Lęk recenzja

Tomasz Sablik i jego "Lęk" to moje wspaniałe odkrycie, w sam raz na koniec roku. W post apokaliptycznym świecie na skraju pustyni osiedliły się dwie rodziny- Julia z Jakubem oraz w dalszym sąsiedztwie- Marta wraz z Danielem. Wydawać się mogłoby, że w takiej sytuacji pary będą blisko siebie, jednak różnice w stylu życia oraz przekonań sprawia, że jest to bariera nie do pokonania. Poczucie istnienia sąsiadów nie daje głównym bohaterom poczucia bezpieczeństwa. Wręcz przeciwnie. Oba małżeństwa walczą z własnymi demonami oraz uczuciem osamotnienia.

Pierwsze skrzypce w tej historii odgrywają przede wszystkim metafizyka, emocje i relacje międzyludzkie. Sny mają tu także ogromne znaczenie. Fabuła nie jest porywająca, skupia się na (nie)zwykłym codziennym funkcjonowaniu poszczególnych osób. Nie sprawia to jednak, że "Lęk" jest nudny czy przewidywalny. Dzięki barwnemu językowi autora dostajemy prawdziwy pejzaż namalowany... lękiem, wrażeniem, że już coś za chwilę się wydarzy. Wszystko ma znaczenie- każdy gest, słowo czy nawet zachowanie przyrody. To nie jest horror obfitujący w rozlew krwi, a mimo to w nocy przyprawiał mnie o strach i niepokój. Po finale bałam się spać! Dbałość o takie detale sprawia, że czytelnik chce się zagłębiać w kolejne rozdziały.

Książka obfituje w sceny erotyczne. Pełnią jednak one ważną funkcję, nie są zapychaczami czasu. Są skromne, utrzymane w dobrym guście oraz pełne ukrytych znaczeń.

Tak jak wspominałam- finał akcji przeprawił mnie o prawdziwy lęk. Kulminacja poprzedzających go wydarzeń, emocji bohaterów sprawia, że trudno go zapomnieć. Podoba mi się zabieg, jaki zastosował pan Tomasz Sablik- finał tak jak wszystko inne ma "drugie dno" i każdy odbiorca może zinterpretować go w odmienny sposób. Najlepszą recenzją będzie fakt, że ciągle mam tę historię w głowie!

Autor książki wyraża w posłowiu obawę, że fabuła ma za wolne tempo. Muszę się mocno z tym nie zgodzić. "Lęk" to ten horror, który nie wymaga duchów, zjawisk paranormalnych, krwi czy zabójców, aby przestraszyć, siać obawy. Największym niebezpieczeństwem dla człowieka może być... on sam.