Name: Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem
Rating: 7.0 (16 reviews)
ISBN: 9788367176132

Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem

Klaudia Muniak

7 /10

Ocena 7 na 10 możliwych
Na podstawie 16 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

7 /10

Ocena 7 na 10 możliwych
Na podstawie 16 ocen kanapowiczów

Opis

Znasz to uczucie bezgranicznej radości i ekscytacji, kiedy nagle wśród tłumu nieznajomych dostrzegasz kogoś, na kogo czekałaś całe życie? Kiedy wystarczy jedno dłuższe spojrzenie, żeby zabrakło Ci tchu, a w Twoim brzuchu zaczęło trzepotać stado motyli?

Londyn – wielomilionowe miasto pełne drapaczy chmur, historycznych zakątków, instagramowych kawiarni i ludzi w ciągłym biegu. A wśród nich ona – dwudziestoparoletnia Róża, która właśnie stawia pierwsze kroki na angielskim chodniku. Trzyma w dłoni plik fotografii i przez najbliższe miesiące nie ma zamiaru się z nimi rozstać. Co łączy ją z Emilem, który jest ich autorem? I dlaczego tak bardzo zależy jej na odwiedzeniu wszystkich miejsc ze zdjęć?

Podczas jednej z wypraw spotyka w metrze mężczyznę, którego widok sprawia, że Róża po raz pierwszy od dawna czuje, jakby obudziła się z długiego snu. Zaskoczona spełnia jego prośbę i dyktuje mu swój numer telefonu. Od tego momentu jej życie diametralnie się zmienia.

Data wydania: 2022-02-09

ISBN: 978-83-67176-13-2, 9788367176132

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Cykl: Seria londyńska, tom 1

Kategoria: Literatura obyczajowa

Stron: 394

dodana przez: landrynkowa

Autor

Klaudia Muniak

Urodzona w 1987 roku w Polsce

Klaudia Muniak (pełne nazwisko Kloc-Muniak) pochodzi z małej miejscowości koło Dębicy na Podkarpaciu. Absolwentka biotechnologii, miłośniczka książek, spełniona mama. Mieszka w Londynie, gdzie przez pięć lat zajmowała się nanotechnologią. W pracy na...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Klaudia Muniak

Recenzje

Gorzki smak wspomnień

WYBÓR REDAKCJI

23.06.2022

Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem to debiut obyczajowy Klaudii Muniak zabierający nas do Londynu. Autorka znana wcześniej z thrillerów medycznych pokazuje nam swoją delikatniejszą odsłonę, pełną wzruszeń, emocji i… poszukiwania samego siebie. Z czym przyjdzie się mierzyć czytelnikowi? Czego nie zdążyli zrobić bohaterowie książki? Przekonajmy si... Recenzja książki Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem

@zkotemczytane × 3

Podróż po Londynie

10.05.2022

Róża spakowała swoje najważniejsze rzeczy i wyruszyła do Londynu. Niestety na miejscu okazuje się, że nie zabrała ze sobą fotografii, które są jej bardzo potrzebne. W pierwszej kolejności wyrusza na wydrukowanie zdjęć z młodym mężczyzną, który jest ich autorem. Podczas zwiedzania i odkrywania kolejnych miejsc, przez przypadek w metrze upuszcza ksi... Recenzja książki Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem

@Bookmaania × 10

Otaczają nas psychopaci z nieprzepracowanymi traumami

26.03.2022

Gdy temperatura zaczyna wzrastać, a świat okrywa się pierwszymi promieniami słońca, dzięki którym natura budzi się do życia, wiemy, że nadchodzi wiosna. Z czym jednak wam się ona kojarzy? Co macie przed oczami, kiedy wyobrażacie sobie pierwsze ciepłe dni w roku? Co czujecie po zrzuceniu z siebie zimowych kurtek? Wiosna jest dla mnie zwiastunem no... Recenzja książki Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem

@monikatomaszewska1994 × 2

Wszystko czego nie zrobiliśmy razem

21.02.2022

"Nie potrafię wybiec w przyszłość, nie stać mnie na jej planowanie, chyba całkiem straciłam zdolność snucia marzeń". Róża ma jeden cel. Pragnie w końcu odzyskać wewnętrzny spokój, a pomóc w tym mogą jej pewne fotografie. Pakuje je do torebki i wylatuje do Londynu... Nigdy nie byłam w Londynie i do tej pory to miasto było mi obojętne, ale Klaudia... Recenzja książki Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem

@zaczytana_mama_dwojki × 1

Zobacz wszystkie (6) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@agnieszkawa1

2022-03-24

7 /10

Róża wyjeżdża do Londynu z niewielkim bagażem i plikiem zdjęć w ręce. Chce odwiedzić każde z miejsc uwiecznionych na fotografiach przez swojego byłego narzeczonego. Liczy na to, że w ten sposób złagodzi ból straty i będzie w stanie zacząć żyć na nowo. Jedno spotkanie w metrze, chwila rozmowy i podyktowanie obcemu mężczyźnie numeru telefonu pozwala jej zrealizować swój cel, a jednocześnie na nowo rozbudza w niej tęsknotę za drugą osobą, a także dusi samotność i żal. Jednak... Czy jej zachowanie jest uczciwe wobec innych? Czy wszystkie kłamstwa którymi raczy rodzinę i bliskich są warte osiągnięcia celu?

"Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem" to książka której nie pokochałam od pierwszej strony. Prawdę powiedziawszy przez pierwszą połowę powieści czułam irytację zachowaniem głównej bohaterki. Tak naprawdę mało się tu działo. Dziewczyna jeździła z miejsca na miejsce, opłakiwała stratę, wydawała się być wręcz oderwana od rzeczywistości. Mamy za to możliwość oczami Róży zwiedzić Londyn, zajrzeć do kawiarni, podziwiać piękne widoki, przyglądać się obecnym tam ludziom. Tak czy inaczej czytałam dalej, strona po stronie, a tak naprawdę nie wiem nawet kiedy dobrnęłam do drugiej połowy książki. I w tym momencie zaczęłam płakać. Każdy element układanki wskoczył na swoje miejsce. Zrozumiałam zachowanie Róży i tak bardzo było mi źle w związku z tym co ją spotkało.
Dla mnie książka nie była przewidywalna, pod koniec tak naprawdę byłam zaskoczona tym w jakim kierunku poto...

» czytaj dalej

| link |

@zaczytanaania

2022-05-10

9 /10

„Nieprawda, że mam tylko zdjęcia. To, co najcenniejsze, przechowujemy przecież w swoich głowach.”

Lubię obyczajówki. Odnajduję się w tym gatunku idealnie. Kiedy więc jakiś pisarz zmienia branżę gatunkową – chcę spróbować, co też udało mu się literacko zmalować. Klaudia Muniak postanowiła na chwilę opuścić mury swoich thrillerów psychologicznych i spróbować czegoś nowego. Jak jej to wyszło? Wyśmienicie ☺

Wiem, że część opinii zarzuca autorce przewidywalność, że już od początku wiadomo, jaki jest finał tej historii. Otóż ja się nie zgodzę. Bo niby się domyślałam dlaczego Roża wybrała się w podróż śladami Emila, ale też nie miałam stuprocentowej pewności, że ta wyprawa nie ma jakiegoś drugiego dna. I coś mi nie dawało spokoju, coś się nie zgadzało w tej fabule… Części złożyły się w jedną zrozumiałą opowieść gdzieś już na końcu historii. I powiem Wam, że ta historia mnie urzekła, wstrząsnęła mną i zauroczyła jednocześnie. Dotarło też do mnie, że jako ludzie jesteśmy prości i łatwo jest nas zranić, złamać. Życie zabrało głównej bohaterce ukochanego mężczyznę – zabrało nagle, bez szans na pożegnanie, bez szans na ciąg dalszy. Róża przeżywając swoją żałobę postanawia wybrać się w podróż śladami zdjęć, które nadsyłał jej ukochany Emil. I tak – oczami Emila, a następnie oczami Róży poznajemy Londyn – miasto, które ma niejedno oblicze i każdy znajdzie w nim coś interesującego, ekscytującego – po prostu coś dla siebie.

Opo...

» czytaj dalej

| link |

@bethwithbooks

2022-11-30

6 /10

Przeczytane 2022

Jesteście przygotowani na grudzień i przedświąteczne szaleństwo?❤️

To kolejna książka, jaką przeczytałam w ramach akcji #polskietakpoprostu organizowanej przez @zaczytana_tak_po_prostu - WSZYSTKO, CZEGO NIE ZROBILIŚMY RAZEM towarzyszyło mi w październiku, gdy uczestnicy akcji zaczytywali się w książkach @klaudiamuniak ❤️

To romans, który uleczy wiele cierpiących, tęskniących serc. Pozornie może się wydawać, że jest zbyt przewidywalny, jednak jestem pewna, że nieraz będzie potrafił Was zaskoczyć. I chociaż ja wolę autorkę w nieco mroczniejszym, "thrillerowym" wydaniu, to nie mogę powiedzieć, by WSZYSTKO... było złą książką😄

Temat był naprawdę ciekawy, chociaż akcja nie porwała mnie tak, jakbym tego oczekiwała. Dla mnie po prostu wszystko było dość rozciągnięte, może aż za bardzo, chociaż wiem, że pośpiech wypadłby tu jeszcze gorzej. Mimo to brakowało mi czegoś takiego, co sprawiłoby, że książka czytałaby się sama. Sama historia mnie nie zawiodła, ale zdecydowanie oczekiwałam czegoś więcej - a wiem, że "to coś" raczej znajdę w thrillerach autorki, więc nie zamierzam sobie odpuszczać jej twórczości ❤️

| link |

@esclavo

2022-03-13

7 /10

Klaudia Muniak znana jest z thrillerów medycznych, jednak to najnowsza, obyczajówka okazała się okazją do poznania jej twórczości. Klimatyczna okładka skrywa powieść trochę inną, niepokojącą i pełną cierpienia.

Jest to historia Róży, która po traumatycznych wydarzeniach, postanawia wyjechać do Londynu. Tam przypadkowo poznaje Emila, który rownocześnie będzie jej wybawieniem, ale i źródłem trudnych emocji. Bo czego, jak czego, ale emocji tu nie zabraknie. Jest to powieść przepełniona smutkiem, nostalgią, bólem i bezsilnością. Dużo tu napięcia, a akcja toczy się powoli, by na końcu zaserwować nam zaskakujący finał. Chyba bardziej spodobało mi się, gdyby akcja jednak zawierała mniej opisów, które nic nie wnosiły do fabuły i dynamika byłaby większa. I chyba to główny, ale jedyny mankament tej historii.

Podobał mi się pomysł, wykonanie, trochę ubolewam nad tempem, jednak w całym rozrachunku, jest to całkiem udana powieść. Na pewno sięgnę jeszcze po inne powieści autorki.

| link |

@klaudia.brozyna2320

2022-06-20

8 /10

Możliwość przeczytania powieści Klaudii Muniak w zupełnie nowej, obyczajowej odsłonie była naprawdę ciekawym doświadczeniem. Utwierdziłam się w przekonaniu, że autorka jest naprawdę zdolną kobietą, a jej pióro - niezależnie od gatunku - bardzo mi się podoba. Historia, poza oczywistą sprawą, że jest wciągająca, to także wzruszająca i romantyczna, choć owiana niemal przez cały czas pewnymi tajemnicami. Niektóre sprawy okazały się zupełnie inne niż mi się wydawało, a to ogromny plus - fabuła nie była oczywista i przewidywalna. Nie zabrakło w powieści typowego dla pisarki zamiłowania do medycyny, co bardzo mocno szanuję - pozwoliło to zachować pewien klimat, który można odczuć w pozostałych książkach Muniak. Świetnie został przedstawiony także Londyn, umiejętne i ciekawe opisy poszczególnych miejsc sprawiały, że można poczuć się tak jakby było się tam z bohaterami naprawdę.

Wybierzcie się do Londynu, który potrafi odebrać miłość, ale również może ją dać na nowo!

| link |

@misako.amaya

2022-04-19

3 /10

Już na samym początku zauważyłam, że całość jest bardzo przegadana, jeśli chodzi o narrację. Dużo opisów, przemyśleń, opowiadania. W pewnym momencie po prostu zaczęłam kartkować. W dodatku styl i język jak dla mnie były bardzo sztywne i nienaturalne. Tak samo jak dialogi.

Jeśli chodzi o bohaterów to jakoś nie zapadli mi w pamięci. Wypadli trochę nijako.

Sam pomysł był bardzo fajny, ale całość w moim odczuciu wypadła bardzo słabo.

| link |