Parias

Nie każdy, kto wydaje się zły, ma równie złe intencje.

Skazany na życie w nędzy, Alwyn, jako dziecko, odnajduje dom wśród banitów. Wychowany przez Deckina, króla banitów, Alwyn poznaje zasady, jakie trzeba spełnić, by przetrwać. Jednego dnia, on wraz z resztą banickich braci, zostaje zdradzony i tylko szczęście pozwala mu przeżyć. Czy dalsza egzystencja człowieka z marginesu będzie miała cel?

W książkach z gatunku fantastyki przeważnie śledzimy losy tych dobrych, którzy walczą z tymi złymi. Taka forma występuje najczęściej, jednak nic tak nie ciekawi czytelnika, jak funkcjonowanie owych "złych" postaci. A gdyby tak odwrócić rolę i śledzić tego, kto uznawany jest za tego złego? 😈

Książka Parias autorstwa Anthony'ego Ryana ukazuje losy Alwyna, banity, który żyje dlatego, bo potrafi się przystosować. Kradnie i zabija kiedy musi i to mu się opłaca, a ucieka kiedy szansa na przeżycie jest nikła. Okazuje się, że mimo bycia złym w oczach wszystkich, bohater nie do końca spełnia się w tej roli 😶

Bardzo ciekawa perspektywa wyróżnia książkę na tle wielu innych. Wszystko mamy podane z perspektywy głównego bohatera, a więc bardziej odczuwamy to, co on. Same przygody, jakie serwuje Alwynowi autor, są przemyślane i naprawdę wciągające 😁

Jedyna rzecz, do której mógłbym się przyczepić, to momentami niepotrzebnie przedłużanie scen, które wcale tego nie wymagają. Przemyślenia są istotne, ale czasami bywało to nieco nużące. Na szczęście takich s...

W "Pariasie" nadprzyrodzonych mocy czy potworów rodem z fantastyki jest mało. Nazwałbym tę powieść książką przygodową, ale taki rodzaj kojarzy mi się z literaturą dla dzieci i młodzieży, a "Pariasa" zdecydowanie nie przyporządkowałbym do żadnej z tych kategorii.

Fabuła książki toczy się dosyć leniwie, ale kompletnie nie odczuwałem znużenia. Styl autora jest tak wciągający i tak świetnie oddaje klimat krain, w których przyszło żyć bohaterom, że w "Pariasie" bardzo łatwo się zatracić. Choć nie przepadam za pierwszoplanową narracją, to tutaj świetnie wpasowała się ona w historię, którą Alwyn snuje niczym własną spowiedź.

Alwyn Skryba, dla mnie, jest postacią, której kibicuje się od początku. Niby banita, ale jednak nie do końca taki zły. Zdecydowanie nie jest postacią jednoznaczną, zdarza mu się popełniać zbrodnie, jak i spełniać dobre uczynki w toku całej akcji, przez co jest intrygującym bohaterem. Co mi się podobało, to to, że ten chłopak wcale nie jest jakimś super potężnym bohaterem, jak to często bywa w książkach fantasy.

Z niecierpliwością czekam na kolejny tom serii, gdyż jest potencjał na jeszcze lepszą drugą część.

Więcej recenzji znajdziecie na moim Instagramie @chomiczkowe.recenzje, gdzie serdecznie zapraszam.