Propozycja dżentelmena recenzja

"Propozycja dżentelmena" Julii Quinn skupia się na drugim z braci Bridgertonów - Benediccie, który sam określa się jako "ten Drugi", zapasowy. Odkąd jego starszy brat szczęśliwie się ożenił, czujne oko jego matki właśnie spadło na niego, by zająć się jego statusem matrymonialnym. Mężczyzna, jak można się domyślić, nie jest z tego zadowolony, do czasu aż na balu nie poznaje tajemniczej nieznajomej. Spędzają razem cudowny wieczór, a wraz z wybiciem północy piękna kobieta znika, pozostawiając po sobie tylko rękawiczkę...

Trzeci tom "Bridgertonów" z początku wygląda jak retelling Kopciuszka - jest biedna dziewczyna, zła macocha i jej córki oraz oczywiście "książę na białym koniu". Niech to jednak Was nie zraża, bo to tylko inspiracja na chwilę, historia dalej toczy się własnym losem. Sophie Beckett, która zgubiła wspomnianą wyżej rękawiczkę, jest bękartem. Po śmierci ojca wykonuje niewolniczą pracę na rzecz swojej macochy i przyszywanych sióstr. Czara goryczy jednak zostaje przelana i dziewczyna wyrusza we własną drogę.

Ta książka nie zawiera w sobie porywającej akcji, o nie. Wszystko toczy się tu swoim rytmem (chociaż finał historii przyśpiesza bicie serca), a historia skupia się przede wszystkim na tej dwójce bohaterów. Odniosłam jednak wrażenie, że relacja między Sophie, a Benedictem została zbudowana naprędce, ale nie brakuje w niej chemii. Dogryzają sobie, deliberują, po prostu czuć te przyciąganie. Wszystko się zmienia, gdy bękarcia córka Lorda Penwooda odrzuca tytułową "propozycję dżentelmena". Od tego momentu "ten Drugi" obraża się, nie słucha argumentów panny Beckett, ponawia kolejne propozycje, a nawet posuwa się do szantażu... wciąż marząc o nieznajomej z balu. Tutaj Bridgerton stracił mocno w moich oczach, ale na szczęście jeszcze się zdążył zrehabilitować.

Z całej tej historii najbardziej spodobała mi się postać głównej bohaterki - Sophie twardo trzyma się swoich zasad i żadne słodkie obietnice nie były w stanie jej złamać. Dwa razy odmówiła swojemu wybrankowi, bo nie chciała skazywać kolejnych pokoleń na swój własny los - to prawdziwa próba charakteru.

Finał odróżnia się od reszty fabuły - jest dynamiczny, bardzo szybko klaruje wątki, praktycznie "czyści" wszystkie niejasności. Książka zawiera też dwa epilogi i ten drugi bardzo miło mnie zaskoczył.

Przy dłuższym wolnym czasie może być to "historia na raz", w sam raz na leniwe popołudnie czy niedzielę.

Za książkę bardzo dziękuję Klubowi Recenzenta serwisu nakanapie.pl i wydawnictwu Zysk i S-ka.