Trędowata

Helena Mniszkówna

7.0 /10

Ocena 7.0 na 10 możliwych
Na podstawie 38 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

7.0 /10

Ocena 7.0 na 10 możliwych
Na podstawie 38 ocen kanapowiczów

Opis

Najsłynniejszy polski romans! ?Trędowata? to historia miłości trudnej, a jednocześnie doskonałej, zmysłowej i duchowo idealnej, a zakończonej tak, jak kończyły się największe romanse wszechczasów: ?Romeo i Julia? czy ?Tristan i Izolda?. W chwili, gdy już wydaje się, że kochankowie zwalczyli wszelkie przeciwności i szczęście jest na wyciągnięcie ręki, dopada ich ta, przed którą nie ma ucieczki. Śmierć. I jest to zakończenie idealne. Los Stefci Rudeckiej i ordynata Michorowskiego to los tragicznych kochanków, którzy jednak mówią do nas z odległej epoki: nie bójcie się i idźcie zawsze za odgłosem serca.

ISBN: 978-83-61297-24-6, 9788361297246

Wydawnictwo: MG

Kategorie: Powieść klasyczna, Romans, Literatura piękna

Stron: 594

Mamy 9 innych wydań tej książki

Autor

Helena Mniszkówna

Urodzona 24 maja 1878 roku na Ukrainie (Kurczyce)

Helena Mniszkówna, z domu Mniszek-Tchorznicka, primo voto Chyżyńska, secundo voto Rawicz-Radomyska – polska powieściopisarka. Była autorką romansów z życia wyższych sfer.

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Helena Mniszkówna

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

WARTO BO + równoważą -

WYBÓR REDAKCJI

18.05.2021

W moje ręce ponownie trafia klasyka. Ktoś ze zdziwieniem zapyta – dlaczego ponownie? Nieświadomie bowiem, będąc świeżo po lekturze „Wichrowych Wzgórz” Emily Bronte zatopiłam się w historii polskiej klasyki literackiej, „Trędowatej” pióra Heleny Mniszkówny. O klasyce pisało się i pisze stale, co według mnie wynika z faktu, że jest to temat wiecznie... Recenzja książki Trędowata

@aga.kusi_poczta.fm × 12

Nie dla feministek - taki mamy klimat!

14.04.2021

Jestem romantyczką. Zawsze byłam i zawsze będę. Ta książka budzi tęsknotę za światem, który przeminął... Szacunek dla damy, pewna frywolność, poczucie humoru z dawnych lat, realnie oddany świat arystokracji. Owszem moja natura feministyczna się burzyła podczas lektury i to wiele razy! Ale mimo wszystko książka jest fascynująca. Inne kraje mają sw... Recenzja książki Trędowata

@beatazet × 5

Wciąż aktualna powieść.

17.05.2022

Panna Stefania Rudecka po zawodzie miłosnym opuszcza swój dom rodzinny, aby zostać nauczycielką w domu baronowej Elzonowskiej. Tam zaprzyjaźnia się z córką arystokratki, a także innymi członkami rodziny. Poznaje także ordynata Waldemara Michorowskiego, bratanka baronowej. Początkowo ta dwójka niezbyt za sobą przepada, jednak z czasem zaczyna rodzi... Recenzja książki Trędowata

@gloria11 × 4

Polski Romeo i Julia

26.06.2021

Czy tę książkę trzeba jeszcze komuś przedstawiać? Czy czyjaś mama lub babcia nie zna "Trędowatej"? Jeśli nie zna książki to niemal na pewno widziała film, którąkolwiek z jego adaptacji. Najsłynniejsza, czyli ta z 1976 roku, spod ręki Jerzego Hoffmana przy akompaniamencie Wojciecha Kilara do dnia dzisiejszego robi wrażenie w otoczeniu łańcuckiego ... Recenzja książki Trędowata

@ksiazka_w_pigulce × 4

Zobacz wszystkie (8) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@denudatio_pulpae

2023-09-02

6 /10

Przeczytane Mam w domu 📚 Dentystka też baba czyli trochę romansideł i ckliwych historii Klasyka i okolice czyli nie wstyd czytać przy ludziach

Romans może i klasyczny, ale ten napuszony styl – na to trzeba mieć silne nerwy*!

Młodziutka panna z dobrego domu, Stefania Rudecka, splotem życiowych okoliczności, zostaje zmuszona do podjęcia pracy jako nauczycielka. Trafia do bogatego domu baronowej Elzonowskiej, gdzie ma zająć się edukacją jedynej córki baronowej, Luci. W spokojnym, cichym otoczeniu, Stefania miała dochodzić do siebie po zerwanych zaręczynach, jednak nie wszystko układało się po jej myśli. Spokój dziewczyny zakłócał bratanek baronowej, młody ordynat Waldemar Michorowski, który nie stracił żadnej okazji, by poróżnić się z nauczycielką.

Jak miałam lat piętnaście, to ta książka nie wydawała mi się aż tak pretensjonalna. Czytając ją teraz, momentami miałam wrażenie, że nie wytrzymam ani minuty dłużej tego kwiecistego stylu :) Historia Stefci i Waldemara podobna jest do setek innych, ale po romansach nie spodziewam się raczej niczego wyjątkowego. Plus za zakończenie, które mogło być kilogramem lukru, a nie było.

* Oto próbka:

„I dreszcz szedł po wielkich konarach drzew w obawie nadchodzącej zimy. Liście, kwiaty, i zioła przeróżne czuły, że kres idzie, żółkły im lica i więdły ciała. Uśmiechały się jeszcze do słońca, ale już przedśmiertnie, boleśnie, wspominając z żałosnym poszumem miniony, złoty maj. Tylko grzyby panoszyły się butnie, słyszeć nie chcąc o jakiejś tam zimie; zaledwo wyjrzały na świat Boży i były pełne pretensji...

» czytaj dalej

× 17 | Komentarze (1) | link |

@pospolitekzwyczajny

2019-11-24

5 /10

Przeczytane

Gdy przyniesiono Bolesławowi Prusowi do oceny pewien rękopis, mistrz, po przeczytaniu powiedział (ponoć) " Można to wydać. Będzie to doskonała lektura dla kucharek. Ten rękopis to była "Trędowata".
W moje ręce wpadło to dzieło przypadkiem. Akurat leżałem przeziębiony i marudziłem, że dodatkowo umieram z nudów. Sąsiadka mojej ś.p. Babci przyniosła mi jedną z książek ze swego bogatego księgozbioru. Nie mam pojęcia jak ona to wszystko ukryła na czas koszmarów wojny światowej. Ujrzałem dość pokaźny tom ze smakowicie pożółkłymi kartkami i starą ortografią (lubię takie wyzwania). Nic nie zapowiadało moich dziwnych reakcji, ale gdy dotarłem do tego, że "...papa Prątnicki w warszawskich mętach miał pewne zastosowanie..." to zakrztusiłem się ze śmiechu. A gdy dotarłem do tego, że "...pana Stefanja usiadła półgębkiem..." to ryknąłem takim śmiechem, aż żyrandol zadrżał. Książkę mi odebrano. Ku mojej zgrozie. Dokończyłem ten (po)twór znacznie później. Dla mnie pozostanie, to dziecię z papieru i atramentu, wzorcem kiczu. To kicz nad kiczami.
Pewnie teraz, ze strony wielbicielek ckliwych romansów, posypią się na mnie gromy i błyskawice za to, że nie doceniam prawdziwego piękna i jestem bez serca.
Macie rację, w miejscu serca mam zimny, bezduszny, kamienny kalkulator.

× 5 | Komentarze (1) | link |

@beatazet

2021-04-14

10 /10

Przeczytane

Fascynujący polski romans. Super, że można wrócić do klasyki i poczuć inną epokę. Krew się w nas burzy, kiedy czytamy o tej niesprawiedliwości... Również ze strony wychowanki. I to boli!

× 1 | link |

@dorotab

2021-09-17

6 /10

Przeczytane

Może wysoka ocena tej książki kogoś zdziwić, ale dla mnie jest tak niesamowicie zabawna, że nie mogę dać mniej. Określenia, porównania, górnolotność stylu - to jest nieodparcie śmieszne.

× 1 | link |

@edytre

2021-12-07

7 /10

Przeczytane

Schemat fabularny, ale ciekawie napisany. Film był drogowskazem do lektury

× 1 | link |

@Gabriellle

2010-09-07

10 /10

Przeczytane

Świetna książka, zdecydowanie jedna z najlepszych jakie czytałam. Wspaniała historia opisana w ujmujący sposób...I chociaż z reguły lubię dramatyczne zakończenia, które nigdy mnie nie wzruszają, przy 'Trędowatej" był0 zupełnie odwrotnie - ciężko było powstrzymać łzy.

| link |

@Faledor

2011-05-13

10 /10

Przeczytane

Losy Stefci Rudeckiej to niesamowicie wzruszająca historia miłości ponad podziały klasowe. Autorka piętnuje arystokrację za sztywne podejście do spraw małżeństwa bez względu na uczucia.

| link |

@karolcia.p

2009-09-07

10 /10

Przeczytane

Książka świetna.Tylko ten koniec mógłby być inny.

| link |

@suavemente

2009-06-05

8 /10

Przeczytane

Bardzo przyjemna lektura. Polecam :)

| link |

@beata87

2019-11-18

8 /10

Przeczytane

Klasyczny romans.

| link |

@a.pazdro94

2023-08-16

10 /10

Przeczytane

@Klosterkeller

2023-05-14

5 /10

Przeczytane

@Klementynka

2022-08-04

7 /10

Przeczytane literatura polska romans La belle époque

@Shinedown

2022-06-27

9 /10

Przeczytane Posiadam Literatura piękna Cudeńka Rok 2022 Romans historyczny Ulubione guilty pleasure Powtórki 2023 Powtórki 2024

@gloria11

2022-04-25

8 /10

Przeczytane

Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

“Kocham cię. Kocham cię. Kocham cię od pierwszej chwili, kiedy cię zobaczyłam.”

“Cóż to za dziewczyna?... Bo nie anielica, a ma czystość anioła... nie demon, a ma temperament i ogień szatański. Fenomenalne! Czyż dla zdobycia jej mam się przemienić w anioła?... Nie, tego nie potrafię. Zresztą nie pragnę jej anielskości. Przeciwnie, chcę, aby mi oddała to wszystko, co jest w niej z demona, anielskość chowając dla przyszłego męża.”

“Czas to bezwzględny rylec. Zmienia postać ziemi, więc zasnuwa i wszelkie bóle w duszy człowieka.”

“Nie wedle oprawy sądzi się drogi kamień, lecz wedle prawdziwej wartości. I w złocie znajdują się falsyfikaty.”

“Myślałem niegdyś, że największym bogactwem i warunkiem do szczęścia jest rozum, a ubóstwem – nędza umysłowa. Teraz powiem z dopełnieniem: największym szczęściem w życiu jest miłość, młodość i rozum. To są oceany – reszta wszystko źródełka!”