Wiersze przychodzą późno

Margaret Atwood
7.3 /10
Ocena 7.3 na 10 możliwych
Na podstawie 3 ocen kanapowiczów
Wiersze przychodzą późno
Lista autorów
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
7.3 /10
Ocena 7.3 na 10 możliwych
Na podstawie 3 ocen kanapowiczów

Opis

Najnowszy tom poezji znanej w świecie, wielokrotnie nagradzanej autorki bestsellerów Margaret Atwood, w przekładzie laureata Nagrody Literackiej NIKE profesora Jerzego Jarniewicza.

W pierwszym od ponad dekady zbiorze poezji, zatytułowanym „Wiersze przychodzą późno”, Margaret Atwood porusza tematy miłości, straty, przemijania, natury i... zombie. Mimo że dotyka tak wielu zagadnień, wiersze mają ton osobisty, introspektywny. Utwór po utworze odzwierciedlają jej niezwykłą wyobraźnię i nieustępliwy zmysł obserwacji, odmalowując krajobrazy życia doświadczanego z troską i wyczuciem.
Choć wiele osób zna Margaret Atwood przede wszystkim z przełomowych, bestsellerowych powieści („Opowieść podręcznej”, „Testamenty”, „Oryks i Derkacz”), to od początku pisarskiej kariery należała do najbardziej wpływowych współczesnych poetek. Jest jedną z niewielu osób docenianych zarówno za osiągnięcia poetyckie, jak i prozatorskie.
Tytuł oryginalny: Dearly
Data wydania: 2023-02-22
ISBN: 978-83-8031-510-5, 9788380315105
Wydawnictwo: Świat Książki
Kategoria: Poezja zagraniczna
Stron: 128
dodana przez: Catta

Autor

Margaret Atwood Margaret Atwood
Urodzona 18 listopada 1939 roku w Kanadzie (Ottawa)
Margaret Eleanor „Peggy” Atwood - kanadyjska pisarka, poetka i krytyczka literacka, aktywistka społeczna i ekologiczna. Zdobywczyni Nagrody Bookera w 2000, laureatka Nagrody Księcia Asturii w 2008, wymieniana wśród kandydatów do literackiej Nagrody ...

Pozostałe książki:

Opowieść Podręcznej Testamenty Grace i Grace Pani Wyrocznia Penelopiada Ślepy zabójca Rok potopu Kocie oko Kobieta do zjedzenia Oryks i Derkacz Kamienne posłanie Moralny nieład Zbójecka narzeczona Czarci pomiot Wynurzenie Mistrzowie opowieści o miłości Namiot Serce umiera ostatnie Maddaddam Dobre kości Morderstwo w ciemności Okaleczenie ciała Wiersze przychodzą późno Życie przed mężczyzną Dzikość życia Dług Palące pytania Ruchome cele. Eseje umyślne z lat 1982-2004 Wysoko wśród drzew Negotiating with the Dead O pisaniu DANCING GIRLS Mistrzowie opowieści. O kobiecie Wdowi las
Wszystkie książki Margaret Atwood

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Wiersze przychodzą późno

10.03.2023

"Wiersze przychodzą późno" Margaret Atwood, to moim zdaniem, jeden z piękniejszych wydanych tomów współczesnej poezji, jakie widziałam. Przetłumaczył je na nasz język Jerzy Jarniewicz i raczej dobrze się spisał, bo jego tłumaczenie jest dokładne, pozwalające w pełni zrozumieć przekaz autorki. Poezja moim zdaniem jest trudnym tekstem do tłumaczenia... Recenzja książki Wiersze przychodzą późno

@maciejek7@maciejek7 × 28

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@maciejek7
2023-03-10
8 /10
Przeczytane Poezja pożyczona od znajomych

"Wiersze przychodzą późno" Margaret Atwood, to moim zdaniem, jeden z piękniejszych wydanych tomów współczesnej poezji, jakie widziałam.
Przetłumaczył je na nasz język Jerzy Jarniewicz i raczej dobrze się spisał, bo jego tłumaczenie jest dokładne, pozwalające w pełni zrozumieć przekaz autorki. Poezja moim zdaniem jest trudnym tekstem do tłumaczenia, bo nie zawsze znamy wszystkie aluzje poety jak również są jeszcze różnice kulturowe, które potrafią wprowadzić czasem niejako zamęt w przekazie.

× 10 | Komentarze (1) | link |
@mewaczyta
2023-07-02
Przeczytane

Odbiły się ode mnie i jedynie małe fragmenty uważam za warte mojej uwagi.

× 2 | link |
@patrycja.kochmanska
@patrycja.kochmanska
2023-07-25
7 /10
Przeczytane
@polokokta
2023-05-20
7 /10
Przeczytane 2023

Cytaty z książki

Albo "późno", jak wtedy, gdy spóźniła się na kolację i wszystkie słowa są już zimne lub zjedzone.
U mnie, to raczej serce: tego organu mi brak. Chciałam go mieć: czerwoną poduszeczkę z jedwabiu, zwisającą na krwawej tasiemce, na szpilki w sam raz. Ale zmieniłam zdanie: serce zawsze w poniewierce.
Nie oglądaj się – mówią – za siebie,
zamienisz się w słup soli.
A czemu nie? Czemu się nie oglądać?
Czy rzeczy tam się nie skrzą, nie błyszczą?
Czy nie jest cudnie tam, wtedy, za plecami?
Dodaj cytat