Spuścizna

Isaac Bashevis Singer, laureat literackiej Nagrody Nobla za rok 1978, urodził się w 1904 r. w Radzyminie w rodzinie rabina. Debiutował w 1925 r. opowiadaniem opublikowanym przez warszawskie czasopismo "Literarische Bletter", w którym pracował w latach 1923-1933. W okresie tym przekładał również dzieła literatury światowej na język żydowski, m.in. "Na Zachodzie bez zmian" oraz "Drogę powrotną" E.M. Remarque'a i "Czarodziejską Górę" T. Manna. W 1935 r. zadebiutował powieścią "Szatan w Goraju". W tym samym roku wyjechał do Palestyny, nie dotarł tam jednak i osiadł na stałe w USA. Ma w swym dorobku - oprócz wspomnianego już "Szatana w Goraju" - powieści: "Rodzina Muszkatów" (1950), "Sztukmistrz z Lublina" (1960; polskie wyd. PIW 1983), "Niewolnik" (1962), "Dwór" (1967), "Spuścizna" (1970), "Wrogowie" (1972) i "Zosia" (1977), a także osiem tomów opowiadań oraz cztery tomy wspomnień i kilkanaście książek dla dzieci. Singer do dziś tworzy w języku jidysz, życzy sobie jednak, ażeby przekładów na inne języki dokonywano z autoryzowanych wersji angielskich. "Spuścizna" podejmuje wątki "Dworu" malując, na tle przemian społecznych i obyczajowych, specyficzną atmosferę Warszawy i Nowego Jorku schyłku ubiegłego stulecia i opowiadając burzliwe koleje losu młodej żony Kalmana Jakobiego, Klary, oraz jego dzieci i wnuków, których drogi życiowe bardzo rozmaicie się układają.