Narodziny wilczycy

Kiedyś już wspominałam, że zakończenia takie jak w tej książce powinny być zakazane. Nie zamierzam zdradzać szczegółów, ale jeśli kiedykolwiek mieliście w rękach książkę lub serię, której zakończenie wywołało w was taką frustrację, że mieliście ochotę rzucić ją o ścianę, to zrozumiecie, dlaczego wspomniałam o zakazie. Kurka wodna, myślałam, że zejdę! Na szczęście mam trzeci tom, bo inaczej zawał murowany!

Wszystko, co nieprzyjaciele Konstancji przewidywali, nie znalazło potwierdzenia. Kobiety uchodzą za delikatne istoty, które powinny trzymać się z dala od niebezpieczeństw, a także od spraw takich jak polityka czy handel. W takich momentach najważniejsi są dla nas przyjaciele, tacy jak Pelasia i Hieronim. To już drugi tom serii o Wilczym Dworze, więc polecam trzymać się chronologii (to moja subiektywna opinia). W tej części dzieje się wiele, zaczynamy rozumieć różne wątki, które rozpoczęły się w poprzedniej części.

Jak wiemy, Konstancja zmaga się z żałobą po mężu, co prowadzi ją do stanu rozpaczy i apatii. Wszystkie sytuacje, które mają miejsce w Wilczym Dworze, zmuszają właścicielkę do wzięcia się w garść i działania, bo sytuacja staje się groźna. Uderz w stół, a nożyce się odezwą – to właśnie odkryjecie w tym tomie. Nie ukrywam, że zakończenie tej historii mocno mnie zdenerwowało, co sprawiło, że stała się moją ulubioną. Chciałabym zdradzić więcej, ale nie chcę was pozbawiać tych emocji.

Przejrzałam kilka opis...

Śmierć męża była dla Konstancji mocnym ciosem. Pogrążyła się w żałobie, czuła rozpacz, jednak nie mogła sobie na to długo pozwolić. Musiała szybko się otrząsnąć, stanąć na nogi i zająć się tym, czym do tej pory zajmował się jej mąż. Na dodatek cioteczka Dusia ma swój plan, w którym ma zamiar wydać Konstancję za mąż, mając z tego niemałe korzyści. To jeszcze nie koniec kłopotów, z jakimi się będzie musiała zmierzyć. Pewne sprawy sprawiły, że sąsiad Gostkowski pragnie zemsty i może uderzyć w jej najczulszy punkt, czyli synka. Na szczęście może liczyć wiernych służących Pelasię i Hieronima, którzy zawsze staną za nią murem i pomogą wymyślić sposób na „intruzów”. Czy dadzą radę? Czy Konstancja da radę pokonać przeciwności? Czy pogodzi się ze śmiercią męża? Czy da sobie radę bez niego?

Pierwszy tom zdecydowanie mi się podobał i takie same odczucia mam odnośnie do drugiej. Jest jednak małe „ale”, a dokładniej w drugim tomie cofamy się w czasie i dowiadujemy się, co się stało przed zdarzeniami z drugiego tomu. Czy to wada? Moim zdaniem nie, jednak wolałabym dowiadywać się wszystkiego po kolei.
Historia, którą znalazłam w książce, okazała się naprawdę ciekawa, wciągająca i to bardzo. Dla mnie była to pozycja na jeden wieczór. Książkę czytało się szybko, a podczas czytania towarzyszyły mi emocje. Akcja sprawnie poprowadzona, z ciekawymi zwrotami.

Bohaterowie ciekawi, dobrze wykreowani.
Kornelia jest kobietą silną i to bardzo. Musiała szybko się pozbierać...

„Narodziny wilczycy” to kontynuacja cyklu historycznego „Wilczy Dwór”, a zarazem drugi jego tom, w którym poznajemy dramatyczne losy głównej bohaterki tuż po śmierci męża.

Konstancja nie może pozwolić sobie na żałobę, musi zakasać rękawy i zrobić wszystko, by dwór pozostał w jej rękach. Znajdzie się bowiem wielu chętnych niegodziwców łakomych na majątek samotnej i zamożnej wdowy.

Powieść autorstwa Magdaleny Kordel przenosi nas do XIX-wiecznej Polski tuż po klęsce powstania listopadowego, kiedy to główna bohaterka zostaje wdową i musi nauczyć się zarządzania sporym majątkiem, co jak dobrze wiemy, w owych czasach było czymś niepojętym. Determinacja, odwaga i niezłomność Konstancji budzą podziw i zasługują na słowa uznania. Na szczęście ma obok siebie sprawdzonych i lojalnych przyjaciół, którzy pomogą jej przetrwać ten okrutny czas. Autorka doskonale oddała realia epoki, co sprawia, że lektura jest nie tylko emocjonująca, ale i spełnia walor edukacyjny.

„Narodziny wilczycy” to wspaniała i wzruszająca opowieść o sile kobiet, znaczeniu przyjaźni i walce o siebie i swoich bliskich.

Drugi tom serii o Wilczym Dworze i jego właścicielce Konstancji. Poznajemy przeszlość Dworu i rodziny w nim zamieszkującej. Tuż po śmierci męża Konstancji, Wilczy Dwór musi poradzić sobie z fałszywym sąsiadem i spiskującą ciotką. Historyczne tło dodaje smaczku powieści a zakończenie łamie serce, czekam na tom trzeci.
Czyta się szybko i przyjemnie, polecam.👍🙂

„Kto wie, może kresowa wilczyca po prostu porozumiewawczo mrugała z zaświatów do swojej bratniej duszy, do pani na Wilczym Dworze.”
Drugi tom cyklu Wilczy dwór Magdaleny Kordel „Narodziny wilczycy", wciąga czytelnika w opowieść o sile kobiety, która mimo osobistej tragedii staje na czele rodowej posiadłości. Magdalena łączy emocje z wątkami opowiadającymi o lojalności, zdradzie i wewnętrznej przemianie głównej bohaterki, tworząc pełną napięcia fabułę, która zaskakuje na każdym kroku.

„Ale ta dziwna atmosfera z całą pewnością sprzyjała wszystkiemu, co powinno pozostać tajemnicą.”
Tom drugi to w większości cofnięcie się w czasie o 12 lat, kiedy to Konstancja zmaga się z żałobą po śmierci męża Tadeusza.
To również czas kiedy musi stanąć na czele Wilczego Dworu jako przywódca, tylko jak to zrobić?
Czy Konstancja poradzi sobie z zadaniem jakie postawiło przed nią życie?
Czy zjedna sobie zarządcę i podległych jej robotników?
Czy odkryje kto ma nieuczciwe intencje, a kto stanie za nią ryzykując nawet swoje życie?
Czy Jan zrozumie, że Konstancja jest jego mrzonką i przez swoje działania może zaprzepaścić to co jest?
Czy w Sępiński, odpuści zemstę na Konstancji a może zemsta będzie bardzo bolesna?

„Kobiece serca zawsze, ale to zawsze, Hieronimie, muszą rozpadać się w kompletnej ciszy.”
Pochłonęłam ten tom nie mogąc się doczekać by odkryć kolejne wydarzenia z życia głównej bohaterki. W tej części Magdalena przybliża nam czas ki...