Serce w skowronkach

Kolejna cześć z serii Miasteczko za mną i dalsze Losy Klementyny, Pogubionej Agaty, Dobrochny. Klementyna wracając od jednego z klientów nieszczęśliwie upada na schodach i skręca sobie nadgarstek, a to dla cukiernika oznacza duże trudności w wykonywaniu zleceń. W czasie rozmowy ze swoją najlepszą przyjaciółką Imką uświadamia sobie,że prze swoją kontuje nie będzie miała, za co utrzymać Pogubionej Agaty, Dobrochny i siebie. Kiedy Imka namawia ją by otworzyła rodzinną cukiernie, której smaki są jeszcze żywe wśród starszych mieszkańców miasteczka, Klementyna otwarcie przyznaje, że boi się rzeczy stałych i wciąż ma w bagażniku samochodu walizkę, gdyby po raz kolejny musiała uciekać. Przyznaje też, że czeka na znak, że decyzja o otwarciu cukiernia to jest dobry wybór. I nawet nie zdaje sobie sprawy, jak szybko taki znak otrzyma w postaci dwóch koni, które zdaniem syna gospodarza powinny zostać wysłane do rzeźni. Klementyna długo nie może zapomnieć widoku dwóch pięknych, zdrowych koni ,które prawdopodobnie strącą życie. I właśnie przeglądając strony fundacji zajmujących się ratowaniem koni podejmują decyzje, że za pieniądze, które ma na koncie wykupi je z transportu, a na utrzymanie siebie i najbliższych zapracuje otwierając cukiernie. Na początku konie będą mieszkać na podwórku znajdującym się na tyłach jej kamienicy. Szybko z pomocą przychodzi miejscowy komendant kupując worek owsa, a jeden z policjantów proponuje, aby konie zamieszkały w gospodarstwie rolnym jego rodziców. Klem...

Poprzednia część "Serce z piernika" troszkę bardziej mi się podobała, ale na tej części również się nie zawiodłam. Pochłonęłam ją bardzo szybko, czytało się ją lekko i przyjemnie. Chociaż z początku myślałam, że ta część nie będzie dobra, zabraknie w niej magii, jednak się myliłam.
To co mi się w tej powieści podoba to dawka humoru, którą dostarcza nam ta książka. Niektóre fragmenty były naprawdę śmieszne, zwłaszcza dotyczące Dobrochny czy zagubionej Agaty.
I to niespodziewane zakończenie, dzięki któremu tak mi się zrobiło ciepło na serduchu a na mojej twarzy pojawił się wielki uśmiech. Uwielbiam dobre zakończenia a to było nie dobre, ale przepiękne.
Jednak czekam na kolejną część. Czuję mały niedosyt, że nie wszystko zostało wyjaśnione. A mam tutaj na myśli ojca Dobrochny.

Muszę być obiektywna i uznać tę książkę za zupełnie przeciętną w morzu zalewającej nas tzw. literatury kobiecej. Tak więc obiektywnie - przeciętna, zarazem w moim odczuciu, w czasie kiedy to czytałam, kiedy takiej właśnie lektury potrzebowałam, odebrałam tę książkę jako bardzo dobrą, ciepłą, zabawną, dającą ukojenie nerwom i rozgrzewającą serducho. Wydać po tym, że oceny niektórych książek będą zależeć od tego, kiedy je czytamy i czego w danym momencie potrzebujemy. Serce w skowronkach (Boże, co za tytuł!) dało mi to czego potrzebowałam i nie żałuję ani chwili spędzonej z tą lekturą. Co więcej, wydaje mi się, że będę coraz częściej sięgać po takie książki, gdyż w moim zabieganym i zmęczonym świecie mogę nie mieć sił i ochoty na "cięższą" prozę.

Jak ja uwielbiam tą serię. Książka jest pełna humoru i ukazuje prawdziwe życie. Czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie. Uwielbiam to w jak jest napisana, te wszystkie powiedzenia, no coś cudownego. Historia i życie w niej zawarte obrazuje jak jest w miałam miasteczku. Każdy każdego zna, nic się przed nikim nie ukryje, w razie pomocy zawsze znajdzie się ktoś chętny a zwłaszcza nasza główna bohaterka.

Książka z pewnością przypadnie do gustu i młodym jak i starszym kobietom. Jeśli szukacie czegoś lekkiego, przyjemnego do poczytania na wieczory, Ta książka będzie idealna. Gorąco polecam zacząć od pierwszej części „Serce z piernika”.