„Ida po prostu wciąż miała Pecha. Chociaż nie, to nawet nie było tak.
To Pech miał Idę.
I byli na siebie skazani przez kolejne trzy do pięciu lat."
Pochopne decyzje nie jednemu człowiekowi odbiły się czkawką i Ida z rosnącym przerażeniem coraz bardziej uświadamia sobie to życiowe prawidło. Tylko no wiecie, mądra szamanka po szkodzie… czy jakoś tak…
Dusza Mikołaja utknęła w piekłach Kusiciela uniemożliwiając szamance przeprawienie jej w zaświaty, złożona Karolinie przysięga i pamiętnik umarlaka powolutku acz sprawnie wywierają presje i destabilizują życie dziewczynie, a niebyt czai się w każdym ciemnym kącie, chciwie wyciągając ręce po jej własną duszę. Czy młodziutkiej szamance od umarlaków uda się dotrzymać obietnicy? Czy lustrzane światy staną w końcu dla niej otworem?
Mogłoby się wydawać, że po pierwszym tomie sprawa jest zamknięta, Ida musi tylko odnaleźć i odprowadzić w zaświaty Kwiatkowskiego i fajrant. Potem z błogością będzie mogła wrócić do wcześniejszego życia i szamankowania, zdać sesję, iść na piwo, przespać całą noc – ot, takie „zwykłe przyjemności, codzienne radości”.
Pech jednak wydaje się mieć inne plany…
Jestem zachwycona tym jak Martyna Raduchowska podchodzi do ciągu przyczynowo skutkowego. W całej serii nic nie dzieje się bez przyczyny, a wszystkie problemy Idy i jej przygody niejako wynikają jedna z drug...