W 2012 roku napisałam jedenaście rymowanych bajek "do szuflady" i przypomniałam sobie o nich po tylu latach. To jedenasta i zarazem ostatnia bajka opublikowana na tym portalu. Zdjęcie utworzyłam przy pomocy Bing Image Creator DALL•E 3.

Była sobie piękna kraina ­– Kolczatkowo,

W której wiatr szemrał codziennie pieśń nową.

Potok sprawiał, że skały pomrukiwały jak groźne zwierzę,

Ale naprawdę mieszkały tutaj wyłącznie jeże.

Szczególnie lubiana była panna Jagódka,

Wyjątkowo mądra, towarzyska i milutka.

Umiejętność gotowania była dla niej czymś w rodzaju oręża,

Więc nic dziwnego, że chciała znaleźć sobie męża.

Niedaleko niej mieszkał kawaler Lucek z młodszym bratem,

Ale to ten starszy wydawał się jej odpowiednim kandydatem.

Jagódka dowiedziała się, że Lucek lubi to, co błyszczące,

Dlatego codziennie pocierała o kamień swe kolce.

Grzbiecik jej u każdego powodował okrzyk podziwu i zdumienia,

Jednak na Lucku nie zrobił najmniejszego wrażenia.

Ugotowała więc gulasz z dżdżownic, bo każdy jeż na jego widok się oblizuje,

Jednak jej wybranek stwierdził, że gulasz mu nie smakuje.

Jagoda nie poddała się i czytając księgozbiór swego taty,

Poznawała najróżniejsze miłosne poematy.

Zdecydowała się na serenadę,

Którą ćwiczyła przed każdym obiadem.

Gdy się nauczyła, poszła do Lucka, śpiewając czysto,

Przekonana, że kawalerowi oczy miłością rozbłysną.

Jednak on stwierdził, że to niczego nie zmieni,

Bo i tak się z nią nie ożeni.

Powiódł rozmarzonymi oczami po niebie,

Oznajmiając, że najbardziej kocha samego siebie.

Morał jest taki, dzieci miłe,

By nie starać się o czyjeś względy na siłę.