Słońce też wschodzi

Ernest Hemingway
7.1 /10
Ocena 7.1 na 10 możliwych
Na podstawie 18 ocen kanapowiczów
Słońce też wschodzi
Lista autorów
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
7.1 /10
Ocena 7.1 na 10 możliwych
Na podstawie 18 ocen kanapowiczów

Opis

Wiosną roku 1925 w paryskim barze " Dingo" Ernest Hemingway poznał wytworną angielską arystokratkę, lady Duff Twysden, której przypominająca wyścigowy jacht sylwetka i krótka, zaczesana po chłopięcu fryzura posłużyły pisarzowi za model do postaci lady Ashley, bohaterki powieści "Słońce też wschodzi" (oczywiście jej autor zaprzyjaźnił się ze swą "literacką modelką"). Książka ukazała się w 1926 roku - i wywołała w Paryżu prawdziwą sensację towarzyską jako tzw. roman a clef, powieść z kluczem, portretująca różne osobistości ze środowiska "Amerykanów w Paryżu" (było ich tam wtedy mnóstwo). Oczywiście dopatrzono się i autoportretu pisarza w postaci Jake'a Barnesa.   źródło okładki: zdjęcie autorskie
Tytuł oryginalny: Sun also rises
Data wydania: 2003
ISBN: 83-7316-206-2, 8373162062
Wydawnictwo: De Agostini
Cykl: Dzieła wybrane- Ernest Hemingway, tom 1
Seria: Arcydzieła Literatury Współczesnej
Kategoria: Literatura piękna
Stron: 290
Mamy 5 innych wydań tej książki

Autor

Ernest Hemingway Ernest Hemingway
Urodzony 21 lipca 1899 roku w USA (Oak Park)
Ernest Miller Hemingway – amerykański pisarz i dziennikarz. Jest autorem takich powieści jak Słońce też wschodzi, Pożegnanie z bronią oraz opowiadań Śniegi Kilimandżaro i Stary człowiek i morze. Często jest przedstawiany jako klasyczny przedstawicie...

Pozostałe książki:

Stary człowiek i morze Komu bije dzwon Pożegnanie z bronią Słońce zaś wschodzi Ruchome święto Zielone wzgórza Afryki Niepokonany i inne opowiadania 49 opowiadań Wiosenne wody Rajski ogród Mieć i nie mieć Rajski ogród Światło życia i inne opowiadania Niepokonany Pozostałe opowiadania Za rzekę, w cień drzew Śniegi Kilimandżaro 13 opowiadań amerykańskich Motyl i czołg Piąta kolumna i cztery opowiadania z wojny hiszpańskiej Rzeka dwóch serc i inne opowiadania Sygnowano-Ernest Hemingway : artykuły i reportaże 1920-1956 Wyspy na Golfsztormie Śmierć po południu 18 współczesnych opowiadań amerykańskich ESSENTIAL HEMINGWAY Fiesta Literatura na świecie 4/1973 (24) Men without Women To co prawdziwe o świcie Wiosenne potoki. Romantyczna opowieść ku czci przemijania wielkiej rasy
Wszystkie książki Ernest Hemingway

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Słońce zaś wschodzi

17.07.2022

Ernest Hemingway "Słońce zaś wschodzi", Czy można napisać książkę praktycznie o niczym, którą czyta się z ciekawością ? Której bohaterowie dorastający w obliczu tragedii I wojny światowej, naznaczeni zapewne jej traumą, pragną wieść lekkie i pełne rozrywek życie? Opowieść, wyglądającą na lekką i zabawną, przesiąkniętą alkoholem wakacyjną lektur... Recenzja książki Słońce zaś wschodzi

@toptangram@toptangram × 2

Obraz straconego pokolenia w Słońcu też wschodzi Ernesta Hemingwaya.

26.11.2024

Obraz straconego pokolenia w Słońcu też wschodzi Ernesta Hemingwaya. Słońce też wschodzi Ernesta Hemingwaya wydano w 1926 roku i bez wątpienia jest to powieść z kluczem – Hemingway odbył bowiem wycieczkę do Hiszpanii w 1925 roku – podobnie do głównych bohaterów swej książki. Jego własne przeżycia oraz obserwacje posłużyły mu zatem jako inspirac... Recenzja książki Słońce zaś wschodzi

Łatwo mieć twarda skorupę w dzień, ale w nocy to zupełnie co innego

4.08.2023

To powieść o powojennym życiu amerykanów w średnim wieku przebywających w Paryżu, o pokoleniu straconych przez wspomnienia wojny. Grupa przyjaciół razem z Jack’em Barnsem korzysta z uroków paryskich ulic witając wiele kawiarni i zamieniając codzienność w czysty hedonizm. Poznajemy tam Lady Ashley, której pierwowzorem była napotkana przez Ernest... Recenzja książki Słońce też wschodzi

@arcadio@arcadio × 1

Opowieść o straconym pokoleniu

27.07.2022

"Objąłem ją ramieniem, wtuliła się we mnie i ogarnął nas spokój. Patrzyła na mnie w ten szczególny sposób, który kazał mi się zastanowić, czy naprawdę mnie widzi tymi swoimi oczami. Pozostawały utkwione we mnie, kiedy każdy inny człowiek już dawno odwróciłby wzrok. Patrzyła tak, jakby na świecie nie istniało nic, na co nie dałoby się patrzeć w ten... Recenzja książki Słońce zaś wschodzi

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@Fredkowski
2023-06-14
6 /10
Przeczytane

Drugie z rzędu spotkanie z Hemingwayem. Cóż, mamy tu trochę powierzchowny obrazek, jak to się dawniej bawiono. Wakacyjna, lekka pocztówka z Paryża i Hiszpanii sprzed prawie 100 lat. Sam Hemingway prezentuje się jako dziennikarz-eunuch (kontuzja wojenna), który ze względu na swoje kalectwo nie może zadowolić kochanej przez siebie Brett, arystokratki-nimfomanki. W grę wtłoczono też kilku innych przedstawicieli elit tamtych kolorowych dni, co razem tworzy grupę przedszkolaków. Duże dzieci, niedojrzałe jednostki skupione na tym, aby żyć na fali poza odpowiedzialnością. Czasami przebijają się przez to histeryczne łzy samej Brett, które oferują namiastkę jakiejś powagi. Przedszkolaki są bowiem bardzo kruche, gdy zabierze im się opiekę i dostęp do pieniędzy. Myślę, że to chciał nam powiedzieć Hemingway.

× 17 | Komentarze (1) | link |
@tata_czika
@tata_czika
2023-09-08
Przeczytane

W swoim debiucie Hemingway skupił się na pośrednim opisie swojego życia po Wielkiej Wojnie. W swoim oszczędnym stylu Autor opowiedział nam o zwyczajach obywateli Stanów, którzy przeżyli horror i nie bardzo wiedzą co dalej, jak żyć, jak poradzić sobie z problemami. Akcja powieści to kilka miesięcy ich życia, które na pierwszy rzut oka okazują ich codzienność. Wydawać by się mogło nudną i pustą. Ich rzeczywistość zdominowana jest przez włóczenie się bez celu i sensu, relacje międzyludzkie oparte są na cienkiej nici. W niczym nie potrafią znaleźć stabilizacji, sensu i spokoju. Potrzebują adrenaliny, wrażeń i alkoholu. Coraz więcej i więcej. Prawdziwie stracone pokolenie.

Hemingway ukazał to w sposób fenomenalny. Książkę czytało się z uwagą. Zdecydowanie daje do myślenia i pozwala na zatracenie w słonecznej Hiszpanii i butelce wina. ALE! Można się od niej odbić. Nie jest dla każdego, a Czytelnik musi mieć świadomość z czym i kim ma do czynienia. Nastawienie jest tutaj ważne. Dzięki temu możemy odkryć piękno powieści.

× 1 | link |
@przyrodazksiazka
2022-08-08
9 /10
Przeczytane

Tej książki nie trzeba czytać, bo ona sama się czyta. Dziwny był tylko wstęp, gdyż wydawało mi się, że został wyrwany z kontekstu. Później poznałam historię Roberta Cohna, szczegółową i skrótową zarazem obarczoną bardzo długimi zdaniami. Czułam się jakbym czytała w biegu, jakby mierzono mi czas w ciągu którego ją przeczytam. To się nie zmienia do samego końca, choć jest totalną odwrotnością samej historii. Niby nic takiego się nie dzieje, bo postacie dużo rozmawiają, wdają się w romanse i ogólnie każdy czas spędzają na upojeniu swojego ciała alkoholem, jednak coś tu było takiego, że chciało się to czytać. Mamy taki dziwny styl pisarski, który wręcz pociąga nas do czytania. Zdania niby kończą się kropką, ale czytający czuje, że jest tu trzy kropek. To było totalnie abstrakcyjne i sprzeczne. Czytałam o tym jak wlewali w siebie alkohol i mnie to uzależniało. Gdy czytaliśmy o dwuznaczności sytuacji, to jakbym stała obok i to wszystko widziała. Nikt tu nikogo nie czaruje, zdania są proste aż do przesady, rozmowy ograniczone aż do bólu, a jednak chciałam to czytać. To taka pozycja z serialu ,,Chłopaki do wzięcia ", gdzie wiemy, że nic ciekawego się nie wydarzy, ale nie potrafimy przegapić żadnego odcinka:-))) Jestem świadoma, że nie wszystkim się ona spodoba. Nie ma tu filozofowania, nie ma opisów, ozdobników, postacie są średnio przedstawione, bywa, że wiemy w jaki sposób postąpią, ale nie tak dokładnie. Bohaterowie potrafią rozmawiać o wszystkim i o niczym, nie zawsze jest z...

| link |
@natala.charczynska2002
2024-11-26
7 /10
Przeczytane
@inmybook
2024-09-23
7 /10
Przeczytane
@arcadio
2023-08-04
8 /10
Przeczytane
WL
@wloszekdominik
2023-05-01
6 /10
Przeczytane
@alinaz5
2022-12-22
6 /10
Przeczytane
@papierowamagnoolia
2022-07-27
7 /10
Przeczytane
@toptangram
@toptangram
2022-07-17
8 /10
Przeczytane
@DZIKA_BESTIA
2021-10-07
7 /10
Przeczytane Ernest Hemingway
JT
@jan.t.w-cki
2020-12-06
8 /10
Przeczytane
ŁN
@gabor
2009-07-15
3 /10
@kreska
@kreska
2013-10-20
3 /10
Przeczytane
@DaguMarowa
@DaguMarowa
2011-08-29
10 /10
Przeczytane
Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

Objąłem ją ramieniem, wtuliła się we mnie i ogarnął nas spokój. Patrzyła na mnie w ten szczególny sposób, który kazał mi się zastanowić, czy naprawdę mnie widzi tymi swoimi oczami. Pozostawały utkwione we mnie, kiedy każdy inny człowiek już dawno odwróciłby wzrok. Patrzyła tak, jakby na świecie nie istniało nic, na co nie dałoby się patrzeć w ten sposób, choć przecież tak wiele rzeczy budziło jej lęk.
Dodaj cytat
© 2007 - 2024 nakanapie.pl