Półmorderca

Po tytule, a zwłaszcza znanym autorze szwedzkich kryminałów spodziewałam się historii właśnie z tego gatunku, a otrzymałam zupełnie coś innego...

Adalbert jest zgryźliwym starszym panem z dużą nadwagą, niestroniącym od alkoholu. Za jedynego kompana ma irytującego sąsiada (który nie chce wykorkować tylko po to, żeby nie drażnić Adalberta) i gadatliwą przyszywaną kuzynkę, która próbuje zmusić go do rozpoczęcia ćwiczeń.

Zapewne niektórzy z Was kojarzą komedię o dwójce zgryźliwych tetryków? Na pierwszy rzut oka właśnie o tym zdaje się być ta historia, to swoisty pamiętnik gburowatego staruszka. Niespiesznym tempem, w gawędziarskim tonie opisuje on swą nudną codzienność, często zbaczając o historie z przeszłości. A to, co przeżył, skłania do paru refleksji, o tym co w życiu najważniejsze i nie raz wywoła uśmiech na naszej twarzy.
Towarzyszymy mu w codziennych czynnościach, których rutynę przełamuje pojawienie się ukochanej z młodości.
Dlaczego się rozstali i za co został skazany Bert? Tego dowiemy się z lektury tej książki.

"Półmorderca" to całkiem interesująca opowieść, pełna anegdot i wielu mądrych spostrzeżeń, jednak moje nastawienie i zawiedzione nadzieje (oczekiwałam kryminału) spowodowały, że chyba nie potrafiłam w pełni jej docenić.

Hakan Nesser kupił mnie już od początku, w pierwszych zdaniach swojej powieści, pisząc tak: „W mojej głowie mieszka dwóch lokatorów. Już od dawna. Nie płacą czynszu i nigdy się nie wyprowadzą. Nazywają się Wina i Wstyd, i po prostu musiałem o nich wspomnieć”. Czy to jest słabe? Ani trochę. Dla mnie to jest świetny początek mainstreamowej powieści, to jest obietnica wybornej lektury i na obietnicy się nie skończyło.

Adalbert Hanzon ma siedemdziesiąt trzy lata i postanawia napisać książkę, przelać na papier swoje wspomnienia, nim jego przeżycia zginą bezpowrotnie w mrokach pamięci. Jedyny deadline, jaki sobie narzucił to własna śmierć, a mając tyle lat co Adalbert, nikt nie wie kiedy to cholerstwo dopadnie człowieka.

Hakan Nesser napisał bardzo dobrą powieść i bardzo nietypową jak na niego. Nie spodoba się każdemu, miłośnicy kryminału mogą być zawiedzeni. Przyznam, że kompletnie nie jestem rozczarowany, bardzo lubię takie mainstreamowe powieści. Dla mnie jest świetna. Autor ma siedemdziesiąt jeden lat, może wreszcie napisał coś co sam czuł, coś co chciał. Może mógł pozwolić sobie na wydanie takiej powieści dopiero po latach. Niestety jako czytelnicy często mamy oczekiwania, że autor musi pisać dany gatunek do grobowej deski. Bo my taki gatunek lubimy i tylko tego chcemy. A może dla siedemdziesięciojednoletniego autora to jakaś próba rozliczenia się z prze...

"Kto powiedział, że życie to równanie, które musi dać wynik.”

„Półmorderca”, najnowsza książka jednego z najbardziej znanych szwedzkich autorów kryminałów. To moje pierwsze spotkanie z tym autorem i musze przyznać, że było ono interesujące.

Adalbert, w chwili gdy go poznajemy, ma 73 lata i lekkie problemy z pamięcią. Miał w życiu zezowate szczęście. Jako dziecko został sierotą. Przeżył wielką miłość z tak zwanymi komplikacjami. Trochę czasu spędził w więzieniu za czyn, który definiuje człowieka na całe życie. Teraz mieszka samotnie, wstaje o tej samej godzinie, je codziennie to samo na śniadanie, włącza radio na poranne wiadomości i prognozę pogody, potem kanapka na drugie śniadanie i popołudniowa drzemka. Czasami przeczyta książkę, rozwiąże krzyżówkę, od czasu do czasu spotka się z przyjacielem którego nie lubi na alkoholowy wieczór przy whisky. Sam siebie uważa za starego i tłustego mizantropa, a swoje życie za rupieciarnię. Jest przekonany, że jest już w poczekalni śmierci, że zostało mu tylko kilka lat wegetacji, utrata nadziei, zdrowia, rozumu, a potem świadomości i wzroku. No i w końcu spotka kostuchę.

Adalbert pewnego dnia postanawia zakupić kilka zeszytów i w jesieni swojego życica z braku laku spisać kronikę swoich wzlotów i upadków.. opowieść o pogodni ślimaka za uciekającym żółwiem, historię jak to się wlókł przez życie jak motocykl, który złapał gumę.

Snując kawalkadę...

"Półmorderca" Håkana Nessera to w zasadzie książka bardziej obyczajowa z tajemniczym wątkiem kryminalnym w tle, która zdecydowanie odbiega od wcześniejszych powieści autora.

Historia jest swoistym zwierzeniem z dokonań i porażek całego życia starszego mężczyzny, Adalberta, który pewnego dnia postanawia opisać wszystko na kartach książki. Wydawać się może, że życie naszego bohatera jest dosyć monotonne aż do momentu, gdy w aptece zdaje mu się dostrzeć jedyną miłość swojego życia. To wydarzenie uruchamia całą opowieść. Czy kobieta rzeczywiście okaże się dawną kochanką Adalberta i w jaki sposób postanowi on to sprawdzić , a przede wszystkim dlaczego ciąży na nim wyrok - to już zadanie dla was 😊

Wiem, że ta powieść może nieco drażnić pewną chaotycznością- wszak starszy pan przypomina sobie dawne dzieje i te wspomnienia mieszają się z wydarzeniami bieżącymi, niemniej pomysł fabularny wydał mi się dosyć interesujący. Moje lekkie rozczarowanie wiązało się z faktem, że spodziewałam się rasowego kryminału i takowego tutaj nie znalazłam.

Nie zmienia to faktu, że Hakan Nesser napisał ciekawą powieść, której sporym atutem jest nieszablonowy bohater, dosyć ironicznie spoglądający na swój żywot, który jest w swym rozrachunku szczery - nie próbuje się wybielać w miejscach, gdzie zna swoje winy.

Jego retrospekcja każe zastanowić się nad wyborami z przeszłości, nad zakrętami losu, które dotykają człowieka czasem już ...

„PÓŁMORDERCA”
Håkan Nesser Wydawnictwo Czarna Owca
Håkan Nesser po raz kolejny nas zaskoczył. Stworzył historię inną niż dotychczas. Fani jego mocnych kryminałów mogą się lekko zawieść. Nie ma tutaj szybkiej akcji. Ja zaliczam „Półmordercę” do literatury obyczajowej z sensacyjno – kryminalnymi wątkami.
Poznajemy tutaj 73 letniego Alberta. Aktualnie ma demencję. Pisze książkę, żeby nie zapomnieć tego co przeżył. W swoim życiu przeżył bardzo wiele. Jego życie odmieniło się dzięki pewnej kobiecie. Tylko czy zmieniło się na plus, czy na minus? To już ocenicie sami.
Często myli się w zeznaniach. Gubi się w faktach, ale nie ma co się dziwić. Albert to schorowany staruszek. Pisząc autobiografię cofa się o 40 lat. Jest zarówno narratorem jak i głównym bohaterem. To co przeżył może was przerazić.
„(…) W mojej głowie mieszka dwóch lokatorów. … Nazywają się Wina i Wstyd (…)”
Za co się wini i czego się wstydzi dowiecie się po przeczytaniu. Czy miłość do kobiety może poprzewracać w głowie? Jak stał się półmordercą? Dodam tylko, że półmordercą został dzięki tajemniczej kobiecie.
Wydaje mi się, że przez pisanie tej książki Albert robi swój rachunek sumienia. Jest już w takim wieku i takim stanie, że w każdej chwili może umrzeć. Ma tylko 2 „przyjaciół” sąsiada i swoją wygadaną kuzynkę.
Historia stworzona przez Håkana nie jest długa, to może być na plus i na minus. Dla mnie to akurat na plus. Historia Alberta może poruszyć lub całkowicie zanudzić. To nie j...

Adalbert jest emerytem, który prowadzi spokojnie życie. Raz na jakiś czas spotyka się z sąsiadem, żeby porozmawiać i napić się czegoś mocniejszego. Obaj twierdzą, że się nienawidzą. Przez przypadek wracają do niego wydarzenia z przeszłości. W rozwiązaniu zagadki pomaga mu właśnie sąsiad i gadatliwa przyszywana kuzynka.

No i co by tu napisać? W sumie nie mam za bardzo co, bo książka mnie wynudziła. Strasznie się męczyłam przy jej czytaniu. Ani nie polubiłam głównego bohatera, ani nie poczułam z nim żadnej więzi. "Półmorderca" ma 250 stron a ciągnęła się niemiłosiernie. W książce pojawia się dużo ironii, specyficzne poczucie humoru, które kompletnie nie przypadło mi do gustu.

Może sam pomysł na fabułę jest ciekawy, ale wykonanie już nie przemawia do mnie. Czytając książkę, myślałam tylko o tym, żeby jak najszybciej ją skończyć.

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autora, niestety nie udane. Ale ja jestem z tych osób co dają jeszcze jedną szansę wiec może następnym razem będzie lepiej 😉

Tym razem niestety tej książki Wam nie polecę, co nie znaczy, że Wam się nie spodoba

Niby Håskan Nesser, ale tak jakby nie on… Po ilości stron nie spodziewałam czegoś niezwykle wybitnego o rozbudowanej akcji. Jednak to co zaprezentował nam tym razem autor kompletnie mnie zawiodło. „Półmorderca” to wspomnienia byłego więźnia, samotnika cierpiącego na demencję starczą i nadwagę. Fabula jest nijaka i bardzo ciężko było mi przez nią przebrnąć. Od samego początku nie czułam „tego czegoś” i kompletnie nie poczułam więzi z bohaterem. Jedyne co mi towarzyszyło podczas czytania tej książki to znudzenie i ogromne znużenie. Niby był wątek kryminalny, ale według mnie strasznie słaby co jeszcze bardziej mnie dobiło. Całość nasycona jest ogromną dawką ironii, sarkazmu oraz osobliwego poczucia humoru. Tak naprawdę nie wiem co jeszcze mogę Wam powiedzieć prócz tego, że uwielbiam kryminały jednak tym razem przyznaję, że to nie moja bajka. Bardzo się zawiodłam i nawet miałam ogromne problemy, aby ocenić tę książkę. Ani nie polecam, ani nie zniechęcam… Jeżeli macie ochotę to sięgnijcie po tę książkę i sami się przekonajcie do czego prowadzi ta historia.

Wkręciłam się w szwedzkie kryminały. A ten - uważam za jeden z tych innych, wyjątkowych. Myślałam, że będzie to książka taka typowo kryminalna, natomiast, ta pozycja jest kroniką głównego bohatera

. To on opowiada nam historię tak, jakby przelewał swoją po prostu historię na papier.

Historia życia Adalberta, który po prostu zakochał się w nieodpowiedniej kobiecie. Ale jaka to była historia… Lektura jest krótka, ale obfita w treść i to, co najważniejsze. Pozycja na jeden wieczór, która zapewni niesamowitą rozrywkę, z wieloma znakami zapytania.

Ponad siedemdziesięcioletni człowiek opowiada historię swojego życia, w tle mamy prawdopodobnie morderstwo, piszę prawdopodobnie, bo porzuciłem słuchanie audiobooka dobrze czytanego przez Wojciecha Żołądkowicza dosyć szybko; bardzo to nudne i rozwlekłe, lubię kryminały Nessera, ale ta rzecz jest wyjątkowo nieciekawa.