Czarny Staw recenzja

Kamil wraz z mamą przeprowadza się domu babci, który znajduje się w małym miasteczku. Chłopakowi wydaje się, że nuda stanie się jego drugim imieniem. Nic bardziej mylnego. Mieścina o nazwie Czarny Staw skrywa w sobie mroczne tajemnice. Wszystko sprowadza się do jeziora, w którym woda jest czarna jak smoła, otoczonego gęstym,ciemnym lasem. Mieszkańcy doskonale zdają sobie sprawę, że najlepiej trzymać się od niego z daleka, gdyż to właśnie z nim wiążą niewyjaśnione zaginięcia i utonięcia ludzi. Tak zaczyna się nasza przygoda. Ze stawu zostają wyłowione zwłoki młodej kobiety, która chciała prowadzić badania tego obiektu. Nikt nie wie jak do tego doszło. Autor posługuje się retrospekcją, zasadniczo akcja toczy się w 2018 roku. Kamil z nowo poznanymi przyjaciółmi postanawia rozwikłać całą zagadkę. Nie jest łatwo. Babcia traktuje wnuka dość szorstko, nie chce mówić o historii miasta, o swojej przeszłości i o tym, dlaczego dziadek chłopaka zniknął wiele lat temu bez żadnych wyjaśnień. Dodatkowo śnią mu się koszmary, w których tonie w stawie. Czy mu się powiedzie?

Sięgając po książkę młodzieżową miałam lekkie opory, ale zupełnie bezpodstawnie. Bawiłam się znakomicie. Wspaniale było cofnąć się w czasie, znowu poczuć jak nastolatka i rozwiązywać mroczną zagadkę. Pokazane zostały tutaj problemy młodych ludzi: pierwsze zauroczenia, rozwód rodziców, czy potyczki z innymi grupami rówieśników. Czarny Staw to pierwsza części serii oparta na legendach, które autor lekko modyfikuje i opowiada w sposób ciekawy dla dzisiejszej młodzieży. Książkę czyta się błyskawicznie. Na cały tok zdarzeń patrzymy oczami Kamila. Autor wprowadza wiele dialogów, lekki styl i nie stosuje wielowątkowości, przez co lektura staje się jeszcze bardziej dostępna dla czytelników. Momenty grozy, ale również dobrego humoru ubarwiają całość.

Jeśli macie ochotę oderwać się od wszystkiego i przeczytać książkę z uśmiechem na twarzy bardzo Wam ją polecam. Tylko uważajcie, nie czytajcie w nocy, zwłaszcza w godzinie diabła :)