Żegnaj, laleczko

Raymond Chandler

8.1 /10

Ocena 8.1 na 10 możliwych
Na podstawie 33 ocen kanapowiczów

Lista autorów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

8.1 /10

Ocena 8.1 na 10 możliwych
Na podstawie 33 ocen kanapowiczów

Opis

Traciłem już przytomność, kiedy znowu zabłysło światło, czerwone jak krew, ponieważ krew napłynęła mi do oczu i mózgu. Jakaś twarz unosiła się nade mną i delikatnie dotykała mnie czyjaś łapa, ale tamte ręce nie ruszały się z mojego gardła. - Daj mu trochę odsapnąć - powiedział cichy głos. Uchwyt palców zelżał. Wyrwałem im się.

Tytuł oryginalny: Farewell, my Lovely

Data wydania: 1978-12-01

Wydawnictwo: Czytelnik

Cykl: Philip Marlowe, tom 2

Seria: Seria z Jamnikiem

Kategoria: Sensacja Thriller

Stron: 288

Mamy 12 innych wydań tej książki

Autor

Raymond Chandler

Urodzony 23 lipca 1888 roku w USA (Chicago)

Amerykański autor powieści i opowiadań kryminalnych, z gatunku Crime Fiction. Wiele jego utworów zaadaptowano na potrzeby filmu. Pracował też jako scenarzysta. Zasługą Chandlera jest wprowadzenie do tego popularnego gatunku elementów literatury wyżs...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Raymond Chandler

Recenzje

Kryminał noir

WYBÓR REDAKCJI

10.11.2021

Wreszcie uległam i przeczytałam kryminał Chandlera. Kilka lat temu @Almos mi polecał najlepszych autorów kryminalnych i między innymi Chandler był jednym z nich, ale czasu nie miałam. Bardzo mi się ta książka spodobała, bo ma ciekawego bohatera, znakomite dialogi, zaskakującą akcję. Jednakże najlepszy w tej powieści jest klimat noir. Z kryminalnyc... Recenzja książki Żegnaj, laleczko

@Renax × 28

Chandler i czandleryzmy

WYBÓR REDAKCJI

21.06.2021

Zawsze z wielką przyjemnością wracam do Chandlera (w tłumaczeniu Zarzeckiego), to prawdziwy klasyk czarnego kryminału, wciąż świeżo brzmiący, w przeciwieństwie do wyleniałego Hammetta. Siłą tej książki, chyba najlepszej w dorobku Chandlera, jest jej styl, pełen wspaniałych czandleryzmów, czyli wyostrzonych, niepodrabialnych porównań, w tej pozycji... Recenzja książki Żegnaj, laleczko

@almos × 16

Dojrzała zła kobieta w nowych szatkach.

3.11.2019

Już dawno korciło mnie żeby odświeżyć sobie Chandlera, jedyne czego potrzebowałem, to motywacji, kopa na rozruch, który zmieniłby moje: "A bym se przeczytał takiego Chandlera" do działania no i zdarzyło się - Storytel* na nowo przetłumaczył i nagrał Żegnaj laleczko. To znaczy przetłumaczył Bartosz Czartoryski, który spisał się według mnie wzorowo,... Recenzja książki Żegnaj, laleczko

@Mackowy × 8

Zobacz wszystkie (3) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@denudatio_pulpae

2020-11-01

8 /10

Przeczytane 100 najlepszych powieści kryminalnych CWA/MWA Mam w domu 📚 501 Must-Read Books Thriller/kryminał/sensacja

Marlowe ma skłonności do pakowania się w kłopoty. Najpierw przypadkowo spotyka oprycha, który dopiero co wyszedł z więzienia i szuka swojej dawnej miłości. Następnie dostaje zlecenie od klienta, który miał wątpliwą przyjemność poznać złodziei klejnotów. Jego partnerce skradziono wyjątkową biżuterię z nefrytami Fei Tsui. Bandyci byli jednak tak wspaniałomyślni, że zgodzili się zwrócić naszyjnik za wyjątkowo niską opłatą. Pan Marriott obawia się jednak spotkania sam na sam ze złodziejami, postanawia więc zatrudnić prywatnego detektywa, aby mu towarzyszył. Czy te sprawy mają jakiś wspólny mianownik?

Bardzo dobry kryminał, z ciekawą i zagmatwaną zagadką. Czyli taki, jaki powinien być. Jeżeli dodamy do tego specyficzny, odrobinę ciężki klimat i wyrazistego głównego bohatera, mamy przed sobą książkę, która nie bez przyczyny klasyfikowana jest jako klasyka czarnego kryminału.

× 20 | link |

@Meszuge

2020-08-02

6 /10

Filip Marlowe, prywatny detektyw, zupełnie przypadkowo staje się świadkiem zabójstwa w barze „u Floriana” – podłej knajpie, która lata świetności ma już dawno za sobą i obecnie jest już tylko lokalem dla kolorowych. Jako, że ofiarą był czarny, co zdaje się przez policję traktowane jest niewiele poważniej niż wykroczenie, Marlowe samotnie rusza na poszukiwania sprawcy, to jest Myszki Malloya, który właśnie opuścił więzienie. Mimo ośmioletniej odsiadki Myszka nadal zakochany jest po uszy w Velmie, dziewczynie, która kiedyś śpiewała „u Floriana” i zniknęła bez śladu. Podążając tropem Malloya, Marlowe (bity, szprycowany narkotykami, straszony itd.) odkrywa też mroczną tajemnicę Velmy.

Jest w tej książce, jak w wielu innych Chandlera, jakaś nostalgia, melancholia, cień beznadziejności.

× 2 | link |

@mel

2010-04-19

10 /10

Przeczytane

Uwielbiam styl Chandlera, czytam każdą jego książkę, jaka wpadnie mi w ręce. Ta była pierwsza, i naprawdę, jest świetna.

| link |

@powl

2011-09-30

5 /10

Niestety nie mogę się przekonać do Chandlera. Chyba nie lubię czarnego kryminału. Ksiażka mnie po prostu znudziła.

| link |