Dolina recenzja

Kolejna książka Miniera za mną. Do tej pory wiernie przeczytałam wszystkie po kolei, Minier odczarował moją opinię na temat francuskich pisarzy, autor bawi się stylistyką, już niejednokrotnie pokazał, że jest nieszablonowy. „Dolina” była jedną z najbardziej wyczekiwanych przeze mnie pozycji roku. Jak wypadła?

Martin Servaz zmaga się z problemami w pracy; mężczyzna jest na przymusowym urlopie i nie może się kontaktować z nikim w sprawie toczącego się przeciwko niemu śledztwa. Servaz zajęty nowym życiem: synem Gustavem i kobietą Leą, nie poprzestaje się zadręczać w sprawie Marianne. Słowa Hirtmanna ciągle go prześladują. Czy jest to możliwe, że Marianne faktycznie żyje? Pewnego dnia odbiera telefon. Głos Marianne wzywający go na ratunek. Kobieta boi się żandarmów, oczekuje przybycia jedynie swojego byłego kochanka.
Martin rusza do doliny i trafia w śledztwo seryjnego zabójcy prowadzone przez Irene Ziegler. Mężczyzna łączy siły z mnichami i dawną przyjaciółką, by poznać losy brutalnie zamordowanych ofiar. Sprawy te wydają się być powiązane z telefonem Marianne.

Minier w moich oczach popełnił najgorszą zbrodnię, bo wskrzesił Marianne. Servaz przez niemal wszystkie tomy cyklu nosi po niej żałobę, naciąga się z Julianem, by na sam koniec autor zafundował nam wycieczkę nie tylko do wspomnień, ale także do samej bohaterki. Postać irytująca, nieskładna, niekompletna i nietrafiona, denerwowała mnie samym wspomnieniem. Nie mogę tego autorowi darować.
Inni bohaterowie również wracają do łask pisarza jak choćby Irene Ziegler, tylko po to, by lamentować po tysiąckroć na samego Boga i użalać się na swoją płcią. Mało o Espérandieu i jego żonie, na obecność specyficznej Samiry również nie możemy liczyć; zamiast tego Minier postawił na dwie najbardziej irytujące bohaterki z poprzednich tomów plus nowi bohaterowie, którzy zostali średnio nakreśleni.

Fabuła została bardzo dobrze zbudowana, akacja dynamiczna, choć momentami ustawała na nostalgiczne wspomnienia Martina o Marianne.
Zakończenie średnio zaskakuje, przynajmniej dla mnie. W mojej ocenie jest to jedna z najsłabszych pozycji, choć fani cyklu z Servazem powinni uwzględnić ją na swojej liście. Przed lekturą „Doliny” warto zapoznać się z poprzednimi tomami.