Pan Wilków

Akcja nabiera (nareszcie!) w czwartym tomie "szwungu". Sympatie autora do bohaterów także się nieco krystalizują: Pilipiuk z uporem przeciwstawia pozornie tylko religijnym, za to potwornie biadolącym postaciom Marka Oberecha i Staszka ("pójdę do czyśćca czy do piekła? Zabiłem przecież człowieka w obronie własnej", "jestem hieną cmentarną, ojojoj, jaki jestem brzydki!") z ich współczesną nam niepewnością siebie, melancholią, brakiem wiary w cokolwiek i w siebie oraz przekonaniem o własnej niepełnowartościowości całkowicie innym pod tym względem ludziom z przeszłości - walecznym i zdeterminowanym jak Hela, albo tak jednoznacznie pozytywnym, jak Kozak Maksym Omeljanowicz - chłop ze zdroworozsądkowym podejściem do życia, śmierci i natury (w jego światopoglądzie widać wpływy jatromedycyny Paracelsusa) z całym jego tak zachęcająco odmalowanym przez autora ethosem kozackim.

Naiwność i świętoszkowatość głównych postaci - zupełnie zlaicyzowanych a zarazem kierujących się jakąś magiczną "teologią" polskiej wsi i wciąż przeżywających wydumane moralne dylematy - pojawia się co kilkadziesiąt stron i tak mi okrutnie przeszkadzała, że pewnie gdybym ich spotkał przypadkiem, profilaktycznie walnąłbym jednego z drugim z byka lub z plaskacza. Dla kurażu. I to ich absurdalne przywiązanie do cywilizacji: Marek kupiłby prezent dziewczynie, no ale jak to zapakuje? Przecież w tych czasach nie ma NAWET papieru pakowego... No więc nie kupi żadnego prezentu... No, dramat. Tylko agresję budzą,...

Długo oczekiwana, kolejna IV część Oka Jelenia jak zwykle w tej serii kończy sie w bardzo ciekawym i tajemniczym momencie...troszke jest to chwyt poniżej pasa wobec czytelników bo najwyrazniej cykl zapowiada sie na dłuższą historię. Ciekawi mnie ile będzie tomów ? I na jak długo starczy mi cierpliwości ? Pana Wilków czyta się dobrze, choć sama tytułowa postać rozczarowuje. Bohaterowie jak zwykle staja na wysokości zadania !!! Aż strach pomysleć co ja bym biedna zrobiła przeniesiona w przeszłość , rzucona w wir spisków, walki i zmagająca sie z takimi zadaniami i przeciwnosciami-juz dawno załamanie nerwowe gwarantowne i rób sobie łasico co chcesz! A tymczasem pozostaje czekać na tom V-zobaczymy, co sie dalej będzie działo!

Najgorszy tom z dotychczas przeczytanych. Jakoś zaczął mnie nudzić, dialogi stały się banalne, cała sytuacja groteskowa, akcja przewidywalna. Poprzednie 3 części mi się bardzo podobały, ta nie. W sumie nie zależy mi na poznaniu końca tej historii i nie wiem czy przeczytam kolejne tomy.

Akcja w tym tomie rzeczywiście nabiera tempa. Książkę czyta się świetnie, wciąga od samego początku. Ja również czekam z niecierpliwością na kolejny tom ponieważ tradycyjnie zakończenie nastąpiło w najmniej odpowiednim momencie ;)

co by Pipiliuk nie napisał, to i tak jest to naprawde "kawał" wyśmienitej literatury rozrywkowej.i oby tak zostało. mam tą książeczkę na podorędziu i z racji długiego weekendu napewno kilka stron przeczytam.

pierwszy tom tej serii, o którym nie mogę powiedzieć, by mnie męczył. bo poprzednie momentami wlokły się i dłużyły niemiłosiernie. no, nareszcie akcja nabrała dynamiki! cóż, lepiej późno, niż wcale :P

Dobry tom cyklu. Zwłaszcza rozprawa z tytułowym Panem Wilków. Bohaterzy a zwłaszcza kozak Maksym, zapadają w pamięć. Czas sięgnąć po kolejny tom.

No akcja galopuje - ciekawe na co jeszcze w tej serii wpadnie Pilipiuk? Z niecierpliwością czekam na kolejny tom