Gdy morze cichnie

Gdy morze cichnie to trzeci tom przygód komisarza Williama Wistinga po jaki sięgnąłem. Dotychczas mam na swoim koncie przeczytanych kilka książek z tym bohaterem i zawsze dostawałem dobry kryminał. Dlatego sięgnąłem po trzeci tom przygód chcąc znów dostać ciekawy i wciągający kryminał. Na schodach apteki zostaje znaleziony mężczyzna z postrzałem brzucha, który zostaje znaleziony przez policje. Pozostawiony w miejscu jakby ktoś chciał, aby był odnaleziony. Niedaleko odkryto spaloną przyczepę kempingową z ciałem, która wydaje się nie mieć związku ze wcześniejszymi wydarzeniami. Komisarz Wisting musi rozwiązać zagadkę tajemniczego mężczyzny, poznać przyczynę pożaru i dowiedzieć się kto za wszystkim stał, aby go powstrzymać przed kolejną zbrodnią.

Książka Gdy morze cichnie to kolejny kryminał z komisarzem Wistingiem, który prowadzi śledctwo w sprawie znalezionego mężczyzny i pożaru przyczepy kempingowej. Autor stworzył mroczną opowieść, gdzie śledztwo jest prowadzone skrupulatnie przez sztab oddelegowanych ludzi, mających sporo pracy przy sprawdzaniu poszlak lub śladów jakie pojawiły się podczas dochodzenia. Nie odkrywa za szybko kart jeśli chodzi o przyczynę albo możliwość dokonania przestępstwa, ale prowadzi po kolei przez etapy śledztwa, gdzie poznajemy różne warianty i tropy jakie pojawiają się. Zbierając informacje podczas przesłuchań i pracy policyjnej pomału zbliżają się do rozwiązania zagadki. Jednak nie brakuje tutaj wielu tropów okazujących się fałszywymi ...

To takie miłe i przewidywalne.Pojawi się nowy tom Horsta o Wistingu i człowiek wie, że czekają go miłe ( choć znajome) emocje. Bardzo przyjemna seria. Duże znaczenie ma, że są to inteligentne kryminały. Nie ma epatowania zbrodnią i przemocą- choć jest i zbrodnia, i przemoc. Ale najważniejsza jest zagadka. I śledzenie toku myślenia komisarza z Larvik. Polecam na trudne wieczory. Pochłonie i zmieni perspektywę :-)

Niby wszystko w tym kryminale się zgadza : dobra intryga, nieprzewidywalna zagadka, dużo się dzieje, po nitce do kłębka, ale coś mi się nie zgadza. Trochę wieje nudą, fabuła się ciągnie, nie do końca mnie interesuje, właściwie od połowy wyczekuję końca. Główny bohater jakby nijki, nie wzbudza moich emocji, ani pozytywnych, ani negatywnych. Jest mi wszystko jedno, czy zdradzi żonę, wda się w romans z podwładną, jak powiedzie się jego córce, będzie ranny, czy nie, czy odniesie sukces. Nie ma kumpli, nie ma właściwie życia pozazawodowego, żadnej pasji, dla mnie jest mdły. Może niesprawiedliwie oceniam i powieść, i bohatera, i autora, ale jestem właśnie po lekturze kolejnej części Millenium, które podniosło moje oczekiwania dotyczące powieści sensacyjnych.