Równonoc

"Równonoc" autorstwa Ewy Przydrygi to thriller o mrocznym nastroju, którego główną bohaterką jest Justyna. Kobieta zmaga się z traumą spowodowaną tragiczną śmiercią swojej siostry. Po wielu latach postanawia skorzystać z terapii o nietypowych metodach leczenia, mających przynieść jej ulgę. Niestety, w trakcie terapii umiera terapeuta, a Justyna dowiaduje się po trzech latach, że odpowiedzialny za tę śmierć jest jeden z uczestników terapii. Jednak zanim prawda wyjdzie na jaw, informator zostaje zamordowany.

Pomimo zawirowań fabularnych, sposób jej przedstawienia sprawia, że akcja jest klarowna i łatwa do śledzenia. Głównym pytaniem, które stawiałam sobie podczas lektury, było: kto zabił Wernera i świadka? Odpowiedź jest dość prosta, biorąc pod uwagę ograniczoną liczbę bohaterów. Książka nie zawiera wielkich zaskoczeń, mimo kilku istotnych zwrotów akcji.

Pomysł na fabułę jest interesujący, styl autorki jest przyjazny, a mroczny klimat dobrze wpisuje się w gatunek. To niewątpliwe atuty, ale przewidywalność i brak zaskoczeń były dla mnie rozczarowujące. Liczyłam na jakiś niespodziewany zwrot akcji, nawet w epilogu, ale się zawiodłam. Dla mnie jest to powieść solidna i konsekwentna, ale nie wywołała większych emocji.

„Są takie wspomnienia, które nigdy nie odchodzą. Palą pod skórą żywym ogniem".

Nie mogłam doczekać się "Równonocy". Czytałam już książki autorki i patrząc na okładkę która przyciąga wzrok i hipnotyzuje, czytając opis, już wiedziałam, że to będzie miało moc 🔥. Nie zawiodłam się, wręcz czuję się w pełni usatysfakcjonowana.
Wchodzimy nie tylko w mroczny las, mroczny ośrodek terapeutyczny na odludziu, lecz przede wszystkim w mroczne zakamarki ludzkiej psychiki. Poznajemy wspomnienia i emocje sześciu osób, które chcą poradzić sobie ze swoimi fobiami lękami czy traumą z przeszłości. Wszystko to opisane jest w dwóch liniach czasowych, przeplatających się ze sobą rozdziałami. Po trzech latach od terapii niektórzy mają swoje rodziny, próbują żyć normalnie codziennością, jak każdy z nas. Czy będąc pod okiem doktora Wernera i jego kontrowersyjnych metod leczenia udało im się zapomnieć a fobie minęły, czy przeszłość uderzy z podwójną mocą? Musicie przeczytać 😈🔥.
Książkę czyta się genialnie a cały wątek chorób i ich leczenia jest w bardzo ciekawy sposób opisany i wpleciony w fabułę. Akcja książki jest bardzo dynamiczna a z ciekawości co dalej, ciężko odłożyć i o niej nie myśleć. Coraz więcej skrajnych emocji udziela się od bohaterów i towarzyszą nam one z każdą przewracaną kartką, trzymając w napięciu do ostatniej strony. Poruszone są tematy bardzo ważne i jednocześnie trudne, które były, są i będą gdzieś blisko nas i nie powinny być bagatelizowane.
Wyśmienita hi...

#wartojakpieron #czytać i mogłabym chyba na tym poprzestać, ale pokusze się o napisanie kilku słów.

@ewa_przydryga umieściła fabułę w grupie osób zmagających się z przeszłością. Nie potrafią oni czerpać radości z codziennego życia, nad wszystkim dominuje lęk, fobia, panika... strach. Terapeuta Werner ma im pomóc uporać się z wewnętrznymi demonami. Ta #terapia ta #równonoc odbije się czkawką jeszcze kilka lat później, ale to musicie odkryć sami.

Dla mnie to rasowy thriller, historia tak opleciona emocjami, że ma się wrażenie iż strony książki aż nimi buzują. Narracja momentami spokojna, a innym razem drgająca od niepewności i obaw, skutecznie przykuwa uwagę czytelnika. Prowadzi go przez zdarzenia i powoduje zimne dreszcze. To jak droga przez mroczny, ciemny las, tu każdy najcichszy dźwięk odbija się echem.
Do tego ciekawość, która każde przewracać kolejne strony bo łaknie wyjaśnień i zrozumienia.
Podoba mi się sposób budowania napięcia i powolne odkrywanie bohaterów. W tej powieści doskonale sprawdza się powiedzenie im dalej w las tym więcej drzew. Ze strony na stronę robi się coraz gęściej, atmosfera z minuty na minutę jest coraz cięższa, a gdy zdaje się, że już wiemy jaka jest odpowiedź to niespodziewanie pojawia się nowy wątek.

Uwielbiam tak spędzony czas, ta książka to świetna rozrywka na długi wieczór, na jedne długi bo trudno ją odłożyć 😀

„Są takie wspomnienia, które nigdy nie odchodzą. Palą pod skórą żywym ogniem”.

Zdarza się nie jedna taka noc. Jest właściwe dwa razy w roku – wiosną i jesienią. Dzień i noc stają się wtedy sobie równe.

Równonoc.

Zdarzają się też tacy ludzie, jak ONA – stojący „twardo po obu stronach – w cieniu i świetle, równo po połowie”. To jednak trwa tylko chwilę, bo szala w końcu przechyla się na jedną ze stron..

W jedną z takich nocy, dla jednych po porostu jedną z wielu, dla innych kolejną naznaczoną śmiercią – grupa pozornie obcych sobie osób zostaje połączona mrocznym sekretem, którego ciężar z biegiem czasu jedynie wzrasta.. a odpowiedzialność za jego uwolnienie staje się nie do zniesienia. Sprawia ból, niepokoi, wzbudza poczucie winy, klei się..

Ludzie dotknięci spowalniającą ich rzeczywistość „gnuśną agonią”, w którą „wepchnęły” ich własne fobie, naznaczeni pęknięciami, może nawet z „wielokrotnie złamanymi częściami”, które pomimo upływu dni, tygodni, miesięcy czy lat.. wciąż się nie zrosły.. – na kolejnej już w swoim życiu terapii, tym razem prowadzonej przez dość ekscentrycznego specjalistę w ośrodku na odludziu i opartej na jego autorskich, dość kontrowersyjnych metodach – mierzą się ze swoją słabością poddając się próbie dotarcia do źródeł osobliwych fobii. Wryte w pamięć obrazy, wślizgująca się w ich życie brutalnie i bez ostrzeżenia śmierć, strata i lęk – stają się spoiwe...

''Równonoc'' Ewy Przydrygi to kolejne moje spotkanie z twórczością autorki, ten tytuł przyciągał mnie do książki, niczym magnes.

Ośrodek na uboczu, w którym 6 dorosłych osób z różnymi fobiami, walczy o swoje lepsze jutro. Kontrowersyjne metody terapeuty budzą jednak sprzeciw grupy. Gdy dzień zrównuje się z nocą dochodzi do zagadkowej śmierci terapeuty
Bo czy to na pewno był wypadek? Po latach, przeszłość wraca, sprawiając, że teraźniejszość robi się niebezpieczna.

Historia wciąga w swą mroczną otchłań od pierwszych stron. Naznaczona ludzkimi lękami fabuła, nie pozwala oderwać się od lektury. Śledzimy wydarzenia, gdzie przeszłość przeplata się z teraźniejszością, budząc niepokój. Hermetyczna społeczność i to osadzenie akcji na uboczu, a także zjawisko równonocy tworzy niesamowity, nieco psychodeliczny klimat.

Autorka stworzyła genialny thriller psychologiczny, mocno stawiając na kreacje bohaterów, zagłębiając się w najmroczniejsze zakamarki ich dusz, obnażając ludzką wewnętrzną brzydotę.

Misternie utkana intryga sprawiła,ze książka stała się nieodkladalna. Mnóstwo emocji, zwodnicze tropy, piętrzące się hipotezy i zakończenie nieprzewidywalne, takie, jak lubię najbardziej.

Mam wrażenie, że o tej książce zostało napisane już wszystko, więc ja tylko dodam, że jak dla mnie jest to najlepsza książka pani Ewy, która sama sobie wysoko ustawiła poprzeczkę. A na koniec powiem krótko, CZYTAJCIE!

Każdy z nas boryka się z jakimiś problemami, niekiedy fobiami, a Ty, czego się boisz?

W moim przypadku to arachnofobia… na samą myśl o tych nóżkach pełzających mam dreszcze… Bać się można wielu rzeczy, a często ten strach rodzi się w wyniku wydarzeń, które na zawsze zostają w naszej pamięci, w naszej głowie. Możesz z tym walczyć, możesz pójść na terapię, możesz spróbować wyzbyć się tego co sprawia, że niekiedy cieżko jest funkcjonować. Jeśli zdecydujesz się sięgnąć po pomoc to mam nadzieję, że trafisz na osobę, która będzie wiedziała jak z Tobą rozmawiać, jak dotrzeć do Ciebie… bo czasem terapia może wzbudzić u ludzi najgorsze instynkty…. taką właśnie historie poznasz na kartach powieści RÓWNONOC.

Justyna nie może poradzić sobie ze śmiercią siostry, ta zginęła wiele lat temu na jej oczach. Podejmuje krok ku lepszej przyszłości dla siebie, zapisuje się na leczenie grupowe, ale to czego tam doświadcza ciągnie się za nią jak cień…Co jest prawdą, a co kłamstwem? Czy aby uwolnić się od zła ktoś musi umrzeć?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, a jakże intensywne. Justyna balansuje na granicy strachu, lęku, niepewności i mroku, a Ty razem z nią. To co dzieje się teraz jest równie straszne, jak to co wydarzyło się kilka lat temu, w równonoc. Ten dzień jest dla bohaterki przekleństwem.

Ta historia jest „lepka”, nieco psychodeliczna, pełna niepokoju, który wgryza się w każdą napotkaną powierzchnię. Pełna fobii, traum i walki o to, ...

Najnowszy thriller psychologiczny będący 12 książką, w której Ewa Przydryga zabiera czytelnika w podróż pełną napięcia, mroku i analizy ludzkiej psychiki.

„Równonoc” to historia o sześciu pacjentach (silnie koncentrująca się na jednej z nich będącej główną bohaterką), którzy poddali się niekonwencjonalnej terapii w celu pracy nad silnie zakorzenionymi w nich traumami.

Dużym plusem, którego nie spodziewałam się w tym tytule jest zawarcie w fabule ciekawostek naukowych z różnych dziedzin. Podczas lektury dowiecie się czym jest technika terapeutyczna erp lub galas.

Dobrze wyważona ilość wątków sprawiła, że historię śledziło się z zainteresowaniem, ale jednocześnie nie odnalazłam tu tego pierwiastka, który pozwoliłby mi ją nazwać nieodkładalną.

Silne powiązanie biegu wydarzeń z naturą to znak rozpoznawczy autorki, którego nie zabrakło i tym razem. Dni w okolicy Równonocy to nie tylko czas akcji ale także kolejny bohater idealnie dopasowany do fabuły.

Z mojej perspektywy elementem, który mógł pozytywnie wpłynąć na odbiór lektury jest większa ilość zwrotów akcji i niespodziewanych zdarzeń.

Aspektem, który zachwycił mnie najmocniej jest dogłębne wejście w psychikę postaci i rozbudowane portrety psychologiczne. Każdy bohater mierzy się z własnymi demonami dostarczając czytelnikowi ogromu emocji.

Idealna lektura dla fanów thrillerów psychologicznych z silną koncentracją na ludzkich traumach. Jesienna lektura, która uk...

RÓWNONOC
@ewa_przydryga
@wydawnictwoliterackie

"Równonoc - To taki dzień, wktó­rym świa­tło tar­guje się zciem­no­ścią
– Tego dnia słoń­ce oświe­tla obie pół­kule ziemi rów­no­mier­nie. To zna­czy jed­na­kowo.
– Wtedy dzień inoc mają taką samą dłu­gość na ca­łym świe­cie.
–Na ca­łym świe­cie?
–Na ca­łym. Ca­lut­kim.
–To tro­chę ma­gicz­ne. Aco, je­śli wszyst­ko się na­gle ze­psuje izo­sta­nie tylko ciem­ność?.."

Poraz kolejny sięgając po twórczość Ewy @ewa_przydryga wiedziałam, że będzie to prawdziwa petarda. I wiecie co, zbieram szczękę z podłogi. Tutaj wszystko zostało dopracowane i zapięte na ostatni guzik.
Stworzyła thiller psychologiczny przesiąknięty tajemniczością, demonami przeszłości, traumami, fobiami a wszystko to dopełnił mroczny oraz duszny klimat całej powieści. Napięcie, które towarzyszy na każdej kolejnej stronie, czym głębiej i dalej tym bardziej mrocznej.

Główna bohaterka po tym jak straciła swoją młodszą siostrę w nieszczęśliwym wypadku, nie potrafi poradzić sobie z przeżyciami tamtej nocy. Dołącza do grupy cierpiących na nietypowe fobie pacjentów, którzy w ośrodku na odludziu szukają dla siebie ratunku.
Terapię opartą na kontrowersyjnych metodach prowadzi ekscentryczny Werner.Mijają lata, a u Justyny pojawia się jeden z uczestników terapii, aby odkryć tajemnicę Równonocy.
Co wydarzyło sie w ośrodku?
Czy któryś z uczestników ma ręce splamione krwią?

Więcej Wam nie zdradzę,p...

„Równonoc” to thriller, od którego nie mogłam się oderwać. Fabuła jest świetnie zarysowana, akcja dynamiczna, a bohaterowie niezwykle realistyczni. Intryga, którą zafundowała nam autorka, jest misternie skonstruowana, a motywy postaci tak złożone, że tak naprawdę każdy mógłby być podejrzanym o popełnienie zbrodni.

Podoba mi się, jak Ewa Przydryga wplata wątki psychologiczne i ukazuje różnorodne traumy bohaterów, a także aspekty ludzkich wyborów. W tej powieści światło i mrok ludzkiej psychiki wzajemnie się przenikają i równoważą, niczym dzień i noc w tytułową równonoc. Ludzkie słabości i emocje są przez autorkę wyciągnięte na światło dzienne, co niejednokrotnie zmusza do refleksji. Autorka idealnie pokazuje, jak niezagojone rany i lęki wpływają na nasze życie i podejmowane decyzje, często nawet nie w pełni świadome.

Przez całą książkę nie opuszczało mnie poczucie mroku i przekonanie, że zakończenie z pewnością mnie zaskoczy. I oczywiście, tak się stało – z dwóch powodów. Po pierwsze, początkowo zupełnie nie podejrzewałam sprawcy całego zamieszania, a po drugie, jego motywy... kompletnie do mnie nie przemawiały. Nie wiem dlaczego, ale nie do końca mnie to wszystko przekonało. Niemniej jednak, całościowo historia naprawdę trzyma poziom. Trzeba pamiętać, że każdy bohater zmaga się tu ze swoimi demonami przeszłości, które kształtują ich osobowości, więc może to, co dla nas wydaje się nielogiczne, dla nich ma sens.

Równonoc” to najnowszy thriller Ewy Przydrygi, opowiada w nim o grupie osób, która przed trzema laty brała udział w grupowych sesjach terapeutycznych, podczas których zginął ich terapeuta... To co wówczas wzięto za nieszczęśliwy wypadek podczas szalejącej burzy, okazuje się być zamierzonym działaniem...

Wszyscy z tej szóstki mają swoje lęki z którymi próbują się mierzyć w swojej codzienności. Każdy z bohaterów wydaje się być kruchy, sklejony z miliarda części. Mimo swoich doświadczeń i traum starają się funkcjonować i żyć najlepiej jak potrafią, jednak jedna z tych osób ukrywa sekret... Kiedy wychodzi on na jaw czytelnik zostaje wciągnięty w wir wydarzeń, gdzie czas współczesny przeplata się ze wspomnieniami terapii.

Mimo, że historia należy do głównej bohaterki – Justyny, to poznajemy resztę bohaterów na tyle by dowiedzieć się z czego wynikają ich problemy. Poznajemy również Wernera - terapeutę który oględnie mówiąc nie powinien pracować z ludźmi.. Jego metody w nie dość, że nie konwencjonalne to jeszcze niezgodne z prawem...

Genialnie zbudowane napięcie i kapitanie wplecione momenty podnoszące akcję w tryb niepokoju, które prowadzi książę do zagmatwanego rozwiązania.

Książka kończy się nadzieją na lepsze jutro, ale także nadzieją na kontynuację historii z dzieciństwa Justyny, która rzuciła długi cień na jej życie. Drugą część Równonocy zapowiada sama autorka.

Tak się jakoś złożyło, że dawno nie czytałam nic od autorki. A dzięki uprzejmości Pani Ewy miałam okazję przeczytać najnowszą powieść "Równonoc". Książka kusiła mnie od samego początku jak tylko ją zobaczyłam.Czytanie tej powieści to była sama przyjemność. Jak dla mnie jest to najlepsza książka autorki!

Fabuła tej książki wciągnęła mnie od samego początku i nie mogłam się od niej oderwać, czytałam ją z zapartym tchem i momentami towarzyszył mi dreszczyk emocji. Już sam początek zaczyna się od tragedii, a im dalej tym coraz bardziej robi się ciekawie."Równonoc" to mroczna i tajemnicza historia pewnego morderstwa, której akcja powieści toczy się dwutorowo w czasie teraźniejszym oraz przeszłym. Akcja toczy się szybko i nie ma w niej czasu na nudę. W trakcie czytania autorka co chwilę podsuwa nam jakieś tropy, odkrywa przed nami nowe ważne informacje, które mają doprowadzić nas do rozwiązania zagadki. One były tak przemyślane, że do samego końca czytelnik nie jest wstanie rozwiązać tej zagadki.

Portrety psychologiczne bohaterów zostały świetnie opisane przez autorkę. Poznajemy tu sześciu bohaterów, każdy z nich boryka się z jakąś fobią, a wydarzenie z przeszłości w każdej chwili może o sobie przypomnieć, nasilając lęki.

Byłam bardzo ciekawa zakończenia, a ono mnie usatysfakcjonowało. 🔥 #równonoc to idealny thriller na jesień! Czytajcie!