Uciekinierka

Na początku sporo politycznych komplikacji, bo przecież tam gdzie chodzi o przejęcie władzy w postaci stanowiska i spadku wszelkie środki są brane pod uwagę. A tam gdzie biją się mężczyźni stratną będzie kobieta. W tym wypadku córka bogatego kupca musi zadbać sama o swoje życie, gdy ojciec umiera, a pazerny brat zagarnia wszystko dla siebie, do tego wydaje ją za mąż za swojego przyjaciela by dodatkowo podzielić się zyskami łącząc wspólne majątki.
Rychła śmierć męża nie wybawia ją od kłopotów, a wręcz przeciwnie, bohaterka obawia się o swoje życie. Chcąc uchronić się przed najgorszym i jednocześnie dotrzymać złożonej obietnicy ojcu wybiera się wraz z pielgrzymami do Santiago de Compostela, wstępując tym samym na szlak przygody. Wszystko to co ją spotyka od tej pory ma wpływ na jej postrzeganie świata. Podróże kształcą,a co za tym idzie Otylia staje się dojrzalszą kobietą, nabiera również odwagi by wrócić w rodzinne strony i upomnieć sie o swoje. Jest to też czas, kiedy bohaterka zakochuje się.
I myślę, że cały ten fragment poświęcony pielgrzymce, obfitujący w różne wydarzenia jest tą najlepszą częścią książki.

Minusem i to sporym, jest brak rzetelnie potraktowanego tła, na jakim rozgrywają się wydarzenia. To czas, gdy Europa ogarnięta jest 100-letnia wojną, a tu maszerują sobie w najlepsze pielgrzymi bez większych problemów.
I zakończenie, które jest pisane jak gdyby pod wpływem ponaglenia, szybko, bez odpowiedniego potraktowania bohaterów, ot żeby ja...