Ciało

Dość intrygująca książka, wynika z niej, że człowiek jest zdolny do niemal wszystkiego złego co można tylko sobie wyobrazić...

W 2017 roku ukazała się książka pod tytułem " Ciało " napisana przez Igę Horn. Jak się okazuje był to pseudonim znanej autorki Agnieszki Krawczyk. Teraz w 2021 roku, ukazała się w księgarniach, ta sama powieść, nowa, poprawiona i zmieniona, już pod prawdziwym nazwiskiem.

Ta książka to kryminał pokazujący do czego jest zdolny człowiek.

Makabryczne znaleziska ludzkiej skóry pływające w wodach Dunaju, stopa w kanale, palce w woreczku wyłowione z rzeki, to wszystko stało się przedmiotem prac policji. Ale nie tylko oni usiłują odnaleźć przestępcę. Oj dzieje się tu dzieje, a duża ilość postaci nie ułatwia czytelnikowi zadania. Wielu podejżanych i poszlak, to jest to co lubię najbardziej.

Lektura pełna mrocznych scen ale pozbawiona makabrycznych obrazów, choć o nich jest często mowa.

Książka to naprawdę rasowy kryminał, ale ja chyba przyzwyczaiłam się do urokliwych i nastrojowych powieści obyczajowych które wyszły spod pióra pani Agnieszki i wolałabym aby przy tym gatunku literackim pozostała.

Mimo wszystko zachęcam do zapoznania się z trochę inną, bardziej mroczną, stroną autorki.

⭐RECENZJA⭐

Paulina Weber jest miłośniczką brutalnej sztuki, dlatego zajmuje się historią sztuki w Wiedniu na uniwersytecie. Pewnego dnia na Gansegaufel, w wodzie ludzie zauważają coś dziwnego. Jak się okazuje jest to ludzka skóra. Policja wiedeńska prosi o pomoc specjalistę od psychopatów - Henryka Macha oraz o małe konsultacje Paulinę Weber. Czy ta dwójka połączy siły i dowie się, kto stoi za tymi brutalnymi zbrodniami?
❌
Pierwsze spotkanie z pisarką @ag.krawczyk uważam za dość udane. Słyszałam, że autorka słynie z książek obyczajowych z jakimiś wątkami miłosnymi. Kiedyś planuję i po tę sięgnąć, jednak tym razem w moje szpakowate szpony trafił kryminał. Muszę Wam powiedzieć, że historia była ciekawa i intrygująca. Mamy tutaj mnóstwo brutalności, okrucieństwa, zbrodni - to, co uwielbiam! 🙊🙈 Nie ma tutaj szczegółów zbrodni, jakichś mocnych opisów morderstw, ale czy zawsze muszą być? Nie! Wystarczy mi to, co tu dostałam. Pisarka w niebywały sposób potrafiła połączyć opisywanie zbrodni ze sztuką. A jak wplatała w to wszystko pewną postać, to już w ogóle sztos! 🙈🙊 Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani, powiedziałabym, że są tacy ludzcy. Demony przeszłości, różne problemy - to takie życiowe. Lekturę czytało mi się bardzo dobrze. Jednak przez niektóre opisy, które były dla mnie zbędne, po prostu momentami miałam dość. Nie lubię opisów, które nic do powieści nie wnoszą. Tutaj niby wnosiły, al...

Książka jest napisana w bardzo inteligentnym stylu. Wpierw ma na celu dość mocne zainteresowanie nas całym zajściem, aż dreszcz przechodzi po ciele i później stopniowo ta napiętość się zwiększa. Daje nam oczywiście małe chwile wytchnienia, kiedy wprowadza nas w sprawy biologiczne i strukturalne ciała. Dowiemy się niemal wszystkiego o skórze, celach jej przechowywania, możliwościach jej ściągania i predyspozycjach do jakich może być wykorzystywana nawet już po zdjęciu z człowieka. Nie jest to thriller niesmaczny, gdyż książka nie ma na celu sprawić, że będzie nam niedobrze, tylko poinformowanie nas choćby o pewnym psychopacie, który zwał się artystą i z gracją rozbierał jedyne odzienie człowieka nagiego.
Historia trwa, gdyż pewien chłopak znalazł kawałek tej skóry, lecz zaraz przechodzimy do śledztwa, informacji dawniejszych, które zaczynają ze sobą porównywać. Niby jest strasznie, ale to wszystko toczy się jakby obok nas. Autorka ma sporą wiedzę medyczną, którą co jakiś czas nam serwowała z ust innych bohaterów. Nigdy nie przepadałam za chemią, ale tutaj było to niezwykle ciekawe doświadczenie.
Pozycję czyta się szybko, choć jest nieco grubsza. Wszystkie swoje spostrzeżenia i sprawy śledztwa zostają nam tłumaczone na bieżąco. Bohaterzy są ciekawi i choć nie wyróżniają się zbytnio od siebie, to jednak sposób ich zachowania skłania nas by ich rozpoznać. Jest lekko przewidywalna, aczkolwiek tylko w niektórych momentach. Podobało mi się to, że ma jakby dwa światy. Te...

Niemało na świecie psychopatów, niestety. Niektórzy są niegroźni. Niektórzy nie dają tego po sobie poznać. Niektórych najlepiej jest nigdy nie spotkać na swojej drodze.

•••
Ludzka skóra pływająca w rzece. Sama skóra. Trzeba mieć pecha, żeby coś takiego znaleźć, badać, a przede wszystkim wpaść w ręce człowieka, który tak potraktował ludzkie ciało.

Książka jest bardzo dobrym kryminałem. Czegoś dla mnie w tym wszystkim jednak brakowało. Chyba było za mało emocji i obrzydzenia. Była mowa o makabrycznych wydarzeniach, ale autorka oszczędziła czytelnika od jeszcze bardziej makabrycznych opisów. Czułam się trochę, jakbym czytała suche fakty, przez co nie mogłam się wczuć w historię na 100%.

Końcówka była zaskakująca, choć wcześniej była mowa o przypuszczeniach bohaterów, co się potwierdziło. A przynajmniej ja to tak odebrałam, więc moje zaskoczenie wiązało się jedynie z tym, KTO, a nie CO robił.

Jeżeli ktoś nie lubi czytać szczegółowego opisu obdzierania ze skory, powinien być zadowolony. Ja z jednej strony wolałabym tego uniknąć, ale z drugiej ta historia tego chyba wymagała.

•••
Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwofilia 🖤