SybirPunk Vol.1

W moim wyobrażeniu, widziałem świat stworzony na wzór tego z filmu „Blade Runner 2049” (2017) Denisa Villeneuve’a, modyfikacje ludzkiego ciała z „Elysium” (2013) Neilla Blomkampa i bezwzględnych windykatorów w rodzaju tych z „Repo Men” (2010) Miguela Sapochnika. I to wszystko faktycznie miało miejsce. NeoSybirsk odkrywał się przede mną podzielony na biednych i obrzydliwie bogatych. Żywiących się tym co znajdują pod stołem i tych, którzy nie baczą na upadające z niego resztki. Wśród tej całej układanki, tylko jeden ciągle próbujący dopasować się nieforemny element. Główny bohater – Sasza „Chudy” Hudovec – specjalista od „mokrej” roboty.

Akcja książki rozpoczyna się od mocnego uderzenia co mogłoby wróżyć nieustającą burzę przeplatających się ze sobą spektakularnie wyreżyserowanych akcji. Niestety, nie tym razem. Z drugiej strony, rozumiem, że autor musiał nakreślić czytelnikowi reguły, którymi rządzi się opisywany świat. Pokazać jak działa system i poszczególne jego grupy społeczne. I to również się udało. Wszystko działa, żyje i jest niebezpieczne. Czasem opisy sytuacyjne ciągną się niemiłosiernie, mimo to autor po chwili „budzi” atmosferę kolejną akcją i znowu wszystko płynie w żywszym tempie.

SybirPunk Vol.1 jak wskazuje sam tytuł, to pierwsza część cyklu, więc jako ta odpowiedzialna za wprowadzenie i określenie granic NeoSybirska, spełniła swoją rolę. Ciekawy i złożony świat, wyraźnie wykreowane postaci oraz intryga w jaką dał si...

SybirPunk Vol.1 jest pierwszą częścią przygód Chudego napisaną przez Michała Gołkowskiego, którego cykl Komornik i seria o Zahredzie podobały mi się. Z ciekawością i nadzieją sięgnąłem po nowy cykl dobrze zapowiadający się i mający potencjał na świetną rozrywkową lekturę. Na taką właśnie liczyłem sięgając po pierwszy tom Sybirpunku.

Świat wykreowany na potrzeby fabuły jest światem przyszłości, gdzie postęp techniczny jest tak zaawansowany, że ludzie mogą kupić sobie lub dostać przeszczepy własnych organów. Przechodzą różne operacje cybernetyczne mające na celu udoskonalenia i modyfikacje własnego ciała według swoich preferencji. Jednocześnie po takim świecie można było oczekiwać wizji klasycznej, pełnej robotów, czystego powietrza, latających pojazdów i ludzi pracujących na dobrobyt miasta. Tego właśnie nie dostajemy. Autor odbiega od takiego świata tworząc obraz zniszczonego przez techniczne wyeksploatowanie planety, wojny jakie toczyły się i katastrofalne skutki zmian jakie dotychczas odczuwają mieszkańcy. Neosybirsk jest miastem przeszłości, pełnym kurzu, brudu, rozpadających się blokowisk, syntetycznego jedzenia, podłych zaułków, wczepów cybernetycznych zmieniających ludzi w roboty, bo nie wiadomo do końca czy już nimi się nie stali. Woda jest źródłem przetrwania, za które można stracić życie. Powietrze nadaje się tylko nieraz do oddychania, ale często przesiąknięte żarem, pyłem węglowym, potrafiące być suche i nie zdatne do oddychania. Świat z tego powstały...