Czarny flaming recenzja

Rzadko sięgam po książki o tematyce queer. Mieszczą się poza zasięgiem moich zainteresowań. Widząc jednak bookstagramowe poruszenie wokół „Czarnego flaminga” postanowiłam dać mu szansę. I tak przez kilka dni towarzyszył mi w drodze do pracy.
Książka napisana jest bardzo przystępnym językiem. Autor opisuje losy Michaela, od narodzin aż do wczesnej dorosłości.
Wraz z chłopakiem przeżywamy jego trudności i rozterki. Obserwujemy jak dorasta, dojrzewa, zmienia się. Bardzo ciekawe jest przyglądanie się temu, jak chłopak odkrywa, a może raczej zaczyna rozumieć swoją odmienność.
Mike wychowywany jest tylko przez matkę. Ojciec nie utrzymuje z nim kontaktu.
Oboje rodzice to imigranci, a więc w Michaelu buzuje mieszanka różnych kultur, ale nie tylko to różni go od innych chłopców.
Mike marzy o lalce Barbie lub pluszowym, różowym flamingu. Lubi bawić się w dom. Zdecydowanie częściej spędza czas z dziewczętami, które uważa za bliskie przyjaciółki. To wszystko to tylko początek długiej drogi do odkrycia własnej tożsamości i miejsca w świecie.
Michael w ciągu swojego życia boryka się z rożnymi problemami: porażkami, ale i sukcesami, miłością na równi z odrzuceniem.
„Czarny flaming” to jednocześnie lekka, a zarazem dotykająca trudnych tematów książka.
Dotyczy nie tylko równości i odwagi, ale przede wszystkim wolności.
Muszę przyznać, że audiobooka słuchało się bardzo dobrze. Myślę, że mimo iż prawdopodobnie zainteresuje głównie nastolatków, to nawet osoby dorosłe mogą dostrzec w książce dużo dobrego. Pokazuje w jaki sposób osoby ze środowiska lgbt radzą sobie z odmiennością i odrzuceniem. Z czym mierzą się na co dzień i jak dochodzą do akceptacji samego siebie.
Nie do końca potrafiłam skupić się na wątku mówiącym o drag queen, który ma miejsce pod koniec książki, gdy Mike jest już studentem. Wydaje mi się, że opisany był w nieco mniej interesujący sposób, niż pozostałe doświadczenia chłopaka.
Nie mniej jednak, jeśli jesteście zainteresowani historią Mike’a, zachęcam do przeczytania książki.