Lalka

Strasznie dużo czasu pochłonęło przeczytanie jej co świadczy o tym, ze książka sama w sobie jest "wymagająca" (+ dodatkowy czynnik: przymus :| ); książka niewątpliwie mistrzowska i kopiując Dick'a - niezmiernie precyzyjna, jak na pozytywizm przystało; jednak wydała mi się ciutko nierówna: wątek paryska wciąga nieziemsko, lecz m.in. opis "poIzabelowego" Wokulskiego nuży ( o samej I. nie wspomnę, ale taka jej rola); +za bohaterów + za "perełkowe" fragmenty (opis poznawania kamienicy i jej mieszkańców rodem z psychiatryka - cudo ;) + za zakończenie. aczkolwiek wolałabym przeczytać z własnej woli w odpowiednim czasie ^^

To była moja pierwsza lektura "Lalki" w całości. Bojkotowałam ją konsekwentnie bo główna bohaterka, o której od zawsze miałam złą opinię, jest moją imienniczką. Jak Prus mógł to imię nadać pustej lali, zainteresowanej tylko podrywem i modą, której jedynymi zaletami była uroda i arystokratyczne pochodzenie. Czułam jednak, że warto po powieść sięgnąć i kiedy prof. Koziołek zestawił ją z książką Michaela Sandela "Czego nie można kupić za pieniądze?", nie chciałam dłużej zwlekać z lekturą.
Fabuły nie będę streszczać, trudno jej nie znać lepiej lub gorzej. Podsumuję tylko moje wrażenia.
Minusy - no cóż, nie ma co ukrywać, trzytomowa powieść skazana jest na obecność przydługich fragmentów, mało ciekawych dygresji i powtórzeń. Te ostatnie irytowały mnie najbardziej. Rzecki - na początku powieści Prus podaje informację, że sklepem zawiadywał czterdziestokilkuletni Rzecki, który przez cała resztę książki zachowuje się jak zgrzybiały staruszek żyjący rojeniami o potędze rodu Napoleona, oderwany od rzeczywistości. Postać może i budząca współczucie ale niewiele więcej. Postać pani Stawskiej również nie zrobiła na mnie dobrego wrażenia - przedobrzył Prus robiąc z niej wzór cnót, współcześnie (albo tylko mnie) taka postać wydaje się niewiarygodna.

Plusy:
Zagadnienie kupna miłości za pieniądze i same interakcje między Wokulskim a Belą fascynowały mnie. Starałam się spojrzeć na Łęcką bardziej życzliwym okiem, w końcu dziewczyna nie miała wielu opcji w życiu, bez wykszta...

Jedna z moich ulubionych lektur, choć czasem jak kilka osób poniżej miałam ochotę wedrzeć się w świat opisany na kartkach i przywrócić do porządku dziennego zarówno Wokulskiego jak i Łęcką. Dialogi są na najwyższym poziomie i często zabawne (patrząc z odpowiedniej perspektywy). Opis Powiśla, Paryża i kamienicy wypadł według mnie najlepiej. Warszawa jest bardzo dokładnie przedstawiona wiele osób śmie twierdzić, że książka może robić śmiało za przewodnik po ówczesnej Warszawie jak i po współczesnej, niestety nie miałam jeszcze okazji podążać śladami Wokulskiego po stolicy ;) Polecam tą książkę, choć jest troszkę ciężka. Nie tylko przez wielowątkowość, ale też przez ilość stron. Polecić ją mogę zwłaszcza maturzystą, bo w moim mniemaniu wypada tak samo jak "Dziady" tzn. do wszystkiego można ją przyczepić jako przykład ;)

Bardzo lubię czytać powieści z okresu pozytywizmu ("Ludzie Bezdomni", "Nad Niemnem"), Lalkę również przeczytałem jednym tchem. Fabula wciągająca, choć "pamiętnik starego Subiekta" mógł chwilami męczyć (np. opis bitwy z wojskiem austriackim). Cóż więcej powiedzieć... szkoda Stacha, chyba każdy w czasie lektury sympatyzował z tą postacią i wolałby aby swoje uczucia ulokował w innej osobie aniżeli panna Iza.Lektura czy nie, mogę "Lalkę" polecić jako ciekawa i niekiedy pouczającą książkę. Naprawdę warto przeczytać.

Książka była moją lekturą w 2 liceum . Nie przeczytałam jej ( a raczej jakieś 60 stron). Jednak po skończeniu szkoły średniej powiedziałam sobie że MUSZĄ JĄ PRZECZYTAĆ. I przeczytałam. Wciągnęłam się i żałowałam ,że tak późno się za nią zabrałam . A może nie ma czego żałować ? Nie byłam poddana presji czasu do omawiania lektury. A wiadomo zawsze to mniejsza przyjemność czytania ....

Jedna z lepszych lektur z jakimi przyszło mi sie zmierzyć, jednak przekaz jest bardzo zakłócony. Niekiedy na pierwszy plan wychodzą wątki mniej ważne ( pani Stawska i lalka) i nie zauważamy przez to że autorowi chodziło o ukazanie trzech pokoleń polskich idealistów. Ale jednak jak na lekturę - 5 gwiazdek. Jak na zwykłą książkę - 3,5.

Czytałem w wersji trzytomowej i jak na mój gust o jeden tom za dużo pojawił się. Nie zrozumcie mnie źle - "Lalkę" czyta się łatwo i szybko, ale momentami poprawi przynudzać. Jak dla mnie to żadne dzieło sztuki. Ktoś pode mną napisał, a ja się z nim zgadzam, że nie widzi sensu w wyszukiwaniu cech romantycznych oraz pozytywistycznych bohatera. Po co? Nie mniej jednak Prus stworzył całkiem ciekawy świat z bohaterami pełnymi życia i oryginalności. Polecam jako lekturę szkolną. Jeżeli mielibyście czytać to dla siebie, lepiej sięgnijcie po inną pozycję.

Genialna