Raje utracone

Éric-Emmanuel Schmitt to autor, który kojarzy się z historiami krótkimi, esencjonalnymi - do przeczytania na raz, ale zostającymi w głowie na długo. Teraz jednak tworzy coś innego, swoje wielkie dzieło życia - cykl Podróż przez czas, który ma przeprowadzić nas przez wszystkie epoki ludzkości poczynając od tych najdawniejszych, kończąc na współczesności. W 2022 roku ukazał się tom pierwszy pt. “Raje utracone”. W nim poznajemy Noama, który będzie naszym głównym bohaterem i narratorem w całej tej wieloepokowej podróży. A jej początek sięga czasów prehistorii, dokładnie epoki neolitycznej, w której Noam się narodził. Był synem przywódcy wioski, którego uwielbiał, żył wśród ludzi Jeziora, ludzi Osiadłych, których przeciwnością byli Łowcy. Ich życie skupiało się na zyskaniu pożywienia, dbaniu o wioskę, o rodzinę, rozmnażaniu i odpoczynku. Życie proste, w zgodzie z naturą, tak odległe od tego, jak wygląda życie w aktualnych czasach. A jednak nadal mające z nami wiele wspólnego - emocje, uczucia pozostały ciągle te same. I tak towarzyszymy w tej pierwszej drodze bohaterowi, obserwujemy jego pierwsze chwile szczęścia, miłości, ale i rozczarowania, i zdrady. Obserwujemy, jak dojrzewa, jak się uczy, jak zmienia podejście do życia i tego co ważne. A z nim my sami uczymy się podejścia stoickiego, pełnego szacunku do tego, co nas otacza. Piękna powieść, a może raczej przypowieść, bo oparta na motywie biblijnym - potopie, który mimo że został tu opowiedziany na nowo z motywów, które zn...

Wydawnictwo Znak Litera Nova wydało naprawdę przepiękną książkę. Jej bogata i jednocześnie senna obudowa idealnie odzwierciedla świat jaki tu znajdziemy. Książka jest trzy centymetry większa i centymetr szersza od zwykłych rozmiarów. Ma sztywną obwolutę i średniej wielkości druk. Składa się z dwóch części; Jeziora i Potopu. Aby jak najogólniej opowiedzieć o niej, powinnam powiedzieć, że składa się z początków istnienia ludzkiego, coś na kształt Biblii, tylko z bardzo rozbudowaną fabułą. W momencie, kiedy tam Adam poznaje się z Ewą, tutaj Noam poznaje Nurę. Dosyć ciekawy był jego punkt widzenia, gdyż przyglądając się temu jak został stworzony, wiedział jak każda część ciała się nazywała i nie wydawał się być mało doinformowany. Dodatkowo największym darem i przekleństwem w jednym była jego nieśmiertelność. Mógł patrzeć na czas jaki przemija i odczuwać każdą emocję w wydłużonej chwili. Dodatkowo cała opowieść jest piękna pod względem stylistycznych porównań, ukazania rzeczy błahych w idealnej naturze i zasugerowania nam, że tylko głupiec nie zauważa piękna przyrody. Same przygody postaci również były interesujące, jednak na nich skupiono się najmniej. Być może powodem był zapał autora, który znany był z krótkich form literackich, a tutaj wykazał się szczególną objętością. Znacznie częściej mamy opowiedziane co się dzieje po kolei, aniżeli ukazanie tego w formie dialogu. Spodobało mi się tutaj klika momentów, a zwłaszcza jeden, kiedy postać dziwiła się, że dwóch zupełnie ró...

Spokojna i płynna tak mogę określić książkę Érica-Emmanuela Schmitta "Raje utracone". Czytanie tej pozycji to czysta przyjemność, ponieważ nie potrzeba tu żadnego główkowania, dociekania czy czekania na rozwój wydarzeń. Historia głównego bohatera jest ubrana w proste zdania, które idealnie obrazują opisywane sytuacje, dlatego czytanie tego grubego tomu nikomu nie powinno sprawić problemu. Dawno nie czytałam tak łatwej, ale też ciekawej i nostalgicznej książki.

"Raje utracone" to pierwsza część przygód Noama, który jest synem wodza wioski. Wskutek pewnego zdarzenia mężczyzna staje się nieśmiertelny. Noama poznajemy w czasach współczesnych, w których przypomina sobie swoje pierwsze życie. Były to czasy, w których ludzie żyli w zgodzie z naturą. Historycznie można, by powiedzieć, że to czasy wielkiego potopu, ponieważ w tej historii to Noam, a nie Noe buduje łodzie, by uratować swoją wioskę. W ogóle sporo tu mamy ciekawych anegdot do dobrze nam znanych opowieści, głównie tych religijnych.

Książka skupia się nie tylko na historii Noama, ale również na jego emocjach. Mamy tu chyba wszystkie najpopularniejsze ludzkie uczucia. Główni bohaterowie na różnych etapach swojego życia czują radość, złość, miłość, zazdrość, szczęście, ból i smutek. Najlepiej to widać na relacji syn-ojciec-Nura. Dzięki tej dwójce Noam poczuł i zrozumiał naprawdę dużo. Noam w swojej opowieści zwraca nam także uwagę na to, jak zmienił się otaczający nas świat, głównie natura i nasz stosu...