Dolina

Dawno temu przeczytałam pierwszy tom cyklu o komisarzu Martinie Servazie. Pomimo nieznajomości poprzednich tomów przyjemna lektura i ciekawy kryminał.

Przeciwko Servazie toczy się jakieś śledztwo i zostaje wysłany na przymusowy urlop. Po telefonie zaginionej przed laty kobiety, błagającej o ratunek wyrusza w Pireneje, w jedną z małych dolin. W dolinie tej dochodzi do serii makabrycznych morderstw, a w pewnym momencie dolina zostaje całkowicie odcięta od reszty kraju. Śledztwo w sprawie morderstw prowadzi kapitan Irene Ziegler. Martinie wraz z grupą znajomych prowadzi równoległe śledztwo. Mroczna dolina wśród lasów spowitych mgłą z jaskiniami kryjącymi tajemnice, do tego klasztor z milczącymi mnichami wprowadza niezwykły klimat powieści. Po tajemniczych wybuchach coraz większa psychoza mieszkańców odciętych od świata. W tym środowisku grasuje nieuchwytny seryjny morderca. Czy uda się Martinowi rozwikłać tę sprawę. Intrygująca historia trzymająca w napięciu to ostatnich stron.

To chyba już koniec cyklu o Komendancie Martinie Servazie. Troszkę jestem rozczarowana. Mało obecni na łamach tej książki są Espérandieu i Samira. Brakowało mi tych postaci. Pojawia się natomiast ponownie Irene Ziegler. I jeszcze trochę rozczarowało mnie " wskrzeszenie " Marianne. Pogodziłam się już z jej śmiercią i przeżyłam razem z Servazem żałobę a tu nagle bohaterka ponownie wyskakuje jak królik z kapelusza. Jeśli już się pojawiła to oczekiwałam wyjaśnień gdzie przez lata, kiedy była uważana za zmarłą, przebywała i co się z nią działo? Za brak tych informacji odejmuję gwiazdkę. Sam pomysł na fabułę i jej rozwiązanie tradycyjnie jest wciągające, napięcie narastające, wnioski zatrważające i niestety tym razem bezbarwne zakończenie.

Dobrze napisany kryminał, ciekawa akcja, mroczny nastrój. Interesujące tło społeczne współczesnej Francji a także świata. Ale to książka tylko dla tych, którzy znają (i pamiętają) poprzednie tomy z Martinem Sevazem.

Ja przeczytałam wprawdzie i „Siostry” i „Krąg”, ale niewiele z nich pamiętam. I tu jest problem, bo w „Dolinie” Minier ściśle do akcji i postaci z tych książek nawiązuje. O ile w śledzeniu intrygi specjalnie to nie przeszkadza, to zakończenie rozczarowuje i wydaje mi się kompletnie niezrozumiałe. Ale o co chodzi? Przez kogo i dlaczego Marianna była przez tyle lat przetrzymywana? Dlaczego nie dawała znaku życia? Czy jest psychopatyczną świruską, czy ofiarą? I z tym pytaniem zostanę. Popsuło mi ono całą przyjemność z przeczytania tej niezłej przecież książki.

Przeszłość nie daje o sobie zapomnieć.

Niespodziewany telefon od Marianne wciąga Martina Servaza w sam środek ponurej historii. Martin trafia do pirenejskiej doliny, gdyż tam prowadzą wszystkie ślady. Jak się przypadkowo okazuje, w okolicy doszło do kilku brutalnych morderstw. Kiedy jedyna droga prowadząca do miasteczka zostaje odcięta, Martin zaczyna brać udział w śledztwie, mimo iż został zawieszony. Czy te zbrodnie mają jakiś związek z kobietą, której poszukuje? To chyba pytanie retoryczne.

Żałuję, że nie pamiętam już zbyt dużo z poprzednich części tej serii, ponieważ cały czas miałam wrażenie, że mnie coś omija. Jeżeli chodzi o akcję tej części – nie do końca kupuję cały ten pomysł. Książkę czytało mi się świetnie, ale jak już wszystko zostało wyjaśnione, to poczułam lekkie rozczarowanie. Może gdybym odświeżyła sobie wcześniejsze części, byłoby lepiej? Tylko kto ma na to czas?

Jestem fanką Miniera, kolejna powieść o Martinie Servazie wciągnęła mnie i pochłonęła. Akcja wielowątkowa, zagmatwana, brutalna, a zakończenie przerażające i porażające.. Znowu Minier podniósł sobie poprzeczkę i wspiął się na szczyt kunsztu. Powieść niepokojąca, akcja w dusznej atmosferze oddzielonej od świata doliny, wywołuje dreszcz na skórze czytającego. Muszę odpocząć teraz przy czymś lżejszym.

Dobrze..., powiem to od razu: kocham Martina Servaza. Od pierwszego tomu cyklu. I absolutnie nie przyjmuję do wiadomości jakoby miała to być ostatnia część Servazowej sagi.
Minier jak zwykle w doskonałym stylu. Jego powieści to klasa. Dopracowane w każdym szczególe, pełne dygresji, pełne mroku, zła i przemocy. Idealnie ukazana duszna, przepełniona strachem atmosfera małego miasteczka odciętego od świata. Szczegółowo opisane motywacje bohaterów i ich rys psychologiczny. Od początku stawiałam na tego, kto naprawdę był winien (nie chcę spoilerować).
Powrót Marianne wg mnie niepotrzebny ale może w ten sposób autor zostawia furtkę na ciąg dalszy. Wszak mają syna.
Zarwałam noc ale co tam :) dla niektórych książek warto.
A dla Martina zawsze warto ;)

„Dolina” autorstwa Bernard Minier od Rebis to książka, która przyciąga uwagę od pierwszych stron. Mrok, gęsta atmosfera ciekawy wątek kryminalny, makabryczne, rytualne morderstwa, odcięta od świata, pirenejska dolina i ważny aspekt - wpływ Internetu na dzieci i jego tragiczne skutki. Akcja książki toczy się niezwykle szybko, a zakończenie zaskakuje. W tej historii nic nie jest oczywiste.

Czy morderca karze ofiary za grzechy?

Czy morderstwa to chęć wyrównania rachunków?

A może efekt chorych urojeń?

„Myślę, że ktoś tutaj zachowuje się tak, jakby uważał się za Boga…”

Ciekawa zagadka kryminalna, brutalne morderstwa oraz ciekawi bohaterowie (Pani Kapitan, demoniczna psycholożka dziecięca, wzbudzający we mnie niepokój opat klasztoru oraz tajemnicza kobieta uprowadzona przed laty przez Hirtmanna) na czele z Martinem Servaz, który mimo zawieszenia, angażuje się w sprawę i mierzy z niewyobrażalnym złem.

Bardzo podoba mi się wątek odcięcia od świata. Opis tej specyficznej izolacji, która w jakimś stopniu wymusza frustrację i agresję u mieszkańców oraz potęguje mrok w dolinie. Dla Bernarda Miniera to pretekst do obserwacji psychologicznej mieszkańców w ekstremalnej rzeczywistości.

Podobał mi się również sposób przedstawienia tła społeczno- obyczajowego współczesnej Francji. Autor dzieli się z czytelnikiem swoimi przemyśleniami na temat...

👉Tym razem długo wyczekiwana przeze mnie książka ❤ Dolina - Minier Bernard. 💯 Recenzja na instagramie czytomanka i pokoleniefit

👉Od razu zaznaczam, że nie czytałam wcześniejszych części to moje pierwsze spotkanie z tym autorem, ale nie ostatnie! Jak zaczęłam ją czytać w piątek (wczoraj), tak dziś udało mi się skończyć.

👉Zapisuje sobie listę przeczytanych książek i dopisuje oceny - tak informacyjnie dla mnie - książka zdecydowanie 10/10! Uwielbiam klimaty gór ❤ 🏆

👉Nie będę zdradzać fabuły - fani gór, mocnych wrażeń i lubiących thrillery kryminalne będą zachwyceni! 🏔🗻 @dom_wydawniczy_rebis

Przychodzę do Was z recenzją najnowszej książki francuskiego autora thrillerów Bernarda Minier, którego jedna z książek została przełożona na serial. A jak wiemy mało, którą książkę trafia taki zaszczyt.
W Polsce jego książki wydaje @rebis i są to tak pięknie okładki, że nic tylko podziwiać.
"Dolina" to thriller, którego akcja dzieje się w jednej z pirenejskich dolin,gdzie dochodzi do serii drastycznych morderstw.
Podejrzenie pada na tajemnicze opactwo mające tam swój klasztor. W miasteczku panuje chaos i wtedy do śledztwa wkracza on, Martin Servas, były komisarz policji w Tuluzie. Jego determinacja jest tym większa poniewaz dostaje telefon od swojej dawno zaginionej żony.
Próbuje działać na własną rękę, ale z pomocą pani kapitał oraz psycholog dziecięcej, która budzi grozę od samego początku.
Bohater wpada w zamknięty krąg wraz z szalejącym mordercą oraz mnichami, którzy w nocy wyruszają do lasu. Tylko po co?
Książka jest klasycznym kryminałem z podłożem thrillera i to mocnego.
Mamy mroczny klimat odciętej od świata doliny.
Fabuła jest przemyślana i autor zmierzył się w książce z problemem społecznym w obecnej Francji. Dużo przemyśleń na temat życia i świata.
Główny problem to wpływ internetu na nasze dzieci, jak bardzo podatni jesteśmy na wpływ świata zewnętrznego, manipulację osób trzecich.
Można powiedzieć, że to kolejny kryminał do odstawienia na półkę. Pewnie tak, ale po jego przeczytaniu inaczej spojrzycie na pewne kwestie, ...