Ciemna strona Szwedzcy mistrzowie kryminału. Zbrodnia, tajemnica, suspens

W krótkich formach literackich emocje muszą być skumulowane, jednocześnie nie przytłaczające treści, a trafnie oddające cały obraz. Jednak nie każdy zbiór kryminałów odznacza się charakterem. Czytałam już choćby rodzime zlepki tworzone z różnych nazwisk i czuło się tę ich odrębność, jak gdyby nie było pomiędzy nimi mocnej łączącej nici. A może to w przypadku "Ciemnej strony" wydawnicza fantazja pozwoliła na szerszy zasięg tematyczny, oscylujący dużo dalej, niż samo ukazywanie zbrodni. Z pewnością istotne będzie tutaj odkrywanie motywów ludzkich działań, wkraczanie w zakamarki psychiki, a nie samo organizowanie śledztwa, czy choćby pogoni za przestępcą.
Nie możemy chwytać za zbiór opowiadań i obrażać się na autorów, że to nie to do czego przyzwyczaili nas w powieściach. Przecież bez względy na ilość zapisanych stron Nesser będzie tym samym Nesserem, a Edwardson tym samym Edwardsonem - treść opowiadań będzie odzwierciedlać ich sposób pisania. Dostajemy zaledwie próbkę ich możliwości, ale jest uchwycony charakter, który możemy porównać z tym, co już znamy lub odkryć nowych autorów. Również dla mnie jak do tej pory, kilka nazwisk było niczym białe płótno.

Nie przepadam za Åke Edwardsonem i tu mnie szczególnie nie uwiódł, bo choć jego historia ma przysłowiowe ręce i nogi, to od razu domyśliłam się, jak skończy się przygoda wczasowicza. Za to historyczna opowieść Åsy Larsson sięgająca początków XX wieku nadała, jednemu z moich wieczorów, niebiańskiej przyjemności o...