Tamarynd recenzja

Anka, a właściwie Liliana Piechurska, po powrocie z Hamburga do Polski wynajmuje kawalerkę i rozpoczyna pracę jako pielęgniarka w szpitalu psychiatrycznym. Jej życie wydaje się być jednym, niekończącym się pasmem porażek, począwszy od problemów z matką, z natarczywym byłym narzeczonym, po podejrzane zachowania szefa. Pewnego dnia w drodze do pracy, zostaje zatrzymana przez radiowóz, kiedy to chcąc dać ujście swojej frustracji po kłótni z matką, kopie bogu ducha winny kosz na śmieci. Ta feralna sytuacja kończy się jedynie pouczeniem, ale równocześnie staje się zalążkiem znajomości Anki z policjantem Frankiem. W pracy Anka zaprzyjaźnia się z jedną ze sprzątaczek i ma nieodparte wrażenie, iż może te nieoczekiwane znajomości będą przysłowiowym światełkiem w tunelu, gdyż mogą okazać się początkiem, nowego lepszego życia.

To było moje drugie spotkanie z twórczością Żanety Pawlik i ponownie jestem pod wrażeniem pomysłu na fabułę, jak i stylu Autorki, który jest niezwykle mądry, przemyślany, a przy tym przyjemny dla czytelnika. To bardzo wartościowa pozycja, w której losy bohaterów zostały przedstawione w sposób realny, tak samo jak i sami bohaterowie, którzy najogólniej rzecz ujmując – nie mieli lekko. Za pośrednictwem owych bohaterów, Autorka przekazuje nam życiowe mądrości. Część z nich zmagała się z najzwyklejszymi problemami egzystencjonalnymi, inni zaś toczyli nierówną walkę z uzależnieniami czy podstępną chorobą jaką jest depresja. Wszyscy popełniali zwyczajne, „ludzkie” błędy, za które przyszło im zapłacić. W większości przypadków potrafili wyciągnąć właściwe lekcje ze swoich doświadczeń życiowych i skrycie wierzyli, iż czeka ich jeszcze nowe, lepsze, szczęśliwsze życie. Samo zakończenie tej powieści niczym scena z serialu „Przyjaciele”, ukontentowało mnie w zupełności!

„Tamarynd…” to piękna, życiowa historia, wciągająca i dająca do myślenia. To powieść przepełniona wielkimi emocjami, trudnymi wyborami i nadzieją na lepsze jutro, która porusza i nie daje o sobie zapomnieć.

Dzięki tej powieści słowo „tamarynd” nie jest już tylko definicją owocu drzewa rosnącego w Indiach, lecz nabrało dla mnie nowego, głębszego znaczenia. Zatem, jeśli macie ochotę sięgnąć po wielowątkową, dojrzałą i mądrą powieść obyczajową i chcecie się dowiedzieć czym jest tytułowy „tamarynd”, zachęcam Was do lektury tej książki! Gwarantuję, iż będziecie nią zachwyceni!