Pewnej jesieni, w pewnej miejskiej bibliotece, pewna przemiła bibliotekarka o przyjaznej aparycji napisała na tablicy takie zdanie:

Za co kocham książki?

Pytanie skierowane było do czytelników, którzy odwiedzali bibliotekę.

Ja kocham książki:

- za szelest kartek,

- za pobudzenie mojej wyobraźni,

- za to, że mogę zobaczyć miejsca, których być może nigdy nie zobaczę w rzeczywistości,

- za to, że poszerzają moje horyzonty,

- za spokój, który odczuwam, gdy trzymam w ręku książkę, gdy ją otwieram, i gdy ją czytam,

- za emocje, które we mnie wywołuje,

- za to, że na ten temat mogłabym napisać... książkę,

- za to, że pozwalają mi lepiej zrozumieć siebie i otaczający mnie świat,

- za to, że są przeszłością, teraźniejszością i przyszłością,

- za to, jak pięknie pachną (no może nie te dzisiejsze, ale uwielbiam słodkawy zapach papieru w książkach z ubiegłego wieku).

A Wy?

Za co kochacie książki?

A może wcale ich nie kochacie, tylko zwyczajnie lubicie je czytać?