Czarny Staw

Książka zaczyna się akcentem w miarę mocnym, czyli kobieta wyłowiona ze stawu z wyrwanymi ramionami i nogami. Dzieje się to w roku 1968. Potem autor przenosi nas do roku 2018 i poznajemy Kamila, który po rozwodzie rodziców przenosi się do Czarnego Stawu i zamieszka wraz z mamą u babci. Kobiety mają skomplikowane relacje więc niestety nie jest przyjemnie. Kamil poznaje nowych przyjaciół, którzy opowiadają mu o wypadkach dziejących się nad jeziorem. Chłopak odkrywa prawdę o swoim dziadku i będzie chciał rozwiązać zagadkę upiornego jeziora. Czy wyjdzie z tego cało?
💓
💓
Kiedy czytałam tę książkę zapaliła mi się lampka jest tu wiele akcentów, które występują też w książce Kinga „To". Młodzi bohaterowie w tym ładna dziewczyna, demon, grzebanie w bibliotece o wypadku, iluzja, młodzi ludzie bijący innych wspomnę, tylko że Pan Robert jest fanem Kinga tak jak ja☺️. Autor w posłowiu zaznacza, że inspirowała go legenda z Pomorza o Czarnym Stawie. Książka należy do gatunku młodzieżowego i myślę, że ta grupa czytelników będzie z niej zadowolona. Ja w niej nie czułam grozy, ale byłam zaciekawiona i chciałam poznać zakończenie, a ono wskazuje, co mnie cieszy na kolejną książkę i kolejną tajemnicę do rozwiązania. Najbardziej podobało mi się właśnie owe zakończenie to tam trochę niepokoju poczułam no i ta godzina 3 😉 wskazująca na godzinę diabła, o tej godzinie skończyłam ją czytać. Narracja jest tu pierwszoosobowa i prowadzi ją właśnie Kamil, opisuje nie tylko to, co się dzie...

Robert Ziębiński zaskoczył mnie już fenomenalną biografią Stephena Kinga, wyjątkową i mocną Furią, ale nie spodziewałam się, że tak dobrze odnajdzie się w powieści grozy. I to powieści grozy dla młodzieży. Czyżby inspiracja Królem?

Czternastoletni Kamil wraz z matką, po życiowych perturbacjach, przeprowadzają się do babci do niewielkiej miejscowości noszącej nazwę Czarny Staw. Nietrudno się domyślić, że nazwa pochodzi od miejscowego zbiornika wodnego, którego toń z niewiadomego powodu jest ciemna niczym noc. Nasz bohater poznaje tu kilkoro rówieśników, ale i niepokojące opowieści o tragediach zdarzających się regularnie w Czarnym Stawie. Czy w dawnych legendach tkwi ziarno prawdy i to tu czai się pradawne zło, z którym nikt dotychczas nie wygrał? Dlaczego jednak nie można znaleźć na ten temat żadnych wzmianek w mediach?

Chłopaka nurtuje pytanie dlaczego dorośli dotychczas nic nie zrobili z Czarnym Stawem? Czy dlatego, że nawet gdy czują podskórnie, że za tragedie odpowiada niezrozumiała siła starają się wytłumaczyć wszystko racjonalnie? Dzieciom łatwiej jest przyjąć najprostszą, choćby nawet nieprawdopodobną prawdę. Tylko czy to wystarczy, by pokonać tak potężną istotę? Kamil wraz z przyjaciółmi zmierzy się nie tylko z pierwotnym złem, ale odkryje tajemnice skrzętnie skrywane latami przez jego rodzinę.

Budowanie atmosfery napięcia i strachu wydaje się w tej powieści dużo ważniejsze niż samo zakończenie, dość typowe dla opowieści młodzieżowych i...

Od czasu do czasu sięgam po powieści młodzieżowe. Kiedy przeczytałam opis "Czarnego Stawu", pomyślałam, że to może być ciekawa historia, szczególnie, że wspomniano o elementach mitologii słowiańskiej.

Kamil Jura po rozwodzie rodziców przeprowadza się z mamą do babci, do niewielkiej mieściny o nazwie Czarny Staw. Starsza pani nie jest zachwycona lokatorami i okazuje tę niechęć na różne sposoby. Matka i córka nie potrafią się dogadać. Napięcie wisi w powietrzu i wciąż wybuchają awantury. Chłopak szybko orientuje się, że babcia coś ukrywa i nie byłby sobą, gdyby nie rozpoczął ostrożnego śledztwa. Jak się skończą te działania?

Kamil postanawia poznać lepiej miasto, które do tej pory kojarzyło mu się z krótkimi odwiedzinami u babci z różnych okazji. Podczas tej eksploracji poznaje swoich rówieśników, którzy częstują go dziwnymi historiami dotyczącymi pobliskiego zbiornika wodnego. Dzieciaki twierdzą, że jest niebezpieczny, ale nie ma na to dowodów, ponieważ wszystkie informacje o nim umieszczane w sieci natychmiast... znikają. A dziwne wydarzenia mają miejsce w Czarnym Stawie od wielu lat. O co w tym chodzi? Jak nowi znajomi udowodnią swoją teorię?

Styl powieści jest lekki, a w tekście pojawia się sporo dialogów. Narratorem jest sam Kamil, a więc poznajemy tę historię w pierwszej osobie. Nie brakuje też elementów humorystycznych. Lektura jest przyjemna i wciągająca. Pomysł na fabułę jest interesujący, chociaż muszę p...

“Czarny Staw” zachwycił mnie od pierwszych stron. Pomimo tego, że jest to raczej powieść młodzieżowa, a ja ten okres mam już dawno za sobą to podczas lektury bawiłam się świetnie! Robert Ziębiński miał bardzo oryginalny pomysł na fabułę, chodzi mi tu przede wszystkim o te małe miasteczko Czarny Staw i o tajemnice krążące o tym miejscu. Wplecenie legendy z Pomorza w fabułę nadało całości jeszcze większego smaczku. Nie wiem jak innym, ale ten tytuł skojarzył mi się odrobinę z dwiema innymi seriami, które już odnoszą sukces na rynku wydawniczym. Pierwsza z nich to Felix, Net i Nika, a druga Dzieci Dwóch Światów. Pewne podobieństwa widać, chociaż nadal to nie umniejsza przyjemności czytania. Polecam każdemu, a zwłaszcza fanom Sabriny i Stranger Things :D