Ostatni szczegół

Harlan Coben jest jednym z moich ulubionych autorów. Po jego książki sięgam w ciemno. Polubiłam Myrona Bolitara, który jest głównym bohaterem cyklu, ale to Winston Horne Lockwood Trzeci jest moim ulubieńcem, idolem, faworytem, bożyszczem itd. Mimo oczywistych wad, które posiada, jestem tą postacią zauroczona. Trochę mi żal, że nie jest pierwszoplanowym bohaterem. Aktualna sytuacja ma przełożenie na wydarzenia, które miały miejsce kilkanaście lat temu. Tajemnice i sekrety zawsze kiedyś wyjdą na światło dzienne. I one tu stanowią kanwę, na której autor oparł fabułę. Napięcie stopniowo narasta a my wspólnie z uczestnikami akcji odkrywamy kolejne skrawki układani. Coben dobry jak zawsze.

Myron Bolitar postanowił wziąć wolne, miał chłop prawo, ile można obrywać po ryju w pracy? Prowadzenie firmy pozostawił na barkach wspólniczki, Esperanzy, ta jednak chyba nie do końca sobie radzi ze stresem, gdyż zostaje oskarżona o zabicie bejsbolisty Clu Haida, wieloletniego klienta Myrona. Ach ci sportowcy, potrafią nieźle wkurzyć! Myron natychmiast wraca, aby pomóc przyjaciółce, ta jednak nie chce wyjawić mu prawdy. Dlaczego Esperanza milczy? Kogo chce ochronić? A może jednak jest winna?

Może trochę naciągana ta historia, ale nie narzekam, czytałam bardziej niedorzeczne rzeczy :)

P.S. Wiem, że będę mało oryginalna, ale zaczynam lubić Wielką Cyndi.

W zasadzie nic nie mogę dodać do opinii z poprzedniego tomu: fabuła taka sobie, dziwne zakończenie i miły główny bohater. Fajne czytadło.

Ta pozycja tym razem mnie zaskoczyła jeszcze bardziej niż poprzednie. Bo okazuje się, że Esperanza zostaje zwolniona, a prawda o prawdziwym mordercy nie wychodzi na jaw, a do tego jeszcze sprawa z policjantami sprzed lat z przeszłości Myrona Bolitara.

Jednak świetnie się bawiłem przy tej książce i nie żałuję. Wczoraj zacząłem, a teraz parę minut temu skończyłem.
Sztos!!! 😉

Myron Bolitar (sztandarowy bohater powieści Harlana Cobena), były koszykarz, szef agencji RepSport MB, kolejny raz rozstaje się z Jessicą Cilver, pisarką, i ucieka z Teresą, prezenterką telewizyjną, na karaibską wyspę, leczyć rany i zranioną dumę. Wydarzenie to, mocno nieprzewidywalne przez nikogo, znakomicie pokomplikowało niecny spisek.

Bolitar wraca do pracy i cywilizacji, bo okazuje się, że jego wspólniczka (wcześniej sekretarka/asystentka), Esperanza Diaz, została zatrzymana przez policję. Podejrzewają ją o zastrzelenie klienta RepSport MB znanego bejsbolisty, Clu Haida.
Myron Bolitar postanawia wyciągnąć z tarapatów Esperanzę, co okazuje się wyjątkowo trudnym zadaniem, choćby ze względu na jej milczenie, ale też mnożące się przeszkody i tajemnice sprzed wielu lat.

Element moralnych dylematów obecny jest w wielu powieściach Harlana Cobena, ale w tej szczególnie. Najpierw Win (socjopata, przyjaciel Myrona) udowadnia mu, że większość jego zapędów, by być porządnym, praworządnym, uczciwym, przyzwoitym człowiekiem, przynosi szkody i to nie tylko jemu samemu, ale i wielu innym ludziom. Jednak największy problem pojawia się na samym końcu – Miron Bolitar musi dokonać paskudnego wyboru typu „mniejsze zło”, pójść na kompromis, który w sumie nie satysfakcjonuje nikogo, a jego samego najmniej.

Warto przeczytać, bo właśnie poza całkiem niezłą fabułą sensacyjną, są w powieści także elementy moralitetu i to nieźle sprzedane. Kończysz książkę i zast...

Do grona moich ulubionych autorów zdecydowanie należy Harlan Coben. Uwielbiam jego styl pisania, prowadzenia fabuły u fakt, że niejednokrotnie, kiedy wydaje mi się, że wszystko wiem, potrafi mnie zaskoczyć. Seria z Myronem Bolitarem jest już dla mnie w pewien sposób sentymentalna, więc z przyjemnością do niej wracam.

Tym razem nie było to może najbardziej udane spotkanie, bo czegoś mi tu zabrakło. Trochę za mało było tu tych elementów, które przyciągają mnie do Cobena. Historia okazała się dość przewidywalna i tym razem nie dałam się tak łatwo zaskoczyć.

Sama zagadka też mnie jakoś mocno nie wciągnęła, a rozterki miłosne Myrona nie za bardzo do mnie przemówiły. Generalnie jest to zdecydowanie najsłabszy aspekt tej serii.

Mimo iż ten tom skupił się na bardzo ciekawej postaci, jaką jest Esperanza, to miałam wrażenie, że tutaj straciła nieco swój charakter. Niektóre jej zachowania gryzły mi się z jej przedstawieniem w poprzednich tomach.

Wplatane tutaj elementy dotyczące sportu, jak zwykle ubogacały tę historię, a że ja takie wątki lubię, to zdecydowanie podnosiło to moje zaangażowanie w trakcie lektury!

Win pozostał Winem, choć odrobinkę bardziej powściągliwym, więc mój poziom zadowolenia został utrzymany. Tak, nadal pałam do niego miłością 😂

Na ten moment, to najsłabszy tom z tej serii, ale oczywiście na pewno sięgnę po następne. Mimo tych minusów i tak bawiłam się przy niej świetnie i wiem, że przy kolejnych będzie ta...