Kości proroka

W bułgarskim amfiteatrze znaleziono rozpięte na krzyżu zwłoki polskiego parlamentarzysty. Sprowadzona z Polski psycholożka pomaga miejscowym policjantom rozwiązać tę zagadkę, łączącą się w skomplikowany sposób z postacią Jana Chrzciciela, którego rzekome kości znaleziono niedawno.
Już dawno chciałam się zapoznać z twórczością Ałbeny Grabowskiej, ale odkładałam to, bo jednak obyczajówki to nie jest to, co czytam najchętniej. Kiedy jednak odkryłam, że autorka napisała także kryminał, nie wahałam się ani chwili. Jakież było moje rozczarowanie, kiedy odkryłam, że pod przykrywką intrygi kryminalnej to nadal jest obyczajówka. Mimo to, do połowy czytało mi się nawet całkiem nieźle, być może dlatego, że autorka co chwilę karze swoim bohaterom coś pić lub jeść, a kulinaria to moja słabość, więc z ciekawością czytałam o bułgarskich przysmakach. Jednak książka jest dość obszerna i mniej więcej od połowy zaczęły mnie denerwować drobiazgi, na które skuszona jedzeniem, początkowo nie zwracałam uwagi. I jak zwykle na pierwszy ogień idzie narracja w pierwszej osobie. Może bym zacisnęła zęby i przetrawiła i to, gdyby nie fakt, że główna bohaterka na początku wyznaje, że nie cierpi swojego imienia, a potem mówi do siebie używając go co drugie zdanie. Potem w oczy zaczęły kłuć niekonsekwencje i brak logiki. Jeszcze bym to zniosła, gdyby bohaterowie mnie porwali, ale tu żadna z postaci nie budzi żywszych uczuć, wszystkie są dość schematyczne i przewidywalne, podobnie jak sama intryga kr...

Kolejne dzieło autorki, która zdobyła moją sympatię i uznanie za wcześniejsze książki, które przeczytałam. Ałbena Grabowska to kobieta o stu twarzach, wszechstronnie uzdolniona i niesamowicie utalentowana. Cenię ją, jak zresztą spora liczba czytelników za interesujący styl, ciekawie budowane fabuły. Wkłada wiele wysiłku w swoją twórczość, nie wybiera łatwych narracji i prostych historii. Nie inaczej jest i tym razem. Powieść jest skonstruowana z trzech oddzielnych części, które jednak w pewnym momencie wskakują niczym puzzle na swoje miejsce. Każdy wątek jest inny i wydaje się, że nie mają ze sobą nic wspólnego, ale na końcu wszystkie się splatają oraz prowadzą do rozwiązania zagadek.