Chcę, byś była w moim życiu

Klaudia Muniak znana jest z thrillerów medycznych, jednak to nie przeszkodziło mi w sięgnięciu po najnowsza, świąteczną obyczajówkę. Klimatyczna okładka skrywa powieść ciepłą i taką otulającą.

Jest to historia Zuzy, dziennikarki pracujacej w Londynie. Tam przypadkowo poznaje Kubę, trochę ekscentrycznego muzyka. Czy razem uda im się poczuć atmosferę świąt?
Emocji tu nie zabraknie. Jest to powieść przepełniona radością, ale i nostalgią, nie zabraknie też humorystycznych akcentów, bo w koncu to komedia romantyczna. Akcja toczy się powoli, nieśpiesznie, co ma swój urok, ale chyba bardziej spodobało mi się, gdyby fabuła jednak zawierała mniej opisów, które nic nie wnosiły do powieści i dynamika byłaby większa. I chyba to główny, ale jedyny mankament tej historii.

Podobał mi się pomysł, wykonanie, trochę ubolewam nad tempem, jednak w całym rozrachunku, jest to całkiem udana powieść. Na pewno sięgnę jeszcze po inne powieści autorki.

Ze względu na tragedię z przeszłości Zuza przez kilka lat nie była w stanie cieszyć się ze świąt Bożego Narodzenia. Ten czas przypominał jej o tradycjach, których już nie doświadczy, o ludziach z którymi już się nie spotka. Tego roku postanowiła schować smutek głęboko w sercu i ponownie cieszyć się tym magicznym czasem. Niestety już pierwsze próby pieczenia pierników doprowadzają do ewakuacji całego bloku. Nie poddaje się jednak i zamierza dopiąć swego. Podczas przygotowań dochodzi również do spotkania z nowymi sąsiadami, a pasja jednego z nich okazuje się idealnym tematem do artykułu. Towarzystwo Kuby wywołuje u Zuzy przyjemne łaskotanie w brzuchu, a że do spotkań dochodzi coraz częściej, kobieta bardzo zbliża się do sąsiada. Czy tego roku uda się jej nie tylko wrócić do tradycji, ale również znaleźć mężczyznę swojego życia?

Twórczość autorki ponownie na moim profilu! Ostatnio mówiłam o thrillerze psychologicznym, teraz mam przyjemność pokazać Wam obyczajówkę, która wprowadza w świąteczny klimat.
Sam tytuł książki ma tu bardzo duże znaczenie. Można z góry założyć, że chodzi o mężczyznę, ale powiem, że nie tylko! Jest to temat dość mocno rozległy biorąc pod uwagę przeszłość Zuzy, jak i to co obecnie dzieje się w jej życiu.
Większa część książki jest bardzo spokojna i tak naprawdę nie dzieje się tu za wiele. Czyta się przyjemnie, lecz nie jest to książka nieodkładalna. Ale! Uwierzcie mi, że im bliżej końca tym byłam coraz bardziej wzruszona, a na końców...

Klaudię Muniak dotąd kojarzyłam z thrillerami psychologicznymi i to był pierwszy raz, kiedy sięgnęłam po powieść obyczajową spod jej pióra. Byłam ogromnie ciekawa jak autorka poradziła sobie z tym gatunkiem. Jak mogłam przekonać się już po kilkudziesięciu stronach, odnalazła się w nim idealnie!

Książkę zaczęłam czytać wieczorem, a kolejnego dnia dosłuchałam do końca w wersji audio w samochodzie. To był wyśmienicie spędzony czas, od książki nie mogłam się oderwać i gdybym tylko nie musiała wstać rano do pracy, na pewno zarwałabym dla niej nockę.

Zuza od lat mieszka w Londynie, gdzie spełnia się zawodowo w roli dziennikarki. Od kilku lat nie obchodzi świąt Bożego Narodzenia, ale strasznie tęskni za celebrowaniem tego czasu. Postanawia więc wrócić do ukochanej tradycji, a dodatkowo namówić do tego samego swoich bliskich. Pierwsze przygotowania kończą się ewakuacją budynku, w którym mieszka. Nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło, bo przy okazji poznaje nowych sąsiadów i będąc pod wrażeniem pasji jednego z nich, postanawia napisać o nim artykuł.

Książka idealnie się sprawdzi w długie jesienne wieczory pod kocykiem, z kubkiem ulubionej herbaty, w blasku świec. Obawiałam się czy nie jest za wcześnie na powieść typowo świąteczną, ale teraz nie żałuję, że sięgnęłam po nią w listopadzie. Uważam jednak, że jeżeli ktoś chce jeszcze poczekać, to w okresie przedświątecznym sprawdzi się ona jeszcze lepiej.

Mimo że mamy tu nie tylko rado...

W tym roku wyjątkowo nie robiłam swoich świątecznych pierników, w przeciwieństwie do Zuzy, głównej bohaterki książki Klaudii Muniak "Chcę byś była w moim życiu", która chcąc przywołać magię Świąt, postanawia wrócić do rodzinnych tradycji. Nie jest to dla niej ani łatwe pod względem wykonania, ani pod względem wracania do trudnej przeszłości. Od 4 lat bowiem Zuza mieszkająca w Londynie nie obchodzi Świąt. Dziewczyna postanawia odczarować ten czas i urządzić Wigilię. Nie spodziewa się jednak, jak pieczenie pierniczków może zmienić jej życie. Bo od tych właśnie ciasteczek wszystko się zaczyna...

I chciałabym powiedzieć, że urzekła mnie ta historia, ale totalnie się w niej nie odnalazłam. Momentami książka wręcz mnie wynudziła, i co raczej mi sie nie zdarza pomijałam niektóre, zbyt rozwleczone opisy przemyśleń Zuzy. W dodatku momentami jej tok myślenia bardzo mnie irytował.

Pomysł na fabułę bardzo dobry, ale czegoś mi w niej zabrakło. Może to przesyt świątecznych książek sprawił, że nie mogłam się wczuć w tą opowieść, a może każdy lubi coś innego. Pomimo, że tematyka bliska mojemu sercu, bo przecież sama mieszkałam na Wyspach, nie wpisała się jednak w moje czytelnicze oczekiwania.

Czytałam wiele dobrych opinii tego tytułu i wiem, że książka cieszy się sporym uznaniem. Polecam, więc Wam sprawdzić, może dostrzeżecie w niej to, czego ja nie potrafiłam zauważyć. 🤷‍♀️


Dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona za egzemplarz do recenzji.

Uwielbiam świąteczne książki i uwielbiam powieści Klaudii Muniak – czy może być lepsze połączenie? Chyba nie! Autorka po raz kolejny pokazuje, że świetnie odnajduje się w gatunku obyczajowym. Ale przecież to nic dziwnego – w każdej z jej książek emocje są świetnie pokazane. Tak było również w przypadku tej powieści. Tocząca się swoim leniwym, grudniowym tempem historia jest idealną, rozgrzewającą serca lekturą na mroźne wieczory. Urocza, romantyczna, momentami zabawa ale przede wszystkim pouczająca. Mówiąca o tym, że święta to nie cała ich magiczna otoczka ale to głównie osoby, które są nam bliskie. Czytelnik będzie miał również okazję, żeby się wzruszyć – choć powieść jest pozytywną historią nie brakuje w niej momemntów, w których łezka może zakręcić się w oku. Zuza to przystępna bohaterka będąca normalną, zwyczajną dziewczyną i właśnie tym skradła moje serce. Nie trzeba tworzyć bohaterów bóg wie jakich – normalność zawsze się obroni.