Trędowata recenzja

Jestem romantyczką. Zawsze byłam i zawsze będę. Ta książka budzi tęsknotę za światem, który przeminął... Szacunek dla damy, pewna frywolność, poczucie humoru z dawnych lat, realnie oddany świat arystokracji.

Owszem moja natura feministyczna się burzyła podczas lektury i to wiele razy! Ale mimo wszystko książka jest fascynująca. Inne kraje mają swoje historie miłosne: Tristian i Izolda, Romeo i Julia, czy nawet teraz popularni Bridertonowie... Dlaczego zatem nie "Trędowata"? Wiele osób pisze, że książkę się ciężko czyta. Nie jest to prawda. Wiemy, czego się spodziewać i jak zabrać się do lektury.

Jest to historia, która oddaje koloryt tamtej epoki. Daje ona nadzieję na szczęście i przenosi nas w czasy, kiedy kobieta miała tylko ładnie wyglądać i pachnieć, a całą resztą zajmuje się mężczyzna. Dama nie ma prawa zajmować się swoim majątkiem. To czas wprowadzania nowych udogodnień do folwarku, ale i delikatne przytyki autorki do obsesji na punkcie cudzoziemszczyzny. A czyż nasze, polskie wyroby są gorsze? Pytanie retoryczne...
Oczywiście na pierwszym tle jest historia miłosna. Skromna, pochodząca ze szlachty (czyli nie najniższej warstwy!) Stefcia oraz wielki, zamożny magnat TEN Michorowski. Nikt nie spodziewa się, że historia lubi się powtarzać. Jego dziadek też kochał babcię Stefci, ale konieczność pozostania w stanie/klasie/warstwie arystokracji spowodowała, że porzucił ukochaną, nie miał dość siły, aby o nią walczyć, a w zamian ożenił się z arystokratką, która również była zakochana w kimś innym. Trochę skomplikowane, ale do ogarnięcia. Celowo napisane w skomplikowany sposób, aby Wam za dużo nie zaspojlerować. Frakcja ponad uczuciem. Brzmi znajomo? Teraz jego wnuczek Waldemar przechodzi przez to samo, a staruszek nie potrafi mu pomóc. Oczywiście warstwa arystokracji jest przeciwna. Co najwyżej może zostać jego kochanką, ale żoną?! Dobry Boże kto to widział... I nie ma co się oburzać... Tak właśnie patrzono na miłość. To ma być zysk dla rodu, a nie jakiś mezalians... Nie ma mowy o miłości. Ważniejsze jest pochodzenie...

Zobaczcie, co sam młodzieniec mówi na temat swojej ukochanej:

A cóż ona mu odpowiada w tajemnicy?

Piękny romans. Nasz, skrajnie polski, przesiąknięty pychą i dumą świat arystokracji kontra zwykła, uczciwa dziewczyna, gotowa wyrzec się uczucia, aby nie zrobić krzywdy (tak, ona!) swojemu ukochanemu...

Oczywiście małżeństwa szczęśliwe też się zdarzały, nie generalizujemy, ale mimo wszystko budzi to moją ogromną frustrację. Lektura tej książki nie jest dla feministek. I na nic tłumaczenia, że kiedyś tak było i "taki mamy klimat".

Piękna okładka z kobietą w nastrojowej sukience i w dodatku twarda okładka aż zachęcają do lektury. Z czystym sumieniem polecam wszystkim, którzy tęsknią za dawnymi czasami. Czasami warto przenieść się do świata, który odszedł w zapomnienie...

Książka została otrzymana z serwisu recenzenta Nakanapie.pl