Stulecie winnnych. Początek

W 1874 roku Bronisława Wielichnowska i Antoni Winny biorą ślub. Ona spokojna, zaradna i lubiąca czytać książki, on pracowity, ale niestroniący od kieliszka. Ich rodzina szybko zacznie się powiększać, jednak narodziny synów to nie tylko wielkie szczęście, ale równie wielka obawa o przyszłość. Bronia będzie musiała zatrudnić się do pomocy w pańskim domu, a Antoni pracować ile wystarczy sił, aby wyżywić coraz większą gromadkę. Mimo przeciwności losu, Winni wydają się być szczęśliwi i z nadzieją patrzą w przyszłość. Nie wiedzą jeszcze, że niedługo ich spokój zostanie zmącony.

Historia małżeństwa Broni i Antoniego stanowi dobre uzupełnienie całej sagi. Kilka wątków znajdzie tu swoje wyjaśnienie i rozszerzenie, dzięki czemu cała historia rodu Winnych będzie pełniejsza i bardziej zrozumiała. Warto sięgnąć po (lub przed?) przeczytaniu pozostałych części.

W zasadzie nie praktykuję oglądania najpierw filmu, nakręconego na podstawie jakiejś książki, a potem czytanie tejże książki. Tym razem jednak jakoś właśnie tak się zadziało. Najpierw obejrzałam, nawet już jakiś czas temu, cztery sezony serialu "Stulecie Winnych", zanim zabrałam się za książkę.

Jednak po namyśle stwierdzam, że to może nawet dobrze wyszło, ponieważ serial zaczyna się właściwie od tomu pierwszego, od "Ci, którzy przeżyli", czyli od czerwca roku 1914 a ja, wiedząc o tym, czytanie zaczęłam "po bożemu":) od samiuśkiego początku, czyli od małżeństwa młodziutkiej, ale nad wiek poważnej i statecznej Broni Wielichnowskiej, z Antonim Winnym, przybyszem nie wiadomo skąd.

Dzięki temu też znalazłam w tym początkującym tomie odpowiedzi na pytania, które nie dawały mi spokoju od czasu obejrzenia serialu. Na przykład jak poznali się pierwsi "Winni", czyli Bronisława i Antoni. Dlaczego najstarszy ich syn, Roman, kulał itd. itp. Teraz już wszystko wiem i spokojnie mogę czytać dalsze tomy i sprawdzać, czy serial ich treść wiernie odtwarzał, czy tylko luźno trzymał się książkowej fabuły.

Przyznaję, że pani Ałbena pisać potrafi. Pisze z sensem, bez "wieści dziwnej treści", bez zbytniego moralizatorstwa, rozwlekania, czy gloryfikowania wydarzeń historycznych (np. powstanie Styczniowe), które przez sto lat sagi, sypią się obficie. Pisze tak, że naprawdę, czytałam ten tom z dużym zaciekawieniem. Dostosowuje słownictwo i sposób bycia chłopów z tamtego ...

Pochłonęłam książkę w weekend. Początki klanu Winnych, bardzo dobrze narysowane życie codzienne, bez zbędnych patosów. Przedstawiony zarys sytuacji politycznej, strącenie z piedestału powstania styczniowego. Trochę za mało o rodzinie Antoniego, trochę za mało opisu wesel i uroczystości wiejskich. Ogólnie na duuuży plus

CYKL: "STULECIE WINNYCH" (TOM 0.1)

"Stulecie winnych. Początek" to jeszcze jedna odsłona sagi o rodzinie Winnych. Raz jeszcze Autorka przenosi czytelnika do wsi w Brwinowie, tym razem przedstawiając losy poprzedzające wydarzenia znane z pierwszego tomu - "Ci, którzy przeżyli". Opisywana akcja powieści obejmuje lata 1974-1912. Czytelnik ma okazję przyjrzeć się młodzieńczemu okresowi Bronki, jej małżeństwu z Antonim, szczęśliwym chwilom oraz przeciwnościom losu, którym Bronia i Antoni musieli się stawić czoła. Czytelnik może również przyjrzeć się tutaj dzieciństwu Stanisława, od którego zaczyna się trylogia.

Nie chcę zdradzać szczegółów, gdyż resztę trzeba doczytać samemu. Jedynie mogę się wypowiedzieć co do ogólnego wrażenia z lektury. A jest to dobre wrażenie.

Książkę czytałam z dużym zainteresowaniem. I, choć początkowo czasem mi się dłużyła, a około połowy zrobiłam sobie dluższą przed żewę by sięgnąć po inne tytuły, to kiedy już do niej powróciłam: wręcz nie mogłam się od niej oderwać!

Książkę polecam jako dobre uzupełnienie Trylogii.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2022/10/stulecie-winnych-poczatek.html

Nie jestem zachwycona, ale zadowolona, że ta część powstała i że ja jej nie zbagatelizowałam.
Gdybym czytała chronologicznie, czyli od tego tomu, to sądzę, że po kolejne bym nie sięgnęła. Byłaby to dla mnie duża strata, bo zasadnicza trylogia: „Ci, którzy przeżyli”, „…walczyli”, „…wierzyli” mnie oczarowała, a rodzinę Winnych pokochałam, wszystkich razem i każdego z osobna. Podobało mi się wszystko i nie przeszkadzały mi żadne niedoróbki. Widziałam je, ale...co z tego? Saga doskonała.

A „Stulecie Winnych. Początek”? Tych, którzy nie czytali 3 głównych tomów, informuję - nie jest to lektura pasjonująca, ot taka sobie poprawna wiejska retro-obyczajówka, z minimalną ilością historii w tle. Przychodzi mi do głowy takie skojarzenie - „Chłopi” w wersji light.
Ale jeśli ktoś czytał, to całkiem inna sprawa - bardzo polecam. Wizytę w Brwinowie u starych znajomych, poznanie historii rodu i rodzinnych tajemnic. Gdzie zdun Antoni poznał żonę? Skąd u Bronki zamiłowanie do czytania? Czemu Roman został kaleką? Która synowa była faworytką teściowej? Jak Stach uczył się stolarki? Oraz odpowiedzi na dziesiątki innych pytań. Może Bronka za bardzo kryształowa, czarne charaktery zbyt ponure, żywot rodziny za bardzo wyidealizowany, a tło historyczne ledwo zasygnalizowane, ale co tam! Wizyta w chałupie Winnych, przy stole suto zastawionym potrawami w wersji „po pańsku”, bo tak potrafiła gotować Bronia, to czysta przyjemność. Nie dlatego, że to literatura takich wysokich lo...

W brwinowskim kościele pod wezwaniem świętego Floriana odbywa się w 1874 roku ślub zduna Antoniego Winnego z Bronisławą Wielichnowską- najmłodszą córką Mariana i Jadwigi. Bronka Wielichnowska to ciesząca się wielkim szacunkiem w całej okolicy bardzo mądra i zaradna kobieta. Antoni Winny to z kolei rzemieślnik- świetny zdun. Zdawać by się zatem mogło, że kochających się młodych ludzi czeka przyszłość malująca się w ciepłych kolorach dostatniego życia. Czy jednak życie pod rosyjskim zaborem może być wolne od wszelakich zmartwień i trosk? Ukazane w książce pierwsze dekady historii rodu Winnych, odpowiedzą na to i wiele innych pytań.

„Stulecie Winnych. Początek” autorstwa Ałbeny Grabowskiej to doprawdy porywająca historia losów rodziny Bronki i Antoniego. Książka niezwykle ciekawa, napisana fantastycznym językiem, łapiąca nie raz i nie dwa za moje mroczne serce. Sadzę, że nie będzie żadną przesadą z mojej strony kiedy napiszę, że książka ta jest po prostu… piękna. To, w jaki magnetyczny sposób autorka opisała życie w Brwinowie zarówno rodu Winnych, jak i pozostałych jego mieszkańców, zasługuje na największe uznanie. Troski dnia codziennego, miłosne rozterki, praca wokół dobytku, wychowywanie potomstwa i wiele innych aspektów tamtejszego życia społecznego, przeniosły mnie w zadziwiająco fascynujący świat, który chciałem poznawać coraz bardziej i bardziej.

O tempie akcji w tej książce absolutnie mowy być nie może. Autorka po prostu zapoz...

Historia zaczyna się ślubem Bronki, znanej z pozostałych książek Grabowskiej. Książkę przyjemnie się czyta, napisana przystępnym językiem.
Niestety autorka jak zwykle nic sobie nie robi z wydarzeń historycznych. Cukier na stole chłopskim w połowie XIX w.? Sobór Watykański II miał miejsce w latach 60. XX w. a nie w końcu XIX w. itd. itp.