Małe Licho i tajemnica Niebożątka recenzja

Male licho 📖
Genialnie napisana powieścio - baśń dla małych i dużych, dla starszych i młodszych, dla nerwusów i tych, co mają stoicką cierpliwość w sobie. I, jak dodano na okładce, dla każdego w różnych rozmiarach 🤭 Grubasków i chudzielców - szczypiorków, jak i tych o kształtach niewiadomych, których miara wymyka się wszelkim centymetrom i paskom włącznie. Bo przecież nie od dziś wiadomo, że spodnie i spódnice na gumce są najlepsze i najwygodniejsze. A ile centymetrów ma owa gumka w pasie, to już nie ważne.
A "Małe Licho" to opowieść o chłopcu Bożątku, który z mamą - żyjącą tu i teraz, oraz z wieloma stworami - nieżywymi i półżywymi mieszka w starym domu, którego zapadający się dach... uśmiecha się do świata. Takie przynajmniej sprawia wrażenie, ale przekonać się o tym mogą jedynie ci odważni, którzy nie zawrócą z ciemnego ogrodu, mrocznego miejsca, które zarośnięte starymi drzewskami i krzaczorami zasłania samo niebo... I to przerażające miejsce odsrtasza potencjalnych odważnych. Ale gdyby tu weszli i doszli do domu? Gdyby tylko wiedzieli ile dzieje się pod tym dachem, to już inna historia oparta na "och`ach i ach`och". Nawet samo Licho nie może uwierzyć w to wszystko i we wszystkich.

Ale w kalendarzu następuje 1 września i Bożątko idzie do szkoły, a wtedy to już katastrofa goni katastrofę. Zaczynają się fochy i foszki-pierdzioszki, sytuacje nader nowe i te wiecznie maglowane od lat. Są i kanapki z pasztetem i ogórkiem, i są zadania domowe i wiecznie gubiące się rzeczy. Oj. Wszystko jakieś takie nieskładne staje się w rękach Bożątka. A i czasem wujek Konrad gdzieś przemknie chudy jak cień własnego cienia, w przeciwieństwie do wujka Turu, bo ten ma ciało góry lodowej, lecz ciepłej o trzęsącym się brzuchu i długiej brodzie. I dobrze, że tylu ich jest, bo każdy z nich ratuje z niejednej opresji biedne Bożątko.

Wiele się dzieje w tych twardych okładkach.
Przeniosłam się do innych ludzi, do innego miejsca, pod strzechę domu, który żyje, choć nie powinien, bo ma tylko dwóch prawdziwym mieszkańców. Reszta to... duchy, anioły i stwory o mackach... I dziwność goni dziwność.
Wspaniała opowieść.