Zgodnie z planem

Typowy Lee Child, czyli Zgodnie z planem

Kolejny - 24 - tom przygód Jacka Reachera nie wnosi do serii nic nowego, ale tak szczerze: czy ktoś oczekiwał po naszym mięśniaku, że nagle, w wieku mocno średnim, przestanie wymierzać sprawiedliwość złym ludziom, przy pomocy pięści, broni palnej, czy czegokolwiek innego co tyko wpadnie mu w olbrzymie łapska? Tak jak nie nauczysz starego psa nowych sztuczek i (podobno) nie zmienisz kawalera po trzydziestce, tak samo Reacher jest absolutnie niereformowalny, cóż, jak mawia wykreowany przez Childa bohater: Licz na najlepsze, szykuj się na najgorsze.

Tym razem Reacher pomagając przypadkowo poznanemu staruszkowi, wplątuje się w wojnę gangów między albańską a ukraińską mafią, przy okazji wybawia damę z opresji i obija niezliczoną ilość zakazanych mord. Niczym John Wick, któremu zabito ukochanego psa, nie zna litości, za to dysponuje nieograniczoną wyobraźnią w dziedzinie zadawania przeciwnikom bólu - nic tylko robić popcorn i czytać.

"Brak punktu docelowego i mnóstwo czasu, aby tam dotrzeć"

Powiem wam, że mam pewien dylemat z tą pozycją. Mam w stosunku do niej bardzo ambiwalentne odczucia. Z jednej strony to przecież Child i jego Jack Reacher, postać, którą bardzo polubiłam od pierwszej przeczytanej książki z nią w roli głównej. Jednak w tej części ten dobroduszny, świetnie wyszkolony wielkolud, który zabijał tylko wtedy kiedy naprawdę musiał, jest jakiś zupełnie odmieniony.

Za dużo w nim "nadprzyrodzoności". Niemal sam rozpracowuje dwa gangi, które podzieliły między siebie miasto. Jest przebiegły i zawsze wie, co oni zrobią, pomyślą i jakie błędy popełnią. A przecież ludzie w tych gangach, to też nie jakieś patałachy, tylko porządne zakapiory. Przy czym sprawność Reachera, wciąż jest na najwyższym poziomie. Mimo tego, że to już nie młodzieniaszek i raczej nie trenuje codziennie (przynajmniej nic mi o tym nie wiadomo).

Wałęsa się po Ameryce i co chwila, na własne życzenie pakuje się w kolejne kłopoty. Chociaż zawsze ma ku temu powody, że tak powiem, powodowane wyższą koniecznością. Jak zawsze pomaga słabszym, starszym, oszukanym, wykorzystywanym. Jednak nie wiem, czy taki Jack, mi się podoba. To takie skrzyżowanie Chucka Norrisa i Bruce Lee, które zrobiło się trochę groteskowe. Jakoś też rzuciło mi się w oczy dużo powtórzeń, nie wiem, czy to miał być ten zapowiadany humor, czy o co chodzi, ale mnie to w ogóle nie śmieszy...

A, jeszcze sprawa tej córki niby leczonej...

Znakomita powieść, jak każda z Jackiem Reacherem. Często, jako ostatni sprawiedliwy, walczy ze złem i niesprawiedliwością świata. Pragnie prowadzić spokojny żywot wagabundy, ale nie może nie udzielić wsparcia pokrzywdzonym... Tym razem pod swoje opiekuńcze skrzydła bierze dwoje staruszków.
Walcząc z dwoma brutalnymi gangami, zmusza świat do sprawiedliwego zakończenia pewnej historii. Pomagają mu życzliwi ludzie... Taki już jest Reacher, pomaga słabszym, przeprowadza staruszki przez ulicę i naprawia popsutą rzeczywistość:) I potrafi pociągnąć innych za sobą:)
Kocham go, bo, jak każdy, potrzebuję swojego bohatera, dokonującego nadludzkich wyczynów i pokonującego każde zło.

Lee Child- coś Wam to mówi? U mnie gdzieś tam świtało, ale zawsze była to myśl ulotna. Aż do teraz. Będąc w bibliotece "zawłaszczyłam sobie" jedną z części o Jacku Reacheru (oczywiście którąś z dalszych pozycji).

"Zgodnie z planem" to doskonały i wciągający kryminał, który aż kipi od emocji, nagłych zwrotów akcji, tajemniczej i intrygującej fabuły. Ale najważniejsze są tutaj postacie, szczególnie były wojskowy. Jack to nietuzinkowy bohater, chodzący własnymi ścieżkami, nie stosujący ogólnodostępnych reguł, charyzmatyczny, inteligentny i zbuntowany, choć to przecież Marines. Jego nonszalancki styl życia, ogromna empatia oraz lojalność wobec słabszych to gwarancja wybuchowych zdarzeń. Nawet ci źli bohaterzy mieli w sobie krztę, siłę i przebojowość, co tylko potęgowało moje czytelnicze odczucia.

Nie wiem jak wiele straciłam, nie czytając tej serii po kolei (większość tomów jest niedostępna w mojej bibliotece), ale szybko wypożyczyłam te, które akurat były. Już niebawem się za nie zabiorę.

Tym, którzy jeszcze nie znają tych kryminałów, polecam z czystym sumieniem.

Ja udaję się ogarniać dom, póki maluszek śpi, a później w drogę, gdzie czekać mnie będzie druga Moderna. Miłego dnia i słonecznego dnia ( u mnie niestety się zachmurzyło i trochę kropi).

Małżeństwo w starszym wieku traci wszystkie pieniądze na leczenie córki. Ostatecznie zadłużają się u albańskich gangsterów, którzy rządzą połową miasta. Drugą połową trzęsie gang ukraiński. Jack Reacher, były żandarm, ratuje starszego pana z opresji i wikła w wojnę gangów.

Jedna z gorszych powieści Childa. Naiwna i bajkowa. Reacher, jak magik, potrafi przewidzieć wszystko, nawet sprawy, które nikomu wcześniej nie przyszły do głowy, i ze wszystkimi sobie świetnie radzi.

Od pozostałych książek z tego cyklu odróżnia „Zgodnie z planem” liczba trupów, których jest kilkadziesiąt oraz ewidentnie egzekucyjny charakter uśmiercania wielu z nich – tu Reacher nie tylko się broni, ale gra rolę kata nawet wtedy, kiedy nie grozi mu bezpośrednie niebezpieczeństwo.

Zwróciłem uwagę na jedną jeszcze rzecz – powieść zaczyna się od przedstawienia głównego bohatera, a w tym wyliczenia, czego nie ma. Nie ma mianowicie dokumentu ze zdjęciem. Jednak pod koniec powieści znajomi oglądają zdjęcie Jacka Reachera w jego paszporcie.

Nie polecam.