Pan Ibrahim i kwiaty Koranu

Éric-Emmanuel Schmitt
8.1 /10
Ocena 8.1 na 10 możliwych
Na podstawie 123 ocen kanapowiczów
Pan Ibrahim i kwiaty Koranu
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
8.1 /10
Ocena 8.1 na 10 możliwych
Na podstawie 123 ocen kanapowiczów

Opis

Kiedy skończyłem jedenaście lat, rozbiłem swoją świnkę i poszedłem na dziwki.

Momo jest pogubionym, zaniedbywanym przez ojca chłopakiem. Jego dzieciństwo dobiega końca, a dorosłości nie ma się od kogo nauczyć. Aż do dnia, gdy podkrada konserwy w sklepie pana Ibrahima i zyskuje niezwykłego przyjaciela, który wkrótce staje się także jego opiekunem i duchowym przewodnikiem.

Stary Arab – który tak naprawdę wcale nie jest Arabem – dobrze wie, że niektóre myśli potrafią zatruwać ludzi niczym choroby. Spokojnie i z mądrością uczy Momo rzeczy, które nadają życiu sens, pomaga mu pozbyć się goryczy i pogodzić ze światem.

Siła przypowieści Schmitta tkwi w prostym, choć nie dla wszystkich oczywistym przesłaniu: nie jesteś skazany na swój los, możesz świadomie wpływać na swoje życie. To, czy jesteś szczęśliwy, zależy przede wszystkim od ciebie.
Data wydania: 2016-02-17
ISBN: 978-83-240-3591-5, 9788324035915
Wydawnictwo: Znak literanova
Stron: 80
dodana przez: Liliowy_Motylek
Mamy 3 inne wydania tej książki

Autor

Éric-Emmanuel Schmitt Éric-Emmanuel Schmitt
Urodzony 28 marca 1960 roku we Francji (Sainte-Foy-lès-Lyon)
Francuski dramaturg, eseista i powieściopisarz, z wykształcenia filozof. Mieszka w Brukseli. Uczęszczał do École normale supérieure, jednej z przodujących francuskich uczelni humanistycznych. Zdobył tam najbardziej prestiżowy z francuskich certyfik...

Pozostałe książki:

Oskar i pani Róża Małe zbrodnie małżeńskie Dziecko Noego Pan Ibrahim i kwiaty Koranu Tektonika uczuć Trucicielka Historie miłosne Kiedy byłem dziełem sztuki Marzycielka z Ostendy Kobieta w lustrze Zapasy z życiem Przypadek Adolfa H. Moje Ewangelie Opowieści o Niewidzialnym Ewangelia według Piłata Tajemnica Pani Ming Ulisses z Bagdadu Moje życie z Mozartem Dziennik utraconej miłości Intrygantki Małżeństwo we troje Madame Pylinska i sekret Chopina Napój miłosny Zazdrośnice Noc ognia Sekta egoistów Sen o Jerozolimie Félix i niewidzialne źródło Kiki van Beethoven Człowiek, który widział więcej Raje utracone Zemsta i przebaczenie Brama do nieba Księga o Niewidzialnym Papugi z placu d'Arezzo O kotku, który bał się wszystkiego Talent do życia Najpiękniejsze aforyzmy Wyspa wolności Ciemne słońce
Wszystkie książki Éric-Emmanuel Schmitt

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Uniwersalne prawdy i wielka siła przekazu

WYBÓR REDAKCJI
11.07.2020

Uwielbiam twórczość Schmitta za jej uniwersalność, lekki styl, prosty język i jednocześnie ogromną siłę przekazu. Jego książki są generalnie krótkie, ale przy tym nieprawdopodobnie treściwe. Podejmuje w nich ważne tematy życiowe w niekonwencjonalny sposób, ale zawsze ze smakiem, wyczuciem, delikatnością. Pan Ibrahim i kwiaty Koranu to powiastka... Recenzja książki Pan Ibrahim i kwiaty Koranu

@nataliarecenzuje@nataliarecenzuje × 7

Poprzez nasze wybory decydujemy kim chemu być...

14.09.2010

Książkę wypożyczyłam w bibliotece zaraz po założeniu w niej karty. Jest to moje pierwsze spotkanie z książkami Schmitta i śmiało mogę powiedzieć, że na pewno nie ostatnie. Bo książka po prostu urzekła mnie. Niby taka niepozorna, bo krótka i na jedno popołudnie. Jest jednak niezwykła, porusza niezwykle ważne i dość poważne sprawy. Autor pokazuje nam... Recenzja książki Pan Ibrahim i kwiaty Koranu

@Meme@Meme × 1

Pan Ibrahim i kwiaty Koranu

27.03.2012

Eric-Emmanuel Schmitt to jeden z największych współczesnych autorów. Tworzy on zarówno książki jak i sztuki teatralne. Jego powieści zostały przetłumaczone na wiele języków, wydane w wielu krajach. Jedną z jego najbardziej znanych powieści jest książka "Oskar i pani Róża". Mojżesz, zwany również Momo, jest już prawie dorosły. Nie jest zadowolony ... Recenzja książki Pan Ibrahim i kwiaty Koranu

@Czekoladowaa@Czekoladowaa × 1

Pan Ibrahim i kwiaty Koranu

11.11.2010

Kiedy jest się mały dzieckiem, a tym bardziej małym chłopcem, zupełnie inaczej postrzega się otaczający świat. Świat pełen nienawiści, złości, obiekcji, uprzedzeń, zarówno świat pełen przyjemnych i ciekawych doznań. Nigdy nie wiadomo, kogo na swojej drodze się spotka. Są książki, które wybieramy sobie do komunikacji miejskiej, na godzinkę w letni ... Recenzja książki Pan Ibrahim i kwiaty Koranu

@foolosophy@foolosophy

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@bea-ta
@bea-ta
2019-11-22
4 /10
Przeczytane przeczytane 2015

To książka z ogromnym, moim zdaniem nie do końca wykorzystanym, potencjałem treściowo-metaforycznym. Opowieść jest ładna. Taka baśń dla dorosłych. O chłopcu, którego matka opuściła we wczesnym dzieciństwie, którego nieszczęśliwy ojciec nie potrafił wychowywać. Metaforycznie: o szukaniu i odnajdywaniu siebie. I szczęścia. Natomiast, hm, pisarsko cały czas coś zgrzytało. Przerywałam czytanie, przyglądałam się poszczególnym akapitom, szukałam słów, których mi brakowało, zdań, które zostały przeoczone… Zastanawiałam się, czy to nie kwestia tłumaczenia? „Pana Ibrahima” tłumaczyła Barbara Grzegorzewska, autorka polskiego przekładu serii o Mikołajku, przy której świetnie się bawiłam i nic mi tej zabawy nie zakłócało. Więc co?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Erica – Emmanuela Schmitta. Czy będę tęsknić do następnych? Pewnie, dla zasady, zapoznam się z „Oskarem i Różą”. Czy polecam? Jeśli ktoś nie ma pomysłu, co zrobić z wolnym wieczorem…

PS
Nie potrafię znaleźć uzasadnienia dla wprowadzenia motywu korzystania przez jedenastoletniego chłopca z usług prostytutek. Czy miało nas to rozśmieszyć? Zszokować? Zrobić tanią reklamę? Mam wrażenie, że gdyby ten motyw pominąć, książka nie straciłby na wartości:).

× 4 | link |
@Sylviaa7777
2011-07-23
Przeczytane

fantastyczna, sprawia ze człowiek uśmiecha się współczująco, dlaczego uśmiecha??? ponieważ książka napisana jest z perspektywy 11 letniego chłopca i jego niektóre pytania i zwroty poprostu mimo smutku wypowiadane są z rozbrajającą nutką humoru. Na razie najlepsza z tych które czytałam danego autora.

× 2 | link |
@Balbina64
@Balbina64
2011-03-25
Przeczytane Literatura obca

Bardzo spodobała mi się ta niewielkich rozmiarów książeczka. Niesamowity klimat. I jakże proste przesłanie: uśmiechaj się, a wtedy inni też będą się do ciebie uśmiechać. I jeszcze - każdy sam kształtuje swoje życie i może je uczynić szczęśliwym na przekór okolicznościom. To moje pierwsze spotkanie z twórczością Schmitta, ale na pewno nie ostatnie.

× 1 | link |
@Kasiasnoopy
@Kasiasnoopy
2011-09-06
10 /10
Przeczytane Możesz zyskać, możesz stracić

Dokładnie jak mówi kejti. Człowiek nie zdążyć kanapki zjeść, a książka już przeczytana. :) Książka ta wzbudza wiele emocji. Śmiech, smutek, współczucie. Jest napisana w taki sposób że czułam jakby ktoś mi ją opowiadał twarzą w twarz. Bardzo dobra książka o życiu. a teraz żeby spodobał się wam mój komentarz Trach!:Uśmiech ;)

× 1 | link |
@Patrycja0110
@Patrycja0110
2010-03-16
Przeczytane

Takie krótkie czytadełko, które ma w sobie coś takiego, że mi się spodobało. Jednakże żałuję, że taka krótka, gdy byłam już na ostatniej stronie, nie chciałam jej przeczytać , bo nie chciałam, żeby się skończyła. Owszem bardzo lubię schmitta, jednak minusem jest to, że jego książki sa strasznie krótkie.

× 1 | link |
@independent
@independent
2010-01-11
5 /10
Przeczytane

Otwierasz książkę i pierwsze zdanie jakie w niej widzisz to : Kiedy skończyłem jedenaście lat, rozbiłem swoją świnkę i poszedłem na dziwki. Koniec jest do myślenia, Pan Ibraham podejrzewał lub zaplanował swoją śmierc.

× 1 | link |
@kejti1
@kejti1
2011-08-30
10 /10
Przeczytane

Połknęłam ją w jednej chwili. Zdążyłam dopić kawę do końca i już było po lekturze. Książka urocza, zabawna i wzruszająca. "Trach: uśmiech!" - od jutra próbuję ;) Panie Schmitt, Pan mnie nigdy nie zawodzi! :)

× 1 | link |
@winterolmostover
@winterolmostover
2011-05-01
Przeczytane

Historia dorastającego chłopca obserwującego środowisko społeczne w którym żyje, zachodzące procesy w ludziach i ich mentalności. To nauka życia i próba dostosowania się do niego przez małego bohatera książki.
Widzimy jak zachodzą procesy poznawcze w dorastającym dziecku zdanego na los uzależniony od czynów dorosłych ludzi.
To książeczka o przyjaźni, której nie łączą więzy krwi, o samotności w rodzinie,wreszcie o dorastaniu nie tylko fizycznym, ale duchowym.
Polecam.Przyjemnie się czyta.

| link |
@798367
@798367
2010-06-22
Przeczytane

Patrycja0110 miałam dokładnie to samo jak chodzi o ostatnią str! Książkę czytałam bardzo dawno i chyba do dzisiaj jestem pod jej wpływem, w sumie nie wiem czemu :) Chyba czas sięgnąć po nią jeszcze raz, z ciekawości jak teraz ją ocenie.

| link |
@Mitsoko.
@Mitsoko.
2009-03-01
Przeczytane

Nie pamiętam już treści, bo czytałam ją z 3 może nawet 4 lata temu. Ale pamiętam, że podobała mi się i była warta przeczytania.sarcia_italy może 'Oskar i pani Róża' tego samego autora?;)

| link |
MA
@makuba
2008-02-28
10 /10
Przeczytane

To powieść, krótka, po przeczytaniu której miałam wrażenie, że była niezwykle obszerna. Podręcznik, jak się uczyć człowieczeństwa w stechnicyzowanym świecie... . Piękna.

| link |
@Mangha
@Mangha
2009-03-12
10 /10
Przeczytane

Powiedzmy tak, warta, bardzo warta przeczytania ale że czytałam ją w tym samym czasie co "Dziecko Noego" to niestety ta druga książka zapadła mi badziej w paieć..

| link |
AL
@Alfa
2011-12-20
Przeczytane z kwiatami w tytule .

krótka , na kilkanaście minut . i zgodze sie z Kasiasnoopy ksiażka wzbudza wiele różnych emocji śmiech , współczucie . świetna . wręcz perełka .

| link |
@szarikow
@szarikow
2012-10-22
8 /10
Przeczytane Przeczytane

Przyjemna historyjka, ale bywało, że Schmitt pisał lepsze. No cóż, taka lekturka na godzinkę, niewymagająca i lekka. Polecam na chwile nudy.

| link |
@Liv
@Liv
2012-08-07
5 /10
Przeczytane

ciężko ocenić. Na pewno jedna z lepszych, ale wymaga przemyślenia, nie ma się o niej żadnej opinii zaraz po jej skończeniu...

| link |
Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

Bywa tak, że z dzieciństwem trzeba się pożegnać, że trzeba się z niego wyleczyć.
To, co dajesz, Momo, pozostaje twoje na zawsze; to, co zachowujesz jest na zawsze stracone!
Słow­ni­ki dob­rze wy­jaśniają tyl­ko te słowa, które człowiek już zna.
Sekwana uwielbia mosty, zupełnie jak kobieta, która przepada za bransoletkami.
"Kiedy skończyłem jedenaście lat, rozbiłem swoją świnkę i poszedłem na dziwki. "
Dodaj cytat
© 2007 - 2024 nakanapie.pl