Pieśń krwi

Tak się dziwnie złożyło, że trafiłem ostatnio na debiut pisarza, którego twórczość znam i całkiem mi się podobają jego wizje fantastycznych światów. Wydana przez samego pisarza książka, zyskała taką popularność, że o prawo do jej wydania wydawnictwa niemalże się biły, jeśli wierzyć opisom na okładce. A poznałem tego autora za sprawą świetnej fantasy”Ogień przebudzenia”, w której smoki odgrywają bardzo ważną rolę.
Chodzi oczywiście o autora który zwie się Anthony Ryan i uważam że jest to jeden z najciekawszych pisarzy ostatnich lat, przynajmniej dla mnie.
A debiut tego twórcy, który mnie zainteresował, to pierwszy tom trylogii Kruczy Cień, a nosi on tytuł”Pieśń krwi” A o czym jest ta historia?

Opowiada ona o pewnym chłopcu, który trafia da zakonu, w którym podobni do niego-pod okiem mnichów-uczą się technik walki oraz tego jak przetrwać w głuszy. Chłopak ma początkowo opory, jednak po pewnym czasie staje się jednym z najlepszych uczniów, jacy gościli w klasztorze. Jednocześnie dowiaduje się o tym-że być może-jego przeznaczeniem jest poprowadzenie ludu do walki z nieprzyjacielem, który nie jest z tego świata. Wraz z przyjaciółmi stara się czynić wszystko, aby jego misja nie poszła na marne, a jednocześnie chce odciąć się od swojego ojca który jest słynnym Lordem Bitew. Los Wojownika Wiary jest pełen wyrzeczeń, jednak czas pokaże, czy te wyrzeczenia przyniosą nagrodę. Zachęcam do lektury.

Anthony Ryan stworzył księgę, którą mimo obszerności czyta się je...

Vergil Ulam był geniuszem przekraczającym granice biologii. Pracował nad restrukturyzacją komórek ludzkiego organizmu. Komórek myślących. Ponieważ Genotron, firma, w której pracował, skasował jego rewolucyjny program badawczy, Vergil postanowił na przekór wszystkiemu ocalić dzieło swego życia. Wybrał sposób najprostszy i najskuteczniejszy - przemycił myślące komórki we własnej krwi.Początkowo skutki działania inteligentnych limfocytów są niczym cuda w małej skali: wzrok Vergila poprawia się, a on sam staje się okazem zdrowia i seksualnej sprawności.Ale potem dzieją się rzeczy bardziej niezwykłe. Komórki mnożą się i przebudowywują stopniowo "te zwykłe", tworząc organizmy o wysokim stopniu komplikacji i wręcz społeczeństwa. Vergil Ulam staje się wszechświatem. Wszechświatem składających i eksperymentujących. Komórek, które bardzo szybko odkrywają istnienie innych ludzi i "zewnętrznego" wszechświata. Komórek, które postanowiły, że oto nastał czas przemian...

„Pieśń krwi” jest świetną powieścią, pełną wciągającej i emocjonującej akcji, ciekawych, dobrze skrojonych i łatwo zyskujących sympatię bohaterów, a także interesujących i nawet zaskakujących pomysłów. Po przerzuceniu ostatniej strony mam do napisania przede wszystkim to: chcę więcej! Z niecierpliwością oczekuję kolejnych dwóch tomów i mam nadzieję, że co najmniej utrzymają poziom debiutu. A poprzeczkę zawiesił sobie autor wysoko. Serdecznie polecam "Pieśń krwi", ponieważ jest to jedna z lepszych powieści fantastycznych, jakie ukazały się w ostatnich latach. :)