Kabaret był elementem świata własnego Tuwima, w różnych formach i funkcjach towarzyszył mu przez całe życie. Tak zatem przestrzeń kabaretu - to jeden z istotnych wymiarów biografii autora, miejsce literackich wyprawek, poligon satyry politycznej i rezerwat odrzuconego w poezji modernizmu, substytut "prawdziwego" teatru i stałe źródło wysokich zarobków (...) Tu wiersz liryczny Tuwima czy Wierzyńskiego występuje obok politycznych kupletów, pikantnych szmonces w wykonaniu Kurkowskiego sąsiaduje z purnosensownymi dowcipami Dymszy i sentymentalną piosenką Ordonki, tango Własta koegzystuje z wyrafinowaną parodią literacką - a między tym wszystkim wspaniałe nogi zespołu Tacjan-girls (...). Na widowni zaś i za kulisami rządzący aktualnie pułkownicy spotykają się z młodymi poetami i gwiazdami estrady, "szarymi" inteligentami i plutokracją. Szlagiery kabaretowe, wyrwane z naturalnego kontekstu programu, rozpowszechniane przez wydawnictwa nutowe, płyty i radio, wychodzą na ulicę, współtworząc ówczesną kulturę masową.