Władczyni Mroku

Odpowiadając na ostatnie pytanie autorki zawarte w tej książce, to to było moje pierwsze spotkanie z Lilith i Lucyferem i mam nadzieję, że nie ostanie! Ileż działo się w tej książce, to nawet ciężko będzie mi opisać. Te wszystkie walki, potyczki i starcia między demonami. Ja czytając tę książkę zdecydowanie żyłam tą historią w całości.

Zacznijmy jednak od początku... W tej książce tytułowa Władczyni Mroku, jak gdyby nigdy nic chodzi sobie po ziemi. Ona nawet nie wie kim jest! Dzieciństwa nie pamięta, wie tylko tyle, że jej rodzice zginęli w wypadku, a sama straciła wtedy pamięć. Obecnie ma nudną i nijaką pracę i faceta z którym tak naprawdę nie chce być. W pewnym momencie jednak w około niej zaczynają dziać się dziwne rzeczy, sama nie wie co do końca jest prawdą, a co fikcją. Sen zaczyna się mieszać z rzeczywistością i na odwrót. Cały obraz zbudowany w tej książce przez autorkę jest piekielnie dobry!

Większość jest pokazana z perspektywy Megan (Lilith) i bardzo podobały mi się jej monologi i myśli! Zresztą wszystkie postaci z jakimi się w niej spotkacie są bardzo dobre wykreowane i ta książka zdecydowanie zasługuje na wyróżnienie. Jedna z lepszych pozycji fantastycznych, jaką miałam przyjemność czytać i zrobiłam to w błyskawicznym tempie!

Do tego wszystko jest tak genialnie i dobrze opisane, że bez problemu i bez trudu będziecie czuli się jakbyście sami stali pośrodku tych wydarzeń! I te walki kończące tą książkę! Starcie i Lilith z Gabrielem i Lu...

Mój osobisty koszmarek mijającego miesiąca.
Chaos, jeden wielki chaos. I nie chodzi o brak chronologii. Z tym jestem na luzie, w końcu to częsty zabieg. Ale chaos świata przedstawionego - tego nie zdzierżę.
Jak można napisać powieść fantastyczną i nie poświęcić w niej trochę miejsca na właściwy opis? Zostały tylko rzucone skrawki - płomienie, wieczna ciemność, Raj, tawerna, w której spotykają się różne demony (bo demon demonowi nie równy, ale na jakiej zasadzie do tej pory nie wiem). Czytałam i czytałam i w żaden sposób nie zostałam wciągnięta w ten inny świat. Autorka sięgnęła tylko po wszystkim znane motywy i weź się człowieku domyślaj.
Do tego wkurzająca bohaterka, wyidealizowany Lucyfer i zbyt duża liczba postaci, których nie sposób spamiętać. Nawet kot mi tam przeszkadzał.
Nie polecam i z radością usuwam.

Raczej przemęczona - pomysł był bardzo dobry i miał spory potencjał, dlatego usilnie starałam się przeczytać, ale niestety, autorka nie sprostała zadaniu. Powieść w głównej mierze przegadana, za dużo dygresji, zbyt rozwlekłe opisy, brak dynamiki. Miejscami naprawdę potrafiła mnie zainteresować, ale potem znowu kilkadziesiąt stron opisów. Książka spokojnie mogłaby być o połowę krótsza, z pewnością wpłynęłoby by to na jakość - mniej paplania, więcej życia.