"Nowy tom esejów Adama Zagajewskiego poświęconych poezji, cieniom mistrzów (Herbertowi, Czapskiemu), filozofom, artystom oraz osobistym wspomnieniom. W Obronie żarliwości, tytułowym szkicu zbioru, autor zastanawia się nad sensem pisania poezji, szukając odpowiedzi w lekturach ulubionych pisarzy i odwołując się do własnych doświadczeń. Potrzebujemy poezji, tak samo jak potrzebujemy piękna, stwierdza Zagajewski, a sztuka oferuje nam wędrówkę, która szybko się nie skończy. Duchowa pielgrzymka odbywa się między biegunami ziemi i nieba. Twórczy umysł potrzebuje obecności obu tych bezgranicznych przestrzeni, poznawanie których prowadzi do odpowiedzi na pytanie o sens życia i twórczości. Próbując zdefiniować poezję autor wkracza w subtelne rejony wiersza. Jego zdaniem poezja to żarliwość; płomienny śpiew świata, na który odpowiadamy naszym własnym, niedoskonałym śpiewem. Adam Zagajewski wymienia swoich poprzedników, którzy z równym zapałem bronili poezji: Shelleya, Sydneya, Eliota, Brodskiego, Miłosza, Croce`go. Prawdopodobnie do tej listy można jeszcze dodać Seamusa Heaneya wierzącego w trwałość i lotność wierszy. Żarliwość Zagajewskiego pozostaje kwestią wysokiego stylu scalającego natchnienie z dyscypliną języka oraz konkret z metafizyką."