Stulecie Winnych. Ci, którzy wierzyli

W rodzinie Winnych, zgodnie z tradycją, rodzą się kolejne bliźniaczki - Julia i Urszula. Niestety, będzie też dużo smutnych momentów i z wieloma bohaterami będziemy musieli się pożegnać. Czas jest nieubłagany i nie oszczędza nikogo, nawet naszych ulubieńców. Warunki, w jakich przyszło dorastać kolejnemu pokoleniu, również nie są komfortowe, a kraj pogrążony jest w kryzysie. Na szczęście Winni są zaprawieni w bojach i poradzą sobie ze wszystkim, nawet z kumulacją rodzinnych tajemnic.

Sto lat historii rodu Winnych, a minęło jak mgnienie oka. Ostatnia część dotyczy czasów już bardziej współczesnych, może dlatego nie była tak wciągająca jak opowieści o dwóch wojnach światowych, które interesowały mnie najbardziej.

Cała saga o Winnych stanowiła idealną lekturę na tegoroczne lato.

Trochę mi smutno, że już nie poznam dalszych losów rodziny Winnych - nasza znajomość trwała w końcu 100 lat...

Ostatni tom trzymał poziom - co prawda powoli zaczęłam się gubić w przyporządkowaniu postaci - kto jest kim, dlatego duży plus za umieszczenie na końcu drzewa genealogicznego!

Musze jednak przyznać, że zabieg przytaczania wydarzeń historycznych i wiązania ich z rodziną Winnych, który wcześniej bardzo mi się podobał - w tym tomie trochę zaczął mnie razić. Jaka rodzina może być aż tak uwikłana w historię?

Jednak mogę z czystym sumieniem polecić tę sagę rodzinną. Są to książki o ludzkim losie, o tym że każdy człowiek ma swoją historię - bardziej lub mniej burzliwą, ale zawsze niepowtarzalną i ciekawą. O tym, że w każdym życiu jest miejsce na śmiech, miłość, ale także cierpienie. O walce o życie, o rodzinę, o godność. Ale jednocześnie o pogodzeniu się z tym, co przynosi los.
Postaci nie są tu czarno białe - jak w życiu - czasem nawet dobrzy ludzie w wyniku tych czy innych zdarzeń popełniają złe czyny. Ważne jest jednak jaką lekcję wynoszą ze swojego postępowania.

Autorce udało się wykreować masę ciekawych postaci, które rodzą się, dorastają na naszych oczach, a następnie odchodzą. Może to zabrzmi zbyt patetycznie, ale podczas lektury można się nauczyć trochę o życiu, może nawet przestać się zbyt surowo oceniać. W końcu dzisiejszy plastikowy świat rodem z Instagrama czy innych Facebooków jest "piękną" ułudą, a my jesteśmy nadal...

Wróciłam od tej serii po latach, ponieważ oglądam teraz serial na jej podstawie. I tak jak przy pierwszym czytaniu, tak i teraz, ostatni tom całej sagi mnie rozczarował. Wydaje mi się, że autorka za bardzo się w nim skupiła na jednej postaci, zapominając o innych. I tak mamy dość mocno rozwinięty wątek mafijny, a inne historie są tak mocno skrócone, czy nawet pominięte, a kolejne lata przemykają szybko i bez zatrzymania, że czytelnik czuje się nieco skołowany. Chyba zabrakło tu pomysłu na podsumowanie sagi, bo o ile sam koniec tej książki mi się podobał, o tyle pozostałe jej części przeczytałam i o nich od razu zapomniałam. Trochę szkoda...


Przeczytana w ramach Olimpiady Czytelniczej

Mają Brytyjczycy swojego „Poldarka”, mamy i my „Stulecie winnych”. I choć to inne czasy i inna część Europy, obie sagi równie udane, choć ród Winnych jest mi bliższy, rzecz jasna. Trzy pokolenia - trzy pary bliźniąt, to tak jak w mojej rodzinie, stąd dodatkowy sentyment do Winnych.

Nie wiem który z tomów najbardziej przypadł mi do gustu. Z Anią i Manią, osadzony w czasach I Wojny Światowej i okresu międzywojennego? Z Basią i Kasią - w czasach wojennych i wczesnego PRL-u? Czy ten Julą i Ulą, który dotarł do czasów współczesnych? Z faktami i zjawiskami, które sama pamiętam z dzieciństwa i młodości. Z mafią pruszkowską, WTC, pożarem Teatru Narodowego, ekranizacją „Pana Wołodyjowskiego” i innymi zdarzeniami, w które uwikłani są bohaterowie.
Doceniam też tło historyczne i społeczne wszystkich trzech części. Posprawdzałam, pogrzebałam. Wszystko się zgadza. Ależ się autorka musiała napracować !

Rodzina Winnych bardzo się w tym czasie rozrosła, co jest oczywiste. Każde pokolenie to nowe dzieci, nowe małżeństwa, kolejne dzieci, a więc bohaterów co niemiara. Na szczęście nadal wszyscy krwiści i wyraziści. Trochę się można jednak pogubić w śledzeniu kolei ich losów.

Dostrzegam też kilka innych niedostatków w całej serii, ale wywołane lekturą wzruszenia, pozytywne emocje, wzbudzenie we mnie poczucia, że Winni to rodzina zaprzyjaźniona powodują, że niczego się czepiać nie będę. Przyjaciół się wszak nie ocenia.

Trylogia świetna. Aż żal, że to ju...

Pierwsza część sagi kupiłam na lotnisku kilka dłuższych chwil przed lotem, kierowałam się wyłącznie okładka i krótkim opisem. Jestem wielbicielka historii o kobietach. Rozkochała się w niej. Połknęłam podczas lotu 1/3 książki. Gdy internet znów zawitał w moim telefonie, złożyłam zamówienie na pozostałe części sagi. Tak właśnie zaczęła się moja podróż z Ałbeną Grabowską.

Pod wieloma względami ten tom jest na równie wysokim poziomie, co dwa poprzednie. Gdybym w międzyczasie nie zaczęła kilku innych książek, zapewne uporałabym się z nim o wiele szybciej. (: Warto było go przeczytać i poznać losy kolejnego pokolenia Winnych.

Książkę przyjemnie się czyta, napisana przystępnym językiem. Niestety najgorsza ze wszystkich części. Opisuje również czasy, które pamiętam z dzieciństwa. Wiele tam nieścisłości i zbytnich uproszczeń.