Honor recenzja

W kulturze muzułmańskiej mocno zakorzenione jest przekonanie, że to kobieta uosabia honor i godność rodziny w związku z tym honor mężczyzny powiązany jest z tym, jak w jego rodzinie prowadzą się kobiety. Mowa tu nie tylko o takich kwestiach jak zachowanie dziewictwa do ślubu czy wierność małżeńska, ale też o codziennych aspektach życia: skromnym ubiorze, posłuszeństwie wobec męża i pełnym poświęceniu się roli żony i matki.
Nieprzestrzeganie tych zasad może skończyć się dla muzułmańskich kobiet tragicznie i często prowadzi do zabójstw honorowych, które najczęściej popełniane są przez męża, ojca lub brata kobiety.
Czasem wystarczy tylko podejrzenie, że zrobiła coś, co może splamić honor mężczyzn.
Największą liczbę zabójstw honorowych odnotowuje się w Indiach i Pakistanie, ale kobiety giną w ten sposób na całym świecie, w tym w krajach europejskich gdzie od lat migrują muzułmanie.
Dla nas to niepojęte barbarzyństwo, dla muzułmanów niepisane prawo, stosowane od wieków.

Zaczynając moją czytelniczą przygodę z książkami Elif Shafak byłam przekona, że ten motyw prędzej czy później pojawi się w jej twórczości. I tak się stało za sprawę powieści "Honor", której lektura złamała moje serce i zburzyła spokój umysłu.
To wielowątkowa saga rodzinna, której głównymi bohaterkami są siostry bliźniaczki Pembe i Jamila, wychowane w religijnej tureckiej rodzinie. Pierwsza z nich wraz z mężem i dziećmi w nadziei na lepsze życie przenosi się do Wielkiej Brytanii, druga zostaje w rodzinnych stronach i jako zielarka i akuszerka poświęca się pomocy innym.
Nadal łączy je jednak wyjątkowa więź, która sprawia, iż mimo dystansu setek kilometrów są dla siebie największym wsparciem. To ogromnie cenne, zwłaszcza dla Pembe, której marzenia o harmonii i spokoju w nowej ojczyźnie nie wytrzymują konfrontacji z rzeczywistością.
Jej małżeństwo rozpada się a ona sama traci grunt pod nogami. Postanawia jednak zawalczyć o swoje szczęście jednak decyzja ta zapoczątkuje ciąg wydarzeń, których nie da się już zatrzymać a na którego końcu czeka śmierć.

Ta książka przeniosła mnie do świata zupełnie dla mnie nieznanego. Opowiedziana przez autorkę historia jeszcze raz uświadomiła mnie, że patrzenie na otaczającą nas rzeczywistość jedynie ze swojego punktu widzenia zawęża naszą perspektywę. To oczywiste, że po przeczytaniu tej książki kipiałam wściekłością i nie mogłam zasnąć tworząc w głowie alternatywne zakończenia tej opowieści jednak z drugiej strony miałam szansę poznać bliżej motywy, kulturowe i religijne, które stoją za czynami dla nas niepojętymi a dla muzułmanów będące sprawą honoru.
Zachęcam Was do lektury tej książki, choć nie będzie to miła opowiastka do poduszki. Warto jednak!