyrównało. Ogromnie podobało mi się, gdy Anastazja cytowała w chwilach stresu teksty z książek dla dzieci. :)
Teraz minusy - zero wytłumaczenia, dlaczego dziecko sąsiadki było takie dziwne, bohaterowie drugoplanowi mocno papierowi i ogólnie - jakoś nie wciąga.