Moje serce pamięta

To już czwarty tom cyklu detektywistycznego, który ciągle jest dla mnie zaskoczeniem. Nie każda część podobała mi się tak samo, są lepsze i trochę slabsze, jednak trzymają poziom. Jak wypada najnowszy tom?

Sama historia była dobra, taka do bólu obyczajowa, jednak zabrakło mi w niej tego czegoś, dzięki czemu czytam takie książki z przyjemnością. Michał, bo to o nim jest ta część, okropnie mnie irytował. Autorka bardzo dobrze wykreowała jego postać, bo wywoływał emocje, ale również, jak zawsze świetnie pokazuje uczucia targajace bohaterami, ich wybory, emocje i drogę do szczęścia. Jednak mnie tą historia nie chwyciła za serce.

Było poprawnie, ale chyba ta powieść nie do końca trafiła w mój gust. Ale na pewno sięgnę po kolejny tom, bo nie mogę odmówić sobie kontynuacji.

Michał Piotrowski to znudzony światem mężczyzna, który dotąd żył na garnuszku rodziców, a kobiety traktował raczej przedmiotowo. Trafił do biura detektywistycznego Kamieńskich, ale jest pracownikiem mało zaangażowanym. Zostaje wysłany do niewielkiej miejscowości w Zachodniopomorskiem, by zmierzyć się z trudną sprawą. Ma udowodnić niewinność mężczyzny oskarżonego o morderstwo.
Detektyw podchodzi do tego zadania niechętnie, ale z czasem coraz bardziej się w nie angażuje. Nie bez znaczenia jest tu znajomość z Igą Kozierak, nieprzychylną mu panią sierżant.
Dokąd zaprowadzi Michała śledztwo? Czy rozwiąże zagadkę i zyska sławę? A może zdobędzie coś innego, czego nigdy nie spodziewał się znaleźć?

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, czytałam sporą większość książek Agaty i naprawdę jestem urzeczona historiami, które tworzy. "Moje serce pamięta" jest czwartym tomem serii #wtajemnicy, ja osobiście wcześniej czytałam z tej serii tylko pierwszy tom "Od pierwszych słów", który mi się bardzo podobał, mam zamiar w najbliższej przyszłości nadrobić dwa pozostałe. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest niezwykle lekki i przyjemny w odbiorze, co sprawia, że przez książkę się dosłownie płynie, ja czytając ją znalazłam się w zupełnie innym świecie. Fabuła książki została bardzo ciekawie nakreślona, dopracowana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie jakich wykreowała autorka są niezwykle autentyczni, nie są krystalicznymi - targają nimi przeróżn...

Czwarta część cyklu “W tajemnicy” niewątpliwie zostaje moim ulubieńcem! Dlaczego? Czytajcie dalej, za momencik o wszystkim opowiem. Ja już niejednokrotnie rozwodziłam się na temat tego, jak lubię pióro Agaty. W tej kwestii nic się nie zmienia. Uwielbiam płynąć między słowami, które ułożyła z niesamowitą lekkością, tworząc tym razem klimat idealny na jesienne wieczory. Nareszcie doczekałam się doskonałego rozwinięcia wątku kryminalnego! Sprawa, która trafia w ręce Michała, intryguje. Czułam się zachęcona do poznania rozwiązania. Na horyzoncie pojawia się też Iga — szanowana pani sierżant o ciętym języku. Od razu wyczułam, co tu się będzie święcić. Ciągnie swój do swego! Polubiłam tych dwoje, choć nie od razu. Michał musiał chwilę zapracować na moją sympatię, bo jego olewający tryb życia bardzo działał mi na nerwy. W prawdziwym życiu też nie lubię takich ludzi. Ah, powiem Wam, że pięknie sobie leciała ta fabuła. Bardzo fajnie połączono ze sobą motywy śledztwa i rodzące się między bohaterami uczucie. Wszystko mi tutaj grało i zasadniczo nie mogę przyczepić się do niczego w tej powieści, no może poza tym, że niektóre sytuacje były trochę uproszczone, ale wiecie… To już taki naciągany zarzut. Sięgałam po tę książkę z przyjemnością i ciekawością. Mimo braku czasu na dłuższe książkowe posiedzenia i tak połknęłam ją bardzo szybko. Za szybko! Lekka, wciągająca i rozgrzewająca serducho… Czego chcieć więcej? No może jeszcze kocyka i gorącej herbaty. Ten zestaw będzie doskonałym tow...

Zacznę od tego, że to moje pierwsze spotkanie z piórem Agaty Przybyłek i mam nadzieję, że nie ostatnie, chociaż…od ostatniego tomu serii W tajemnicy zaczęłam. Na szczęście każdą część można czytać oddzielnie. Ale do rzeczy!

Michał to leser jakich mało. Zatrudniony na prośbę babci w biurze swojego wuja, znanego detektywa - Bernarda Kamieńskiego, robi wszystko, żeby jak najmniej poświęcać się pracy. Prywatnie podrywacz i amant. Wuj Michała wraz ze swoimi dziećmi, a jednocześnie wspólnikami wpadają na plan pozbycia się lenia z biura, ale chcą to zrobić w taki sposób, aby nie sprawić przykrości jego babci. Powierzają mu więc sprawę, której nie da się rozwiązać i wysyłają w okolice Szczecina. Michał ku swojemu wielkiemu zdziwieniu zaczyna angażować się w sprawę zaginionej dziewczynki, ale też przy okazji w relację z Igą, piękną policjantką. Czy uda mu się zaskoczyć rodzinę Kamieńskich? A może tamci dopną swego i chłopak pożegna się z pracą w ich agencji? Czy Iga stanie się dla niego kimś więcej niż kolejnym trofeum?

Zachowanie Igi w pewnym momencie delikatnie mnie irytowało, a sposób na tani podryw w wykonaniu Michała był wręcz odpychający, ale powiedzmy sobie szczerze - książki po to są, żeby wzbudzały emocje. I ja uważam, że w tym wypadku świetnie się to sprawdziło!

Ta książka mimo wątku kryminalnego, kryminałem nie jest i to warto zaznaczyć już na początku. To przyjemna powieść obyczajow...