Oszukana

Kiedy w brutalnych okolicznościach ginie emerytowany policjant, śledczy prowadzący tę sprawę uświadamiają sobie, że ich zawód ma dość wyraźną wadę - z biegiem lat rośnie liczba wrogów, którzy niekoniecznie żyją zgodnie z przykazaniami. Kto mógł zabić starego glinę, czyżby jakiś rzezimieszek przez niego zapuszkowany niedawno odzyskał wolność? Tak rozpoczyna się ta historia, a to dopiero początek wielkiej tajemnicy, której rozwiązanie mogę uznać za całkiem zaskakujące.

Mnogość wątków i bombardowanie informacjami sprawia, że "Oszukana" momentami troszeczkę przytłacza. Autorka bardzo stara się, żeby każdy bohater z którym się zapoznamy był "jakiś", co niesie za sobą sporą objętość. Osobiście mogłabym żyć bez wiedzy, że Kate Linville niekoniecznie radziła sobie z własnym życiem, a nadkomisarz Caleb Hale to były alkoholik, ponieważ uważam, że właściwie nie wpływa ona zbytnio na fabułę.

Muszę przyznać, że to było całkiem niezłe. Może trochę nazbyt rozwlekłe, ale naprawdę całkiem dobrze się czytało.

Thiller pani Link mnie rozczarował. To ja poczułam się „oszukana”. Przyzwyczajona do określonego, wysokiego poziomu jej powieści, z niejaką przykrością czytałam „Oszukaną”. Książka bardzo nierówna i momentami coś zgrzytało w spójności intrygi: Kate – przy całym swoim braku pewności siebie, zalękniona i niezdecydowana, bojaźliwa, stwierdza, że poprowadzi osobiste śledztwo (raptem ogarnęła ją nieprzeciętna wiara w siebie) i miota się między wątkami przeszkadzając policji – jak na pracownicę Scotland Yardu jest wyjątkowo nieporadna. Ponadto głupota Kate i Terry nieomal unosi je nad ziemią, Jonas i Stella Crane`owie też mało przekonujący… Jedyne porządnie skonstruowane postaci to Caleb Hale i Neill Courtney.
Początkowo brakuje mi dusznego, mrocznego klimatu i narastającego napięcia tak charakterystycznego dla twórczości Ch. Link, potem sytuacja się poprawia. Niestety ta powieść jest dość przewidywalna i jednostajna. Nie jest to najlepsza powieść w dorobku autorki.