Gwiadozbiór Kata

Niezwykle chaotyczna, zarówno pod względem stylistycznym jak i konstrukcyjnym. Mamy tutaj kompletnie nieprzemyślany początek, natrętną retrospekcję, stek moralizatorskich bzdur a na zasmażkę liczne nie powiązane ze sobą przygody i wątki. Potem przekręcamy 245 stronę i...koniec. Dębski zdecydowanie pomysł miał, lecz nie umiał go wykorzystać. Sam główny bohater kreowany jest na wzór Geralta - też jest wyrzutkiem, ludzie go nie lubią, boją się go i brzydzą jego profesją. Tak jak Wiedźmin, kat Jakub jest wrażliwym, inteligentnym introwertykiem który za miliony cierpi. I na tym podobieństwa do kultowej postaci Sapkowskiego się kończą, a pan autor popuszcza beztrosko wodze swojej płodnej wyobraźni, robiąc ze swojego bohatera półmaga lub nawet półboga - Władcę Czarnej Zarazy vel. Szczurzego Ojca (pomysł niewątpliwie ciekawy), na dokładkę w jego ciele uwięziona jest dusza dawnej ukochanej (wow!) a sam Jakub jest niepokonanym rębajłą, znawcą filozofii, alchemii, psychologii, no w ogóle tylko chyba Chuck Norris mógłby się z nim równać. Moim zdaniem autor powinien kilkakrotnie przemyśleć całą powieść i napisać dzieje Jakuba nie od środka ale od samego początku, bo tak naprawdę tylko jego fragmentaryczne retrospekcje są naprawdę ciekawe, reszta to zlepek i zbitek niepotrzebnych i nieprawdopodobnych spotkań i wydarzeń. Co w powieści irytuje najbardziej to moralno-filozoficzne dysputy głównego bohatera oraz duszy jego dziewczyny (SIC!). Reasumując powieści raczej nikomu nie polecam, lepiej...

Całkiem niezłe fantasy. Taki trochę mroczny klimat, nie całkiem zły i nie całkiem dobry bohater no i ciekawa fabuła. Z pewnością czytając się nie będziecie się nudzić ale do miana "bardzo dobrej" jej jeszcze na pewno brakuje. Z całą pewnością jest to książka dla fanów katów i ich rzemiosła - posoka leje się dość gęsto, typowy kat przy tym nie jest jakimś zapyziałym osiłkiem, jak np. u Zambocha ale inteligentnym i wrażliwym (tak!) człowiekiem. Kreacją postaci podobny jest Witelonowi z książek W. Jabłońskiego, choć do tego drugiego jednak Dębskiemu jeszcze trochę brakuje. Na pewno jednak będę śledził dalsze dziełą tego pisarza, myślę, że ma jeszcze sporo do powiedzenia w naszej literaturze fantastycznej.

Doceniam koncept autora. Główny bohater, mistrz małodobry, to prawdziwy artysta w swoim fachu, a nie jakiś pierwszy lepszy kat. Ma też pewną tajemnicę... Postać jest intrygująca i z przyjemnością towarzyszyłam mu w jego wędrówce, a właściwie ucieczce przed światem. Całość jest niestety trochę chaotyczna, a zakończenie pozostawia niedosyt. Również postać towarzyszki Jakuba jest... lekko irytująca. Jednak summa summarum to nie był stracony czas.

Tak. Rafał Dębski eksperymentuje i skacze po okresach historycznych. Ta książka rozpoczyna się jak horror, a potem skręca w stronę stylu charakterystycznego dla Jacka Komudy. Brawa za zręczne wykorzystanie faktów historycznych. To naprawdę dobra rzecz